Czy jesteś tyranem? Sześć czerwonych flag
Prześladowcy często nie rozumieją, jak mogą się czuć osoby dotknięte chorobą
Znęcanie się istnieje wszędzie, od placu zabaw po parlament. W rzeczywistości niedawny raport dotyczący zastraszania w brytyjskim parlamencie ujawnił, jak poważny jest ten problem, wzywając posłów do zmiany zachowań.
Ale dlaczego zastraszanie jest tak powszechne i trudne do zwalczenia? Częścią problemu jest to, że prześladowcy czasami nawet nie zdają sobie sprawy, że są prześladowcami.
Na przykład zastraszanie menedżerów może łatwo usprawiedliwić denerwowanie niektórych pracowników, mówiąc sobie, że tylko popychają ich, aby byli jak najlepsi. Czasami mogą być mili dla ludzi, których zastraszają, i pamiętają tylko te przypadki.
Mogą nawet pomyśleć, że ludzie, którzy załamują się w wyniku ich zachowania, nie są wystarczająco silni, aby pracować w danym zawodzie. Ale skąd wiesz, że faktycznie kogoś zastraszasz, a nie tylko masz do czynienia z nadmiernie wrażliwą osobą?
Naukowcy wciąż nie zgadzają się co do tego, jak należy konceptualizować i definiować zastraszanie. Pierwszy badacz zajmujący się problemem bullyingu – w Norwegii – użył słowa mobbing, aby to opisać w 1973 roku. Większość krajów zachodnich zapożyczyła angielski termin na zastraszanie, ale nie zawsze tak jest.
Znęcanie się może trwać wiele form , z napaści fizycznej, zniewagi słownej i Wykluczenie społeczne do cyberprzemoc . Ogólnie rzecz biorąc, aby uznać za znęcanie się, praktyka musi być przeprowadzana albo przez pojedynczą osobę, albo przez grupę, wielokrotnie w czasie i z zamiarem zranienia pojedynczej osoby.
Fakt, że mamy brak jasnej definicji może wyjaśniać, dlaczego czasami trudno jest oszacować rozpowszechnienie nękania w miejscu pracy. W 2017 roku Instytut Zastraszania w Miejscu Pracy oszacowali, że w samych Stanach Zjednoczonych 60,3 mln pracowników zostały dotknięte nękaniem w miejscu pracy . W Wielkiej Brytanii Usługi doradcze, pojednawcze i arbitrażowe (Acas) zgłosił, że otrzymał 20 000 telefonów od pracowników związanych z zastraszaniem i molestowaniem w 2016 r., z których wielu pochodziło z mniejszości etnicznej zatrudnionych w sektorze publicznym lub kobiet wykonujących zawody tradycyjnie zdominowane przez mężczyzn.
Rzeczywiste dane mogą być zniekształcone, ponieważ zastraszanie nie zawsze jest zgłaszane ze względu na strach przed odwetem lub być może dlatego, że osoba, której to dotyczy, może nie zdawać sobie sprawy, że jest zastraszana. Jeśli twoja samoocena została zmiażdżona, możesz obwiniać się, myśląc, że jesteś bezwartościowy, a nawet usprawiedliwiać bycie zastraszanym – nie zdając sobie sprawy, że faktycznie jesteś maltretowany.
Stereotyp niskiego IQ
Prześladowcy mają tradycyjnie oglądany jako niski IQ i nieudolny społecznie – brak społecznego poznania. Teraz wiemy, że często tak nie jest, ale może to przyczynić się do tego, że ludzie nie rozpoznają siebie jako łobuzów.
Niektórzy badacze znaleźli dowody na to, że prześladowcy faktycznie wysokie wyniki w zakresie umiejętności przetwarzania informacji społecznych , ponieważ rozpoznanie, do kogo i w jaki sposób, wymaga pewnych umiejętności. To, co często robią prześladowcy, to szukanie osób o niskim poczuciu własnej wartości. Czyniąc to, utrzymują swoją pozycję i zwiększają swoją pewność siebie, co z kolei podnosi ich poczucie własnej wartości do: nierealistycznie wysokie poziomy .
Jednak łobuz często brak empatii – poczucie zrozumienia tego, jak osoby dotknięte chorobą mogą się czuć, gdy znęcają się. Może to również przyczynić się do ich niepowodzenia kojarzą swoje zachowanie z zastraszaniem . Mogą chcieć skrzywdzić osobę w krótkim momencie, gdy ją atakują, ale potem wmawiają sobie, że to nie była wielka sprawa, że ofiara w jakiś sposób na to zasłużyła lub że to była jednorazowa.
czerwone flagi
Więc skąd możesz wiedzieć, czy jesteś tyranem? Nie da się zdiagnozować w takim artykule, ale jeśli uważasz, że niektóre z poniższych punktów dotyczą Ciebie, warto zwrócić uwagę na to, jak traktujesz innych.
- Wielokrotnie denerwujesz kogoś wokół siebie. Możesz to zauważyć, jeśli ktoś bardzo się na ciebie złości, narzeka na twoje zachowanie lub często płacze. Te reakcje są rzeczywiście sygnałem ostrzegawczym i należy je traktować poważnie.
- Brakuje ci empatii. Nie zawsze jest to łatwe do rozpoznania w sobie. Możesz zapytać ludzi wokół ciebie, czy uważają, że tak jest, a nawet wziąć test empatii .
- Możesz stać się agresywny. Może to obejmować otwarte krzyczenie, grożenie lub poniżanie kogoś w obecności innych. Ale mogą to być również pasywne, agresywne komentarze, takie jak Och, robisz to w ten sposób, to odważne.
- Żyjesz wśród niepewnych ludzi. Jeśli sprawisz, że poczujesz się lepiej, wywołując dyskomfort lub niepewność u współpracownika, będzie to klasyczna oznaka znęcania się. Można to zrobić, na przykład, uporczywie czepiając się kogoś lub celowo narażając go na porażkę.
- Rozpowszechniasz złośliwe plotki na temat członka personelu. Może to nie wydawać się wielkim problemem, ale szerzenie plotek może sprawić, że czyjeś życie stanie się prawdziwym piekłem, co będzie kosztować sukces zawodowy i społeczny.
- Niewłaściwie wykorzystujesz swoją władzę lub stanowisko dotyczące problemów z wydajnością. Na przykład możesz celowo zablokować komuś awans lub odebrać obowiązki i odpowiedzialność bez żadnego uzasadnienia lub treści. Inne możliwości obejmują celowe i uporczywe ignorowanie lub wykluczanie kogoś ze wspólnej współpracy i wydarzeń towarzyskich.
Znęcanie się ma miejsce szczególnie w stresujących miejscach pracy, ze słabym przywództwem i kulturą, która nagradza agresywne, konkurencyjne zachowanie. Wiemy, że znęcanie się może spowodować tablica problemy ze zdrowiem psychicznym w tym depresja, wypalenie, zwiększona absencja, niska pewność siebie i stres.
Pracodawcy, którzy nie zapewniają swoim pracownikom bezpiecznego środowiska, w rzeczywistości łamią prawo. Podczas gdy większość krajów ma jakąś politykę w zakresie walki z nękaniem (m.in. Kanada, Australia, Holandia, Szwecja, Francja i Dania), potrzebujemy większego globalnego impulsu, aby rozpoznać, jak powszechny jest ten problem.
Edukowanie ludzi na temat zastraszania to pozytywny krok naprzód. Stworzy to również bezpieczniejsze środowisko dla ofiar. Mamy nadzieję, że zmiana spowodowana przez ruch #metoo w odniesieniu do molestowania seksualnego wkrótce rozszerzy się na zastraszanie. W międzyczasie wszyscy powinniśmy upewnić się, że robimy wszystko, co w naszej mocy, aby traktować innych z szacunkiem.
Chantal gautier , starszy wykładowca psychologii, Uniwersytet Westminsterski
Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa na licencji Creative Commons. Przeczytać oryginalny artykuł .
