Hillary Clinton na prezydenta! Zastrzyk w odpowiednim czasie od Thatcher?
Stratedzy polityczni i zbieracze funduszy już naciskają na Hillary przed tym przypomnieniem o „szklanym suficie”
Obrazy Getty
NOWY JORK – Czy śmierć Żelaznej Damy zapali lont prezydencki prowadzony przez Hillary Clinton w 2016 roku? Wiadomość o śmierci Margaret Thatcher wzięła wczoraj szturmem Amerykę, zdominowała nagłówki z bardzo niewielkimi wątpliwościami i niuansami, które można znaleźć w niektórych kręgach prasy brytyjskiej.
Prezydent Obama przewodził hołdom, nazywając ją „jedną z wielkich orędowników wolności i wolności” i twierdząc, że jest bohaterką rodziny Obamy – feministycznym „przykładem dla naszych córek, że nie ma szklanego sufitu, którego nie można by rozbić”.
ten New York Times zakończył artykuł wstępny słowami, których nawet „Daily Mail” nie ośmieliłby się zapisać pismem: „Upływ czasu wyczerpał znaczną część dawnego gniewu i pozostawił po sobie zapis jej osiągnięć”.
Amerykanie zawsze kochali panią T. Dla nich była przede wszystkim ulubioną partnerką taneczną Ronalda Reagana i naturalnym sprzymierzeńcem, taką Brytyjką, z którą „możemy robić interesy”, by pożyczyć jej własną frazę.
Wspomnienie Thatcher oznacza pamięć Reagana z mocno założonymi różowymi okularami, a hasło jego kampanii „Poranek w Ameryce” sugeruje, że Amerykanie cieszyli się jasnym świtem pod przywództwem Gippera.
Czy rozbicie ostatniego szklanego sufitu przez umieszczenie kobiety Hillary w Białym Domu przywróciłoby ten słoneczny świt jeszcze raz? Jest to rodzaj politycznego juju, które może mieć w Ameryce większe znaczenie niż dyski pełne statystyk.
A bogowie mogą popierać ten pomysł. Zbiegiem okoliczności, zaledwie w zeszłym tygodniu grupa wspierana przez stare wewnętrzne tabernakulum koterii Clintona uruchomiła „super-Pac” Gotów na Hillary – czyli niezależny komitet działań politycznych – jedno z tych narzędzi amerykańskiej polityki, które umożliwiają zwolennikom „łączenie” nieskończonych kwoty gotówki do wydania niezależnie od skontrolowanych kont kampanii kandydata.
James Carville, strateg polityczny z Luizjany, który zrobił więcej niż ktokolwiek inny, by zabrać nieprawdopodobnego Billa Clintona do Waszyngtonu w 1992 roku, zadeklarował swoje poparcie. Podobnie jak Harold Ickes, kierownik tej pierwszej kampanii, któremu przypisuje się pierwsze kierowanie dużych pieniędzy do Clintonów.
Jak dotąd Ready for Hillary jest na tym początkowym etapie, na którym wszyscy mówią, że nie mają pojęcia, czy Hillary rzeczywiście będzie startować, i że nie mogą mówić w jej imieniu.
Ale Ickes powiedział… Niedzielne czasy że organizatorzy byli „bardzo solidni i wiedzą, co robią”, podczas gdy super-Pac miał „bardzo mocny start”. Powiedział, że pieniądze już spływają.
Carville, jak zwykle, jest bardziej szczery. W zeszły czwartek opublikował e-mail na stronie Ready for Hillary, wzywając kibiców do zarejestrowania się, twierdząc, że „głód prezydentury Hillary Clinton nie przypomina niczego, co kiedykolwiek widziałem”.
Badania opinii publicznej potwierdzają go. Po przejściu na emeryturę jako sekretarz stanu Hillary Clinton cieszy się 61-procentową aprobatą, najwyższą ze wszystkich amerykańskich polityków. Ankieta National Journal wśród pracowników Demokratów i wybranych urzędników wykazała, że 81 procent zgodziło się, że zostanie nominowana w 2016 roku. Okazało się również, że 69 procent ich republikańskich odpowiedników wierzyło, że nie tylko wystartuje, ale że wygra.
W weekend Clinton wróciła na scenę krajową jako główny gość na konferencji „Power Women” zorganizowanej przez Tinę Brown z The Daily Beast. Nosiła nową, przystrzyżoną fryzurę i wyrzuciła okulary z butelek, które nosiła po upadku i wstrząsie mózgu przed Bożym Narodzeniem.
Uśmiechnęła się enigmatycznie, kiedy Brown powiedział zgromadzonym, że „wielkie pytanie dotyczące Hillary brzmi: co dalej?”. Z audytorium rozległy się wołania „2016”.
W swoim przemówieniu Clinton opisała prawa kobiet jako „wielki niedokończony biznes XXI wieku”.
Nikt nie domyśla się, co Thatcher zrobiłaby z tego twierdzenia. Ale kiedy America spogląda na staw i uderza w bęben dla starego towarzysza broni Reagana, pomysł, że przeznaczeniem Clinton jest podążanie za nią przez szklany sufit, jest bardziej kuszący niż kiedykolwiek. Modę toczy się.
