Pięć rzeczy, których nauczyliśmy się z nowej książki o przywództwie Jeremy’ego Corbyna w Partii Pracy
Od katastrofalnych sondaży wyborczych po rozłamy między starymi „towarzyszami” w sprawie antysemityzmu
Od katastrofalnych sondaży wyborczych po rozłamy między starymi „towarzyszami” w sprawie antysemityzmu
Leon Neal/Getty Images
Zaledwie pięć miesięcy po tym, jak Jeremy Corbyn oficjalnie ustąpił ze stanowiska przywódcy Partii Pracy, nowa książka ujawniła konflikty – i chaos – w partii podczas jego kadencji na szczycie.
Napisane przez dziennikarzy The Times, Gabriela Pogrunda i Patricka Maguire, Pominięte: Wewnętrzna historia pracy pod Corbynem opisuje zakulisowe dramaty czteroletnich rządów posła Islington North, których kulminacją był najgorszy wyborczy występ Partii Pracy od 1935 roku.
Czego więc nauczyliśmy się do tej pory z fragmentów książki, która ma zostać opublikowana w przyszłym tygodniu?
Robotnicy zostali ostrzeżeni o katastrofie wyborczej w 2019 r.
22 września 2019 r., podczas dorocznej konferencji Partii Pracy, kanclerz cienia i bliski sojusznik Corbyna, John McDonnell, wziął udział w prywatnym spotkaniu, na którym stratedzy kampanii partii ujawnili katastrofalne wyniki sondaży w nadchodzących grudniowych wyborach.
Według fragmentów z Pominięty opublikowane w Czasy niedzielne , wyniki ankiety YouGov obróciły optymizm wewnętrznego kręgu Jeremy'ego Corbyna do góry nogami i były trudne do zniesienia. Mimo szokujący sukces występu partii w 2017 roku , wewnętrzny zespół wyborczy Corbyna odniósł przewidywane zwycięstwa tylko dla 138 swoich posłów, co równałoby się najgorszemu wynikowi Partii Pracy od 1918 roku.
Ian Lavery, ówczesny przewodniczący partii, również był na spotkaniu i podobno nie miał nastroju do słuchania, krzycząc, że ludzie na Północy po prostu nie zagłosują na Torysów i oskarżając YouGov o bycie firmą torysską.
Ale pomimo sceptycyzmu Lavery'ego, ankieter YouGov, Marcus Roberts, miałby rację w swojej ocenie szans Corbyna, mówiąc BBC Dziś program na krótko przed rozpoczęciem kampanii, że suflet nigdy nie rośnie dwa razy.
Corbyn „nie mógł ufać” swoim najbliższym sojusznikom
Pomimo potępiających wyników sondaży, wielu obecnych na sali nadal wierzyło, że Partia Pracy może zatriumfować, argumentując, że wybory w 2017 roku zniszczyły stare pewniki, a Corbyn był zdeterminowany, aby zrobić to ponownie, czytamy w książce.
Ale żeby to zrobić, Corbyn musiałby wezwać każdą kroplę energii, która… miesiące dramatu Brexitu oraz skandale antysemickie wyssał z niego, piszą Pogrund i Maguire. A najbliżsi podejrzewali, że nie jest w stanie tego zrobić.
Te obawy narastały podczas kampanii, gdy Corbyn zaczął kłócić się ze swoimi najbliższymi porucznikami, którym ledwo ufał.
Jego przeciwnicy w Westminster często twierdzili, że nie miał pojęcia, co robi, czytamy w książce. Po raz pierwszy żart był trafny – choć nie z powodu chęci przymierzenia się ze strony Corbyna.
Strategia kampanii, którą miał prowadzić, została w dużej mierze ustalona – a dokładniej, nie uzgodniona – pod jego nieobecność.
Zastępca uznał dezercję
Pod przywództwem Corbyna rola jego zastępcy, Toma Watsona, stawała się coraz bardziej nie do utrzymania.
Gdy McDonnell otrzymywał druzgocące wyniki sondaży na konferencji Partii Pracy w Brighton we wrześniu ubiegłego roku, twardolewicowi członkowie partii przeforsowali głosowanie, które prawie obaliło stanowisko Watsona. Według książki próba usunięcia weterana posła była końcem drogi, która twierdzi, że proces świadomego odłączania się od Westminsteru był w toku.
Liderka Liberalnych Demokratów, Jo Swinson, wyczuwając okazję, by mocno uderzyć Partię Pracy, zaoferowała Watson szansę na ucieczkę i kandydowanie jako kandydat jej partii w okręgu wyborczym East Sussex w Lewes.
Ale po rozpatrzeniu propozycji przez pięć minut Watson zdecydował, że polityka nie jest już zabawna. Nadszedł czas, aby odejść.
Corbyn nie próbował trzymać się swojego zastępcy, który zrezygnował ze stanowiska posła West Bromwich East w listopadzie po ponad 18 latach sprawowania mandatu. Zamiast tego przywódca Partii Pracy wysłał Watsonowi roślinę chrzanu jako ofertę pokojową.
Rozłam z McDonnellem w sprawie antysemityzmu
Fragmenty nowej książki w dzisiejszym Czasy ujawniają, że Corbyn i jego kanclerz cienia, McDonnell, byli podzieleni w sprawie rozpatrywania zarzutów o antysemityzm.
W lipcu 2018 roku, długoletnia żydowska posłanka Partii Pracy, Margret Hodge, została objęta dochodzeniem przez partię po tym, jak w Izbie Gmin oskarżył Corbyna o bycie antysemitą i rasistą, który czynił z Pracy wrogie środowisko dla Żydów.
Wybuch gniewu nastąpił po decyzji partii o nieprzyjmowaniu pełnej definicji antysemityzmu podanej przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Pamięci o Holokauście, międzyrządowy organ, którego członkiem jest Wielka Brytania.
Corbyn i McDonnell, towarzysze polityki od prawie 40 lat, pokłócili się co do decyzji o zbadaniu Hodgesa, napisali Pogrund i Maguire. Rzeczywiście, szczelina była najgłębszym zerwaniem między Corbynem i jego zastępcą, jakiego kiedykolwiek doświadczyli.
W istocie spór był polityczny, czytamy w książce. Czy Partia Pracy zdyscyplinowałaby siedemdziesięcioletniego żydowskiego posła, który wyładowywał się rasizmem, aczkolwiek agresywnie, jak każdy inny członek?
Corbyn poparł śledztwo. Ale McDonnell tego nie zrobił, obawiając się optyki zagrożenia pozycji Partii Pracy w celu wygrania sporu ze starszym żydowskim parlamentarzystą w kwestii zasady, która była dla większości wyborców niewyobrażalna.
Republikański Corbyn związany z Sussexes
W mało prawdopodobnym spotkaniu umysłów Corbyn i jego żona, meksykańska bizneswoman Laura Alvarez, związali się z księciem Harrym i Meghan Markle z powodu pary królewskiej zabieg z rąk prasy brukowej , mówi Pominięty .
Uczestnicząc w corocznym nabożeństwie z okazji Dnia Wspólnoty Narodów w Opactwie Westminsterskim, Alvarez przekazał im zbiór pism XVII-wiecznej meksykańskiej poetki Juany Ines de la Cruz.
Alvarez miał nadzieję, że Meghan znajdzie pokrewną duszę w De la Cruz, zakonnicy, której chęć zaatakowania hipokryzji klas kolonialnych uczyniła z niej obiekt nienawiści establishmentu.
Następnego dnia książę i księżna Sussex wysłał osobiście podpisany list z wielkimi podziękowaniami do Jeremy'ego i Laury, którzy prywatnie wyrazili współczucie z powodu swoich walk medialnych.
Pogrund i Maguire nie lubili prasy tak bardzo, że przekonała go nawet do złagodzenia swego trwającego przez całe życie republikanizmu.
