Jak dokładny jest trzeci sezon ITV Victoria?
Twórca dramatu z epoki mówi, że łączy fakty z fikcją, aby opowiedzieć historię długo panującej królowej
Trzeci sezon dramatu historycznego Zwycięstwo miał premierę na brytyjskich ekranach telewizyjnych zeszłej nocy, co spotkało się ze spolaryzowanymi recenzjami krytyków.
Dzieło z XIX wieku, opowiadające historię życia drugiego najdłużej panującego monarchy w Wielkiej Brytanii, zostało pochwalone przez The Daily Telegraph za opanowanie, pasję i wyższą stawkę, ale Niezależny liczniki, że słynny monarcha zasługuje na coś lepszego niż ten średni dramat.
Opiekun uderza bardziej zniuansowany ton, sugerując, że jako lekka niedzielna rozrywka, nieskończenie niesubtelna Zwycięstwo załatwia sprawę, ale ostrzega, że widzowie nie powinni nawet myśleć o sprawdzaniu faktów w fabule.
Ta krytyka nie jest niczym nowym dla serii. Jego pierwsze dwa sezony studiowali historycy i krytycy poszukujący nieścisłości historycznych. Ogólny konsensus był taki, że serial miesza wiele historycznych szczegółów z fikcyjnymi postaciami i wydarzeniami, jak Historia dzienna stawia to.
Czy trzeci sezon idzie w ich ślady?
Twórca serialu, Daisy Goodwin, oparł większość fabuły na osobistych pamiętnikach Victorii, które pisała obficie. Według Goodwina monarcha wiedziała, że jej pamiętniki mogą czytać jej matka i guwernantka. Później obawiała się, że Albert może ulec pokusie, by je przeczytać, więc nie były do końca szczere.
Goodwin powiedziała History Extra, że stworzyła dramatyczną historię dla niektórych postaci, ale starała się, aby dramat był inspirowany prawdziwymi wydarzeniami, bez względu na to, czy są to próby zabójstw, uchylenie praw zbożowych, czy straszny głód ziemniaczany. Nalegała: wszystkie wielkie cegiełki serii są prawdziwe.
Na stronie internetowej nadawcy PBS , który emituje serial w USA, Goodwin stworzyła pełny przegląd wszystkich faktów i nieścisłości, które dodała do scenariuszy dwóch pierwszych odcinków serialu.
Na przykład w pierwszym odcinku ówczesny premier Lord Palmerston zostaje przedstawiony jako żywiołowy, wulgarny mężczyzna o znanej reputacji kobieciarza, podczas gdy książę Albert odwiedza najbardziej opuszczone slumsy Londynu, aby zrozumieć warunki życia ubogich w wiktoriańskim stylu. Anglia.
Według Goodwina te przedstawienia i fabuły oparte są na rzeczywistości. Mówi, że opisy Palmerstona odnoszą się do niego jako dandysa i kozła, który łączył urząd z hałaśliwym seksualnym awanturnictwem. Mówi również, że Albert zwiedził londyńskie slumsy z filantropem i reformatorem społecznym Lordem Shaftesburym, stając się następnie pierwszym prezesem Towarzystwa Poprawy Stanu Klasy Pracy.
Ale drugi odcinek stoi na historycznie chwiejnym gruncie, jak swobodnie przyznaje Goodwin. Chociaż dobrze pokazuje to nienawiść Alberta do hazardu i obojętność Bertiego na to, że pewnego dnia zostanie królem, Goodwin przyznaje, że dała monarchie bardziej liberalne poglądy niż prawdopodobnie miała po tym, jak opierała się presji rządu, by użyć przemocy w celu powstrzymania czartystów.
Twierdzi również, że nie ma dowodów, które bezpośrednio sugerowałyby, że podłożono broń, aby próbować przedstawić czartystów jako brutalnych. Jednak w tamtym czasie zdecydowanie było dużo tego, co nazwalibyśmy „spinem”, a pomysł polegał na przedstawieniu czartystów w najgorszym możliwym świetle. Więc tak się nie stało, ale łatwo było, dodała.
