Dior Homme: Krawiectwo nowej fali
Kris Van Assche, dyrektor kreatywny Dior Homme, wykorzystuje tradycyjne rzemiosło, aby stworzyć syntezę streetwearu i klasycyzmu
Kiedy Dior Homme po raz pierwszy pojawił się na rynku 16 lat temu, potężniejszy Karl Lagerfeld był tak zdesperowany, aby zmieścić się w jednym z przełomowych garniturów zaprojektowanych przez pierwszego dyrektora kreatywnego wytwórni, że stracił sześć i pół kamienia. „Nagle zapragnąłem nosić ubrania zaprojektowane przez Hedi Slimane”, zauważył Lagerfeld w książce dietetycznej, którą następnie opublikował, „ale ta moda, wzorowana przez bardzo, bardzo szczupłych chłopców (a nie mężczyzn w moim wieku) wymagała ode mnie przynajmniej utraty 40 kilogramów.
Lagerfeld, obecnie 83-letni, nie jest mężczyzną, który lekceważy komplementy, a jego subskrypcja estetyki szczupłej odzieży męskiej była powielana na całym świecie. Pod wieloma względami Dior Homme nawiązywał do tektonicznych zmian „New Look” Christiana Diora, który wprowadził do powojennego Paryża krawiecki optymizm; w 1947 roku jego objęcie tkaniny i kobiecości nakreśliło linię pod przygnębiającą modą lat racjonowania i ożywiło ideę luksusu, która ogarnęła Europę i nie tylko. Podobnie Dior Homme na zawsze zmienił krajobraz męskiej odzieży, sygnalizując koniec surowej formalności w miejscu pracy, nadając krawiectwu diabelsko chłodny charakter.
Przez ostatnie dziewięć lat Dior Homme był kierowany przez belgijskiego projektanta Krisa Van Assche, cichego geniusza, który wychwycił radykalizm wprowadzony przez Hedi Slimane, aby stworzyć bardziej płynną awangardę, która poszerzyła atrakcyjność Diora Homme o luksusową odzież sportową i luźne kształty . Pomimo tych zmian, Van Assche mocno trzyma się szytej na miarę elegancji, którą według Serge Brunschwiga, prezesa Dior Homme, nadal kieruje świadomy cielesny konsument. „Ubieramy wszystkich, ale jesteśmy dumni z tego, że [nasz klient] jest szczuplejszy niż myśli; albo tak szczupły, jak by chciał” – wyjaśnia. „To jest nasza propozycja”.
Podczas gdy obcisły garnitur pozostaje filarem marki, Van Assche rozwija również swoją działalność związaną z akcesoriami, dostrzegając znaczenie butów i toreb w garderobie współczesnego mężczyzny jako stylowych wyznaczników stylu życia, w którym nie ma już podziału na tak zwane ubrania robocze. i poza służbą.
Spotkanie Van Asschego w Dior Homme zbiegło się z czymś, co można nazwać słodkim punktem w męskiej odzieży. Dziesięć lat temu luksusowe konglomeraty, w tym właściciel Diora, firma LVMH, dostrzegły potencjał boomu na modę męską napędzanego przez Internet za pośrednictwem e-commerce i mediów społecznościowych, a także i tak dobrze prosperujący rynek luksusowych towarów dla mężczyzn w Azji. Ostatnie badania detaliczne pokazują, że mężczyźni stanowią obecnie 40 procent światowego rynku dóbr luksusowych, a ze wszystkich marek „supermocarstwa” tylko Chanel nie ma obecnie oferty dla mężczyzn.
Oprócz tego paryski Tydzień Mody Męskiej nabrał rozpędu w Mediolanie – przemysłowym sercu produkcji odzieży męskiej – dzięki swoim kierunkowym pokazom i napiętemu harmonogramowi. Rzeczywiście, Dior Homme i Louis Vuitton to obecnie dwie z najbardziej twórczych marek odzieży męskiej, rzucające wyzwanie ustalonym zasadom luksusu poprzez zabawne krawiectwo i rekonfigurowane nawiązania do odzieży sportowej w sposób, który wciąż jest pożądany z komercyjnego punktu widzenia. Szczególnie w przypadku Dior Homme współczesny luksus polega na wykorzystaniu młodszej dynamiki. „Skupiam się znacznie bardziej na młodości i kreatywnym aspekcie marki, ponieważ nie stracimy już wysokiej klasy przekazu” – powiedział Van Assche po prezentacji w Hongkongu w kwietniu tego roku.
W czerwcu Dior zaprezentował nowy okręt flagowy na londyńskiej New Bond Street, uzupełniając „złoty trójkąt” francuskich luksusowych domów na słynnym pasażu handlowym: Chanel sąsiadują, a Louis Vuitton naprzeciwko. Zaprojektowany przez über-architekta Petera Marino, czteropiętrowy House of Dior to gołębie szara świątynia poświęcona niezliczonym luksusowym produktom marki. Salon męski w piwnicy wyraźnie różni się od pięter wyżej, które wzorowane są na klasycznym paryskim hôtel particulier. Jego surowy, koncepcyjny projekt równoważy bardziej kobiece salony na piętrze, a także oranżerię na parterze, wraz ze świetlikami i roślinami pnącymi. Służy to jako przypomnienie, że chociaż Dior Homme jest zakotwiczony przez mit legendarnego domu, wyrzeźbił własną, niepowtarzalną tożsamość.
Brunschwig, poprzednio dyrektor operacyjny Christian Dior Couture, najlepiej potrafi wyjaśnić pozycję Diora Homme w szerszym kontekście statku-matki. „Christian Dior powstał jako marka haute couture, więc zajęliśmy drugie miejsce i pozostaniemy na drugim miejscu, [ale] krawiectwo jest sercem Diora” – mówi. „Kiedy pan Dior stworzył pierwszą kurtkę Bar, czyli „New Look”, chodziło o krawiectwo; kiedy Dior Homme został wynaleziony na nowo w 2000 roku, było to ćwiczenie krawieckie”. Dodaje ważną różnicę między Van Assche a jego poprzednikiem, Hedi Slimane: „Sam Dior nie ubierał jednej kobiety, a my nie chcemy ubierać jednego mężczyzny”.
Demokratyzacja pomysłu garnituru szytego na miarę była główną dyrektywą dla belgijskiego projektanta. Rzeczywiście, londyński okręt flagowy oferuje usługę szycia na miarę, z 14 krojami garnituru dostępnymi z 500 tkanin. Zamówienia powstają w pracowniach Diora w Paryżu, jedno piętro poniżej biura Van Assche. „Istotą Dior Homme i krawiectwa jest know-how pracowni: wywracanie rzeczy na lewą stronę, praca nad budową” – mówi. „Dlaczego w garniturze jest 25 warstw? Dlaczego nie tylko siedem? Praca nad technicznym pięknem męskiej odzieży była głównym celem mojej pracy przez dziewięć lat”.
Fotografia: Charl Marais / Moda Sarah Ann Murray
Choć cicho mówiony i skromny, Van Assche emanuje pewnością siebie, która bez wątpienia wynika z zanurzenia w swojej pracy i głębokiego zrozumienia stale zmieniającej się bazy klientów. „Nie jestem typem, który znika na całe tygodnie, a potem pracuje dzień i noc jak szalony” – wyznaje. „Jestem o wiele bardziej stałym pracownikiem, więc przez cały tydzień denerwuję moje zespoły! Ale to oznacza, że nie musimy pracować 24 godziny na dobę i mamy wolne weekendy”.
W maju 2015 roku projektant ogłosił zamknięcie swojej dziesięcioletniej wytwórni o tej samej nazwie po tym, jak kurczące się finanse wywarły niemożliwą do pokonania presję na niezależny biznes. To była bezsprzecznie bolesna decyzja, ale Van Assche ma pozytywne zdanie: „Wstrzymuję własną markę, dzięki czemu jestem w stanie tchnąć znacznie więcej własnej tożsamości w markę Dior Homme. Moja własna marka była znana z luźniejszych tomów i mieszanki dopasowanych marynarek i luźnych spodni; hybryda odzieży sportowej z krawiectwem. Na razie do kolekcji [Dior Homme] wkrada się wielu Kris Van Assche. Dobra rzecz. To prawie zupełnie nowy początek.
Jego retoryka może być sztywna, a jego standardy rygorystyczne, ale podejście projektowe Van Assche jest płynne i zabawne, równoważąc wygodę i szycie, dzięki nieoczekiwanym zestawieniom i upcyklingowi streetwearu i stylu popkultury. Jego kolekcja SS17, zaprezentowana w czerwcu tego roku w Paryżu, łączyła elementy Nowej Fali z lat 80. z kulturą skaterów lat 90.: luźne spodnie cargo; Amerykańskie podstawowe elementy garderoby, takie jak kurtki bomber; D-ringi na dopasowanych spodniach i długie macs przypominające wiatrówkę. Tłem była konstrukcja przypominająca kolejkę górską, ozdobiona wielokolorowymi żarówkami – ukłon w stronę wspomnień z dzieciństwa z wesołego miasteczka w Antwerpii, gdzie obserwował plemiona tych stylów. To był jego sposób na sprzymierzanie zwaśnionych frakcji jego młodości; gra typu mix-and-match, którą lubi stosować w każdej kolekcji.
„Myślę, że w męskiej odzieży nadal chodzi o kody”, twierdzi Van Assche. „Lubimy myśleć, że tak nie jest, ale tak jest – i bardzo się z tego cieszę! Biznesmeni mają swoje kodeksy, sportowcy mają swoje przepisy, a skaterzy na pewno mają swoje. Mężczyźni nadal chcą należeć do jednej grupy, nawet jeśli chodzi o przynależność do różnych grup i branie po trochu z każdej z nich. Nadal chodzi o referencje, bo lubimy wiedzieć, skąd się biorą. Lubię zamazywać te linie.
Kolekcja Dior Homme AW16 była preludium do skaterskiej/nowej fali składanki SS17, choć subtelniejsze nawiązania do tych retro trendów – obszernych spodni, bluz z nadrukiem graficznym, drwali – przewyższały liczebnie modne fasony i wąski garnitur. Wyróżniającym się przesłaniem, choć mniej wyraźnym niż kontrolowane krawiectwo, było celebrowanie odzieży użytkowej, z parkami i kurtkami motocyklowymi z luksusowych materiałów, wełnianymi spodniami od dresu ze sznurkiem w talii i czapkami w stylu wojskowym USA udającymi czapki typu beanie. W hołdzie dla imiennika domu, kilka stylizacji zawierało monochromatyczny motyw róży – ulubiony kwiat Christiana Diora – z wzoru, który Van Assche znalazł w archiwach. Belg może tworzyć własne kody dla nowego Diora, ale zawłaszczając ten symbol przeszłości marki, obraca ideę dziedzictwa i prestiżu w znacznie mniej duszną propozycję dla potencjalnych, młodszych klientów.
Jeśli uchwycisz ducha młodzież pozostaje siłą napędową Van Assche, dowodem na to, że nie projektuje tylko dla jednego człowieka, jest jego wybór twarzy podczas kampanii. Do swoich reklam odzieży męskiej AW16 wybrał cztery bardzo różne modele: rapera i „miejskiego dandysa” A$AP Rocky'ego; siedemdziesięcioletni reżyser filmowy Larry Clark; Francuski aktor Rod Paradot o dziecięcej buzi i jego ulubiony model, Dylan Roques; każdy ubrany w stylizacje z wybiegu Dior Homme i sfotografowany przez innego Belga Willy'ego Vanderperre'a. Według projektanta wspólnym mianownikiem jest to, że wszyscy są „wolnymi duchami”.
Dla kogoś, kto mówi o potrzebie „głębkości i gawędziarza” w modzie, nic dziwnego, że Van Assche lubi tworzyć własne zagadki.
Opowieść Iana Thorleya
Fotografia autorstwa Charla Marais
Moda autorstwa Sarah Ann Murray
