Czy Rosja jest gotowa wyrwać Białorusi niepodległość tuż pod nosem UE?
Urzędnicy z Moskwy schodzą na Mińsk, gdy prezydent Aleksander Łukaszenko trzyma się władzy
Urzędnicy z Moskwy schodzą na Mińsk, gdy prezydent Aleksander Łukaszenko trzyma się władzy
Obrazy Getty
Rola Rosji w trwającym kryzysie na Białorusi budzi coraz większe zaniepokojenie w Europie po tym, jak Kreml wezwał prezydenta Aleksandra Łukaszenkę do kontynuowania reform konstytucyjnych, które mogłyby wciągnąć jego kraj dalej w orbitę Moskwy.
Łukaszenka spotkał się wczoraj w Mińsku z ministrem spraw zagranicznych Rosji Siergiejem Ławrowem, aby porozmawiać na temat złożonej we wrześniu Władimira Putina obietnicy zreformowania konstytucji Białorusi.
Rosyjski minister podobno powiedział Łukaszence, że Putin potwierdził wszystko, co wcześniej z nim uzgodniłeś – choć nie jest jasne, o jakie porozumienia miał na myśli Ławrow – mówi Czasy .
dyplomacja rosyjska
Przed schyłek demokracji na Węgrzech iw Polsce , Białoruś była długa określana jako jedyna autorytarna dyktatura w Europie . Łukaszenka przewodzi krajowi od 1994 roku, odnosząc zwycięstwa w wyborach, które powszechnie uważa się za sfałszowane.
Ale jego trzymanie się władzy jest teraz kwestionowane po wyborach w sierpniu, kiedy tysiące protestujących wyszło na ulice miast w całym kraju, aby domagać się jego rezygnacji. Łukaszenko twierdzi, że wygrał szóstą kadencję, zdobywając ponad 80% głosów, pomimo dobrych wyników w sondażach przedwyborczych przez rywali.
Wśród trwających niepokojów, Rosja wkroczyła, by zaoferować pomoc Łukaszence .
Moskwa i Mińsk utrzymują bliskie formalne więzi od czasu rozpadu Związku Radzieckiego w 1991 roku, tworząc osiem lat później dwupartyjną organizację ponadnarodową Państwo Związkowe.
Kreml naciska teraz na Białoruś, by wprowadziła zmiany legislacyjne torujące drogę do ściślejszej integracji, w ramach której może zostać zmuszona do zrzeczenia się niepodległości, donosi The Times.
Jak czytamy w gazecie, podczas gdy Łukaszenko desperacko stara się uniknąć wyrzucenia, białoruscy opozycjoniści i UE obawiają się, że może porzucić pozycję swojego narodu w zamian za rosyjskie wsparcie podczas protestów.
Oglądanie z boku
W przeszłości UE była ostro krytykowana za reakcję na rosyjską ingerencję w narody na obrzeżach jej granic, w tym na Ukrainę, Gruzja oraz Armenia .
W szczególności walka o władzę w tym trzecim kraju jest źródłem poważnego zaniepokojenia europejskich przywódców, przy czym Putin odnosi znaczące zwycięstwo jako pośrednik traktat pokojowy nad spornym regionem Górskiego Karabachu .
Organizując przyjazne dla Kremla porozumienie pokojowe między Azerbejdżanem a Armenią, rosyjskiemu prezydentowi udało się znacznie zwiększyć obecność wojskową Rosji w strategicznie ważnym regionie Kaukazu Południowego, mówi Rada Atlantycka . I co najważniejsze, zrobił to bez żadnego zachodniego sprzeciwu.
Niekontrolowany postęp powinien uruchomić dzwony alarmowe w innych byłych republikach sowieckich, w tym na Białorusi, dodaje think tank.
Co może zrobić UE?
Kilku przywódców zachodnich odmówiło uznania wyników ostatnich wyborów na Białorusi i wyraziło poparcie dla Swietłany Tichanowskiej, która po aresztowaniu i uwięzieniu zajęła miejsce jej męża w wyścigu prezydenckim. Tikhanovskaya twierdzi, że wygrała wybory, ale została zmuszona do ucieczki do państwa członkowskiego UE, Litwy, po tym, jak podobno grożono jej rodzinie.
UE nałożyła również sankcje na Łukaszenkę i wielu jego sojuszników, powołując się na fałszowanie wyborów i brutalne stłumienie demonstrantów przez policję. Czasy moskiewskie raporty. W odpowiedzi Łukaszenko oskarżył kraje zachodnie o ułatwianie protestów i spisków mających na celu jego obalenie.
Podczas spotkania z Łukaszenką w tym tygodniu rosyjski minister spraw zagranicznych Ławrow twierdził, że Zachód używa brudnych metod tzw. kolorowych rewolucji, w tym manipulacji opinią publiczną, wspierania sił otwarcie antyrządowych i promowania ich radykalizacji.
Jeden do obejrzenia
Według Europejska Rada Stosunków Zagranicznych (ECFR), Rosja ma do osiągnięcia trzy kluczowe cele podczas trwającego kryzysu na Białorusi.
Po pierwsze, Moskwa chce, aby proces reformy konstytucyjnej był kontrolowany przez Moskwę, mówi think tank. Ale wizja reform Putina nie będzie odpowiadać Łukaszence, który jest przyzwyczajony do bezkarnego rządzenia.
W związku z tym mówi się, że drugim celem Rosji jest zróżnicowanie liczby osobistości i organizacji na Białorusi, z którymi może współpracować, w tym partii politycznych i stowarzyszeń społecznych. Wzmocnienie tych relacji pozbawi Łukaszenkę jego monopolistycznej pozycji i weta wobec podejmowania decyzji, mówi ECFR.
Po trzecie, Rosjanie będą starali się pogłębić swoją reprezentację gospodarczą na Białorusi. Kurcząca się gospodarka i ograniczenie zasobów kredytowych sprawiają, że rosyjska oligarchia pozostanie jednym z nielicznych źródeł wymiany zagranicznej dla władz białoruskich.
Podczas gdy negocjacje między dwoma narodami trwają, wygnana liderka opozycji Tichanowskaja upiera się, że Łukaszenka nie ma prawa podpisywać żadnej umowy z Rosją w sprawie przyszłości Białorusi.
Stracił poparcie narodu białoruskiego, powiedziała wczoraj. Zawsze opowiadaliśmy się i nadal opowiadamy się za przyjaznymi stosunkami z Rosją. Ale o niepodległość i suwerenność nie można się targować.
