Tragedia Makbeta: „urzekający” brytyjski debiut sceniczny Saoirse Ronan
„Terror psychologiczny” zbyt powolny, by się urzeczywistnić, ale kiedy już nadejdzie, jest „brutalny, niepohamowany i mrożący krew w żyłach”
Saoirse Ronan w tej odważnej, brutalnej produkcji
Marc Brenner
Reżyserka z RPA, Yaël Farber, zdobyła światowe uznanie dzięki swoim mrocznym i zmysłowo nastrojowym inscenizacjam dzieł takich jak Strindberg i Miller, powiedział Dominic Cavendish w The Daily Telegraph .
To niecierpliwie oczekiwana nowość Makbet nosi wiele jej znaków rozpoznawczych: piękne oświetlenie, niepokojący pejzaż dźwiękowy i luksusowo niespieszne występy swoich gwiazd Jamesa McArdle i Saoirse Ronan – ta ostatnia debiutuje na brytyjskiej scenie.
Jednak ogólnie jest to tylko kwalifikowany triumf. Akcja wydaje się przytłoczona starannym podejściem reżysera. To tak, jakby oświetlenie, dźwięk i muzyka były używane do wyczarowania gorączkowego rozmachu sztuki zamiast ludzkiego dramatu, powiedział Arifa Akbar w Opiekun . Psychologiczny terror sztuki jest zbyt wolny, by się urzeczywistnić – choć kiedy już nadchodzi, jest brutalny, niepohamowany i mrożący krew w żyłach.
Kluczowym problemem jest brak tempa – powiedział David Benedict w: Różnorodność . Własne obliczenia Makbeta dotyczące morderstwa Duncana są często uważane za przydatny przewodnik po inscenizacji Makbet : Jeśli zrobiono to po zakończeniu, to dobrze, że zostało to zrobione szybko. Farber błaga o różnicę. Makbet generalnie zegary w około dwie godziny. Ta produkcja trwa dłużej niż trzy, z powodu lamentującego przez cały czas wiolonczelisty na scenie, powodzi – i wielu pauz. Niezaprzeczalnie zdarzają się elektryzujące momenty, ale wszystko musi być szybsze.
Mimo to aktorstwo jest rewelacyjne – powiedziała Alexandra Pollard w: Niezależny . Te Makbety są uderzająco młode – aktorzy mają 32 i 27 lat – i kochają. Całują, pieszczą, obejmują – podnieceni mocą i siebie nawzajem. To sprawia, że jest jeszcze bardziej niszczący, gdy Makbet zwraca się w stronę przemocy. Ronan hipnotyzuje i sprawia, że piękne, ale ważkie słowa Szekspira są łatwe do zrozumienia.
McArdle też jest genialny – żałosny i zdesperowany, łagodny i bezduszny, naprawdę przerażony tym, co robi, nawet jeśli nadal to robi. To świetne spektakle – w odważnej, brutalnej produkcji.
Teatr Almeida , Londyn N1. Do 27 listopada
