Pomysłowa intuicja: brytyjski malarz Robi Walters o urzeczywistnianiu tego

Czterdziestoczterolatek otwiera nową galerię w londyńskim Soho

Zrozumienie kontekstu, w jakim powstaje dzieło sztuki, jest niezbędne do jego zrozumienia. A przynajmniej tak jest powszechnie utrzymywany. Oderwanie się od warstw historii i rozważenie motywacji stojącej za aktem twórczym jest prawdopodobnie fundamentalne dla zrozumienia jego znaczenia, chociaż to, czy to oznacza, że ci się to podoba, czy nie, to zupełnie inna kwestia. Możesz kochać dzieło sztuki, ale nie znasz lub nie badałeś jego korzeni – pytanie brzmi, czy brak wiedzy umniejsza nasze uznanie, czy też czyni je w jakiś sposób mniej ważnymi?

Czterdziestoczteroletni brytyjski artysta Robi Walters jest idealną osobą, która pomoże odpowiedzieć na to pytanie. Jego jasne, żywe dzieła sztuki są optymistyczne i poprawiają nastrój. Jego duże, charakterystyczne tableaux są dziełami mieszanych mediów, składającymi się z warstw starannie wyciętych „płatków”, wykonanych z pomalowanych farbą kart z recyklingu i połamanych winyli. Efektem jest wybuchowy trójwymiarowy kolaż kolorów, jak fajerwerki lub wybuchy kolorowych kwiatów lotosu. Zawieszone na dowolnej ścianie, te dzieła promieniują pozytywnością – jednym słowem są atrakcyjne. Ale sednem pracy Robi jest mnóstwo kontekstu i to właśnie sprawia, że jego dzieła w dużej skali – jak również jego małe, naiwne, kolorowe portrety – są jeszcze bardziej pociągające.

Przyjrzyj się bliżej jego kwiatom lotosu: są wynikiem godzin drobiazgowej, niemal obsesyjnej pracy. Każdy płatek jest wykonany z wyrzuconej karty, każdy jest spryskany w kolorze, który uzupełnia następny i umieszczony we wzorze zgodnym z intuicją Robi, a także świętą geometrią. „Wiele moich prac wiąże się z powrotem w bezpieczne miejsce” – wyjaśnia łagodnie mówiący artysta, który właśnie otworzył własną galerię i przestrzeń eventową w cichym zaułku Ingestre Place, rzut kamieniem od ruchliwej londyńskiej Regent Street. . Robi nie ukrywa swojego niespokojnego dzieciństwa; był wychowywany jako dziecko i często przebywał w domach dziecka i poza nimi. Jego matka, z którą jest teraz blisko, nie była w stanie sobie poradzić, a jego prace odzwierciedlają jego nieustanne dążenie do odzyskania lub przekształcenia rzeczy, które odrzucamy. „To było traumatyczne. Poruszanie się [jako dziecko]. Było wiele do ogarnięcia. Miało to dla mnie podwójny efekt blokowania. Nic z tego nie ma sensu bez wysłuchania całej historii, ale krótko mówiąc, zbyt szybko stałam się dorosła. Zapieczętowała we mnie dziecięcą cechę, która nigdy nie odeszła”.

Czytając to, niektórzy mogą powiedzieć, że Robi skręca w kierunku terapii sztuką, ale kolaże kolorów zostały stworzone wyłącznie po to, by emanować pozytywnością; motywacja za nimi może być załadowana, ale przesłanie jest dość proste: „Energia nie może zostać zniszczona, można ją przekształcić” – tłumaczy artysta. „Lubię używać karty z recyklingu, ponieważ ma energię, której nie ma coś nowego. Nie wiem, co to jest, ale uważam to za atrakcyjne. Jego duże płótna trafiły do wielu znanych domów. W 2012 roku Robi stworzył utwór dla Usaina Bolta, który przedstawia sylwetkę olimpijczyka (również złożoną z kontrastujących płatków) w jego uroczystej pozie „błyskawicy”; inni fani to Sir Paul McCartney, Mary J Blige i Russell Simmons.

Walters jest płodny, jeśli chodzi o produkcję sztuki, praktykę pracy, do której zachęcał jego przyjaciel, zdobywca nagrody Turnera, malarz Chris Ofili. „Chris kazał mi rysować codziennie. Na początku tak naprawdę nie chciałem! śmieje się. „Chciałem robić duże dzieła sztuki, aby można je było zobaczyć na wystawach i tak dalej, ale on był zainteresowany praktyką tworzenia. Ufałam mu, więc spróbowałam. Zacząłem od tych maleńkich rysunków, a potem, zanim się zorientowałem, stawały się coraz większe i większe. Były to zwoje, a ja pracowałem nad sekcją na raz – rysunkami o wymiarach 12 na 12 stóp”.

Walters codziennie pracuje nad nowym obrazem i robi to od 2011 roku, kiedy rozstał się z partnerem i dziećmi. Każda z nich nosi nazwę nagłówka wiadomości z tego konkretnego dnia. Po raz kolejny związek między zdrowiem psychicznym a kreatywnością sprawia, że ta praca jest bardzo osobista, ale nagłówki dają im zakotwiczenie, czyniąc je bardziej inkluzywnymi niż introspekcyjnymi. „Odwiedziłem człowieka o nazwisku Ralph Taylor (Globalny Dyrektor ds. Powojennej i Współczesnej Sztuki w Bonhams) i zapytałem: „Jaka jest różnica między dobrym artystą a wielkim artystą?”. i powiedział, że albo sztuka jest niezaprzeczalnie dobra, albo szokuje i zostaje w pamięci, albo odnosi się do naszych czasów. Pomyślałem o tym, jak mógłbym to zastosować do własnej praktyki. Postanowiłem więc zatytułować swoją pracę nagłówkiem wiadomości z tamtego dnia”. Walters zaprezentował te „codzienne prace” z 2011 roku na wystawie w londyńskim Hospital Club w 2016 roku; serial został trafnie zatytułowany 365: Liczy się każdy dzień. ' Gwarantuję, że przeczytasz jeden z nagłówków i zapamiętasz ten dzień – wszystko od Tsunami po Królewskie Wesele. Jest tak wiele rzeczy, nawet tych mniej znaczących. Przeczytasz coś i od razu poczujesz emocjonalne przywiązanie lub spust. To prosta przesłanka, ale sprawdziła się również, jeśli się nad tym zastanowić, w przypadku Damiena Hirsta i jego rekina formaldehydowego. Przeczytaj tytuł – „Fizyczna niemożliwość śmierci w umyśle kogoś żyjącego” – i nagle wpada świadomość własnej rzeczywistości/śmiertelności, choć z dozą mrocznego dowcipu Hirstiana.

Jeśli będziesz miał okazję odwiedzić nową galerię Waltersa, zobaczysz również jego portrety w mniejszej skali – prawdopodobnie najbardziej zwodniczo złożone ze wszystkich jego dzieł. Kreskówkowe i skomponowane z neonowych/jasnych podstawowych kolorów, te dziecięce kompozycje pełne są osobowości i werwy.

„Zainspirowane są obrazami afrykańskich fryzjerów [sklepowych]. które są dość proste, naiwne i ponadczasowe”. Wielu opiekunów to przyjaciele, starzy i nowi. „To jest mój mentor, Mark Anderson, jest bardzo wyjątkową osobą w moim życiu” – mówi artysta, wskazując na jasnoróżowo-żółty portret. „To Jimmy, który jest kierownikiem Foot Patrol za rogiem” – dodaje.

„Myślę, że widzimy się nawzajem przez filtry naszych przeszłych doświadczeń. Nie sądzę, że możemy zobaczyć to, czego nie rozumiemy lub czego nie projektujemy, więc zdecydowałem się pomalować kolorem, aby wyrazić to, co czuję, w przeciwieństwie do tego, co widzę”. W tych jasnych, małych portretach jest coś niezwykle fascynującego – być może, jak twierdzi artysta, przedstawiają one postacie, które chcemy zobaczyć: dziwacznych Londyńczyków o wyjątkowych cechach. Mogą być prawdziwe lub tylko fantasy.

Wciąż pozostaje pytanie, czy aby docenić sztukę na głębszym poziomie, trzeba znać kontekst twórczości. Zgodnie z oczekiwaniami Walters oferuje prowokującą do myślenia, ale niejednoznaczną odpowiedź:

„Żadna z moich prac nie ma sensu, chyba że znasz moją historię, ale nigdy nie chcę nikomu narzucać się i nie potrzebuję ludzi, aby mnie zrozumieli. Zawsze powtarzam, zacznij swoją podróż tam, gdzie jesteś: tu i teraz”.