Mróz i przyjaźń na Kolei Transsyberyjskiej
Gdy legendarna linia kolejowa obchodzi stulecie swojego istnienia, Richard Green odnajduje pokrewnego ducha w rozległym, zaśnieżonym lesie
Jezioro Bajkał, 70 mil od Irkucka: jeden przystanek Kolei Transsyberyjskiej
Aleksander Niemienow / Getty
Gdy brzozy i płaty wiosennego śniegu migoczą za oknem pociągu, zdaję sobie sprawę, że ta ciągle zmieniająca się, niezmienna sceneria stała się zaskakującą atrakcją mojego czasu w Transsyberyjskim Ekspresie.
To jest powolna podróż w najlepszym wydaniu. Największym dreszczykiem emocji jest sama podróż: przytulne powozy, koleżeństwo na pokładzie i nieustanne przesuwanie się naprzód przez bezkres Rosji. Sto lat od otwarcia linii dzisiejsi podróżnicy wciąż czują się pionierami.
Cała podróż z Moskwy do Pekinu to podróż o długości 4736 mil, która zajmuje sześć dni „zwykłym” pociągiem lub 16 dni pociągiem turystycznym Car's Gold, który zatrzymuje się po drodze na zwiedzanie. Ten prowadzony w Niemczech „rejs na kółkach” jest przeznaczony dla tych, którzy wolą wszystko, co zostało wcześniej zarezerwowane i zaaranżowane z wyprzedzeniem, i którym nie podoba się perspektywa bariery językowej w regularnych rosyjskich pociągach.
Syberyjski las sosnowy (Andrei Zverev/ Flickr DC)
Wsiadłem na pokład w Jekaterynburgu, na wschód od Uralu, na trzydniową przejażdżkę do Irkucka, nie bardzo wiedząc, czego się spodziewać.
Gdy wydzieraliśmy się z miasta, szukałem tostowego wagonu restauracyjnego i jego zespołu 20 anglojęzycznych. Większość pasażerów w pociągu to Niemcy, ale grupa „Anglików” podczas tej podróży składała się z Brytyjczyków, Duńczyków, Holendrów, Włochów, Amerykanów i Hiszpana. Byliśmy zgrupowani na posiłki i wycieczki.
Miło było się rozgrzać, zjeść obfity posiłek złożony z sałatki rybnej, kapuśniak i „wołowiny w rosyjskim monastycznym stylu” i odejść od ponurej historii oferowanej przez Jekaterynburg. W 1918 roku car Mikołaj II wraz z rodziną został tam rozstrzelany i okaleczony, a następnie zrzucony do miejskiej studni.
Po obiedzie dowiaduję się od Larissy, anglojęzycznego przewodnika, że linia kolejowa i ziemia, którą przemierza, mają swoją własną ponurą historię.
„To miejsce wygnania od 300 lat, w sumie przez gułagi przeszło około 21 milionów więźniów” – powiedziała nam. Większość ludzi została wysłana na wschód za czasów Stalina, kiedy rozbudował on odizolowane obozy jenieckie. — Nawet w pociągach — powiedziała Larissa — na szczycie wagonów znajdowały się stanowiska broni, a pod spodem były haki, które zabijały każdego, kto próbowałby uciec.
Nie wyobrażam sobie niczyich szans na tej dziczy. Pomiędzy miastami nie było śladu życia, poza jedną lub dwiema chatami przy torach kolejowych co kilka godzin.
Wyobrażałem sobie, że w miarę wjeżdżania pociągu dalej na Syberię miasta będą stawać się coraz mniejsze i ładniejsze, ale Nowosybirsk, pierwszy przystanek po Jekaterynburgu i 2000 mil na wschód od Moskwy, był duży i pompatyczny. Tutejsze budynki z czasów sowieckich obejmowały największą w kraju operę i wybitny pomnik Lenina otoczony przez pięciu bohaterskich robotników.
W Krasnojarsku, gdy inni pasażerowie odbywali wycieczkę po mieście, poprosiłem kierownika pociągu Hansa o zajrzenie do wszystkich wagonów. Przeciskając się obok dużego mężczyzny z małym odkurzaczem, wszedłem do kategorii kabiny Classic - podstawowego przedziału z dwiema ławkami, które zamieniają się w cztery koje, ze wspólnymi toaletami na obu końcach wagonu.
„Wszystkie nasze zajęcia obejmują te same posiłki i zwiedzanie” – powiedział Hans, gdy żwawo szliśmy korytarzem. Okna kabiny Nostalgia, z jednym prysznicem dzielonym między dwie kabiny, były czyszczone wewnątrz i na zewnątrz – „aby nasi goście zawsze mogli zrobić dobre zdjęcia” – wyjaśnił. Z przodu pociągu znajdowały się nowoczesne przedziały klasy Bolszoj z podwójnymi łóżkami oraz toaletą i prysznicem.
Dogoniłem grupę idącą w kierunku miasta z lokalną przewodniczką Ireną. Na Zachodzie mówienie o Syberii może kojarzyć się z pustym, lodowatym pustkowiem, ale na obszarze wielkości Chin mieszka tu prawie 25 milionów ludzi.
W dole nad rzeką, wiosenne słońce ożywiało wszystkich na duchu. Siedząc na otwartym pokładzie dużej łodzi rekreacyjnej, wdałem się w piwną pogawędkę z młodymi rosyjskimi chłopakami o piłce nożnej i muzyce pop. Po solidnym wieczorze degustacji wódki z Larissą i grupą, wróciłem do swojej chaty trochę podchmielony i zasnąłem, zastanawiając się, czy Larisa naprawdę powiedziała, że car Piotr Wielki uczynił taniec i wąsy obowiązkowe. „Tak, naprawdę to zrobił” – rozpromieniła się, gdy pociąg zbliżał się do Irkucka.
Spędziłem ostatnie 100 godzin w pociągu w moim przedziale, wpatrując się w lasy brzozowe. Monotonia stała się magiczna, wagony swojskie, a kilku członków mojej grupy zostało teraz przyjaciółmi. Cóż za niesamowite przeżycie i co za klucz do wyjazdu na sześciogodzinny lot z powrotem do Moskwy.
Notatki z podróży
Doświadczenie Rosji ( transsyberyjski.co.uk ; 0845 521 2910) ma 16-dniową podróż pociągiem Car's Gold z Moskwy do Pekinu (lub odwrotnie) od 3397 funtów za osobę w kategorii standardowej przy założeniu, że dwie osoby podróżują z wyłączeniem lotów. „Klasyczna” podróż kosztuje od 1815 funtów za osobę za 18-dniową podróż między Petersburgiem a Pekinem (ponownie w oparciu o dwie osoby podróżujące i z wyłączeniem lotów). Pakiety z najwyższej półki Golden Eagle, od Moskwy po Władywostok, zaczynają się od 9945 funtów.
