Czym była masakra w Peterloo?
Manchester obchodzi 200. rocznicę rzezi protestujących dążących do reformy parlamentarnej
Karykatura XIX-wiecznego rysownika Roberta Cruikshanka przedstawiająca szarżę Manchesteru Yeomanry
Obrazy Getty
W tym tygodniu w całej Anglii odbywają się uroczystości upamiętniające 200. rocznicę masakry w Peterloo, jednego z najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w brytyjskiej historii politycznej.
16 sierpnia 1819 r. dziesiątki tysięcy pokojowych demonstrantów zostało oskarżonych przez uzbrojoną kawalerię, gdy zebrali się na Polach Świętego Piotra w Manchesterze, aby domagać się demokratycznych reform. Szacuje się, że zginęło 18 osób, w tym dzieci, a setki zostało rannych.
Wcześniej w tym tygodniu Rada Miejska Manchesteru odsłoniła pomnik upamiętniający zbrodnię za milion funtów – ale w bardziej współczesnym starciu między opinią publiczną a władzami został natychmiast oskarżony o własny cel PR, Opiekun raporty.
Pomnik, złożony z koncentrycznych kręgów, które mogą być używane jako kroki przez zwiedzających, spotkał się z krytyką na początku tego roku po tym, jak organizacje działające na rzecz osób niepełnosprawnych wskazały, że będzie niedostępny dla osób na wózkach inwalidzkich. Jak podaje gazeta, działacze spodziewali się, że nowa wersja zostanie zaprezentowana w piątek, dokładnie dwa wieki po masakrze, ale oburzyli się po tym, jak we wtorek robotnicy budowlani po cichu zainstalowali oryginał na opuszczonym placu w centrum Manchesteru.
Organizatorzy mają nadzieję, że hołd okaże się bardziej udany, w ten weekend tłumy zgromadzą się w Manchester Central na imprezie nazwanej From The Crowd, która połączy relacje naocznych świadków obecnych w Peterloo 1819 ze słowami współczesnych protestujących i poetów, mówi Wieczór w Manchesterze .
Co wydarzyło się podczas protestu w 1819 roku?
W następstwie wyniszczających gospodarczo wojen napoleońskich, które zakończyły się w 1815 r., Wielka Brytania popadła w głęboką depresję przemysłową. Gdy ceny żywności i bezrobocie rosły, w całym kraju ogarnął gniew i niepokoje.
W 1819 r. panujące napięcie przerodziło się w masowe protesty, w których demonstranci domagali się rozszerzonych praw wyborczych – mniej niż 2% populacji miało głos – oraz uchylenia katastrofalnych ustaw zbożowych, serii ceł i ograniczeń handlowych na importowane zboża, które uczynił chleb nieosiągalnym dla wielu ludzi pracy.
Po południu 16 sierpnia 60 000 mężczyzn, kobiet i dzieci zgromadziło się na placu św. Czasy raporty.
Według relacji z tamtych czasów protestujący wymachiwali flagami z populistycznymi hasłami, takimi jak Wolność i braterstwo, a opodatkowanie bez reprezentacji jest niesprawiedliwe i tyraniczne.
Przerażone wielkością tłumu władze twierdziły, że gwałtowna epidemia może wywołać angielską rewolucję podążającą za Francuzami, która zakończyła się zaledwie 20 lat wcześniej, mówi Opiekun . Urzędnicy miejscy nakazali Manchesterowi i Salford Yeomanry — ochotniczemu pułkowi kawalerii, który niektórzy oskarżali o pijaństwo — aresztować Hunta i innych organizatorów, ale w ich chaotycznej próbie, kilka osób zostało stratowanych i dwuletnie dziecko zabity.
W panice, która nastąpiła, 15 pułk kawalerii w armii brytyjskiej został wezwany przez Williama Hultona, przewodniczącego magistratu Lancashire i Cheshire, aby rozpędzić tłum.
Gdy kandydaci zostali pochłonięci przez walkę w zwarciu, husaria ruszyła za nimi, a tłum zaczął uciekać najlepiej, jak mógł, krzycząc z przerażenia i potykając się o siebie, mówi The Guardian. Za nimi wojska uderzały szablami.
Po 20 minutach pozornie masowych ataków Hussars i Yeomen rozproszyli tłum, ale według różnych źródeł zginęli od 11 do 18 osób. Kolejnych 600 zostało rannych.
Jakie było dziedzictwo masakry?
ten Biblioteka Brytyjska mówi, że w następstwie masakry była duża sympatia publiczna dla ciężkiej sytuacji protestujących. Jednak według The Guardian wszechobecny pogląd wśród lojalistów rządu był taki, że śmierć była winą tłumu, a protestujący byli brutalnymi, niebezpiecznymi rewolucjonistami.
Gazeta, która powstała w Manchesterze w następstwie masakry, donosi, że chociaż Peterloo zszokowało naród, nie doprowadziło to bezpośrednio do reformy parlamentarnej, ponieważ władze zwarły szeregi przeciwko jakimkolwiek zmianom.
Niemniej jednak historycy ogólnie przyznają, że Peterloo było kamieniem milowym w walce o przedłużenie głosowania i doprowadziło do powstania ruchu czartystycznego, który ostatecznie dał początek związkowi zawodowemu.
Nick Mansfield, dyrektor Muzeum Historii Ludowej w Manchesterze, mówi, że Peterloo jest wydarzeniem krytycznym nie tylko ze względu na liczbę zabitych i rannych, ale także dlatego, że ostatecznie zmienił opinię publiczną, aby wpłynąć na rozszerzenie prawa do głosowania i dać nam demokrację, którą cieszyć się już dziś.
To było krytyczne dla naszych wolności, podsumowuje.
