Naukowcy odkrywają, że mrówka Dracula jest najszybciej poruszającą się na świecie
Owad wykorzystuje zabójczą prędkość swoich sprężynowych żuchw do ogłuszania lub zabijania ofiary
Świergot
Nowe badanie mrówki Dracula wykazało, że jest to najszybsze zwierzę na świecie.
Według nowych badań mrówka Dracula, Mystrium camillae, może łamać żuwaczki z prędkością do 90 metrów na sekundę (ponad 200 mil na godzinę), co czyni ją najszybszym zwierzęciem w historii.
Mrówki można znaleźć w Australii, tropikalnej Afryce i południowo-wschodniej Azji i wykorzystują wybuchowy ruch do atakowania, ogłuszania i zabijania ofiary, którą następnie karmi się ich larwy. Opiekun . Naukowcom udało się zrozumieć dokładną prędkość ruchu zatrzaskowego dopiero wraz z pojawieniem się technologii wideo o dużej szybkości w ciągu ostatnich 10 lat.
Wysokie przyspieszenia uderzeń Mystrium prawdopodobnie skutkują silnymi siłami uderzeniowymi niezbędnymi do zachowań drapieżnych lub obronnych, napisali naukowcy w raporcie ze swoich odkryć w czasopiśmie. Królewskie Towarzystwo Otwarta Nauka .
Naukowcy twierdzą, że maleńkie stworzenie ssące krew zasila swoje żuchwy, ściskając ich końcówki, obciążając je sprężynami wewnętrznymi naprężeniami, które uwalniają się, gdy jedna żuchwa przesuwa się po drugiej — podobnie jak pstryknięcie palcami człowieka.
Mrówki wykorzystują ten ruch do uderzania innych stawonogów, prawdopodobnie ogłuszając je, uderzając o ścianę tunelu lub odpychając. Ofiara jest następnie transportowana z powrotem do gniazda, gdzie jest karmiona larwami mrówek, powiedział Suarez.
Naukowcy opisali wiele różnych mechanizmów obciążania sprężyn u mrówek, ale nikt nie znał względnej prędkości każdego z tych mechanizmów” – powiedział Larabee. „Musieliśmy użyć niesamowicie szybkich kamer, aby zobaczyć cały ruch. Wykorzystaliśmy również technologię obrazowania rentgenowskiego, aby móc zobaczyć ich anatomię w trzech wymiarach, aby lepiej zrozumieć, jak działa ruch, dodał.
Ten konkretny gatunek mrówek jest rzadko spotykany, ponieważ żyją w dużych koloniach pod ziemią lub w pniach drzew, mówi strona naukowa Geek.com. Ich nazwa nie pochodzi od ich żuchwy, ale od ich niezwykle niezwykłych nawyków żywieniowych, dodaje strona internetowa. Praktykują rodzaj niedestrukcyjnego kanibalizmu, wgryzając się w dziury i żywiąc się krwią własnych larw kolonii.
