Wszystko, co musisz wiedzieć o wyścigu kosmicznym w Chinach
Wylądował na Marsie i po ciemnej stronie Księżyca i buduje stację kosmiczną. Jakie są ambicje Chin w kosmosie?
Moduł Tianhe wystartuje w kwietniu 2021 r.
VCG / VCG przez Getty Images
Eksploracja kosmosu była długoterminowym celem Republiki Ludowej od czasu, gdy Związek Radziecki wystrzelił Sputnik 1 w 1957 roku. Przewodniczący Mao ubolewał wtedy, że nie możemy nawet umieścić ziemniaka w kosmosie, a kierownictwo partii komunistycznej obiecało wyprodukować dwie bomby i satelita: bomba atomowa, bomba wodorowa i satelita.
Chiny wystrzeliły swojego pierwszego satelitę dopiero w 1970 r., ale od lat 80. szybko doganiają główne kraje kosmiczne. Jej program kosmiczny naprawdę ogłosił się światu w 2003 roku, kiedy Yang Liwei został pierwszym tajkonautą (jak Chiny nazywają swoich astronautów), okrążając Ziemię 14 razy podczas 21-godzinnego lotu na pokładzie statku kosmicznego Shenzhou 5. W ten sposób Chiny stały się trzecim krajem, który samodzielnie wysyłał astronautów w kosmos.
Jakie są teraz jego ambicje?
Pod rządami prezydenta Xi Jinpinga plany dotyczące chińskiego marzenia o kosmosie, jak go nazywa, nabrały rozpędu. Ma na celu nie tylko przekroczenie kamieni milowych osiągniętych przez inne narody, w szczególności Stany Zjednoczone, ale także wyprzedzenie ich jako wiodącej potęgi kosmicznej do 2045 roku.
Chińska Narodowa Administracja Kosmiczna miała roczny budżet w wysokości około 8,9 miliarda dolarów w zeszłym roku, ustępując tylko budżetowi NASA (około 23 miliardów dolarów). Wylądował łazikami na Księżycu, a ostatnio na Marsie. W zeszłym roku ukończył konstelację satelitów BeiDou, rywala amerykańskiego Globalnego Systemu Pozycjonowania. W tym roku wystrzelił na orbitę pierwszą część stałej stacji kosmicznej (odpady z rakiety startowej Long March-5b spadły z powrotem do atmosfery Ziemi podczas nieukierunkowanego nurkowania, rozbijając się o Ocean Indyjski).
Co Chiny osiągnęły na Księżycu?
Pierwsza misja w chińskim programie eksploracji Księżyca, Chang’e 1, dotarła na orbitę Księżyca w 2007 roku. Sześć lat później wylądował na powierzchni Księżyca robotem łazikiem, który działał przez 31 miesięcy. Inne narody już wcześniej dokonały takich wyczynów, ale Chiny też są pionierami: w 2019 r. Chang'e 4 stał się pierwszym statkiem kosmicznym, który wylądował po drugiej stronie Księżyca – który jest odwrócony od Ziemi, co utrudnia komunikację z kosmosem. rzemiosło tam.
Pod koniec 2020 r. piąta misja Chang'e zebrała kilka kilogramów skał i sprowadziła je z powrotem na Ziemię – pierwsza misja zwrotu próbki Księżyca od ostatniej misji sowieckiego Księżyca w 1976 r. Trzy kolejne misje księżycowe są planowane do 2027 r. , aby przygotować grunt pod przyszłą chińską bazę (potencjalnie zbudowaną we współpracy z rosyjską agencją kosmiczną Roscosmos), która miałaby być na stałe zamieszkana przez tajkonautów.
A co ze stacją kosmiczną?
Pod koniec kwietnia Chiny uruchomiły Tianhe, pierwszy moduł nowej stacji kosmicznej, Tiangong (Pałac Niebiański). W przyszłym roku do Tianhe zostaną dodane dwa kolejne moduły, które zapewnią przestrzeń laboratoryjną do badań wszystkiego, od długofalowych skutków życia w mikrograwitacji po badanie zachowania płynów i materiałów poza Ziemią.
Oprócz swojej stacji kosmicznej, Chiny chcą również wystrzelić teleskop kosmiczny, podobny rozmiarami do teleskopu Hubble'a NASA. Po ukończeniu Tiangong będzie w stanie pomieścić trzech tajkonautów na długoterminowe misje lub sześciu na krótsze podróże. Astronauci z innych krajów również mogliby odwiedzić stację kosmiczną; Tiangong zacznie działać do 2023 r., kiedy Międzynarodowa Stacja Kosmiczna dobiegnie końca.
Międzynarodowa Stacja Kosmiczna przelatuje przed Księżycem
Yuri Smityuk TASS przez Getty Images
Co napędza program Chin?
Chiny są zdeterminowane, aby stać się światowym supermocarstwem naukowym i technologicznym. Program kosmiczny to wypróbowany i przetestowany sposób na zwiększenie siły przemysłowej i gospodarczej narodu, a także przekazanie prestiżu i kompetencji technicznych swoim własnym obywatelom – i reszcie świata. Chiny postrzegają swoje możliwości w zakresie przestrzeni kosmicznej jako ważne z punktu widzenia ekonomicznego i dyplomatycznego wpływu: próbują na przykład przekonać kraje, by porzuciły amerykańską nawigację satelitarną GPS na rzecz swojego systemu BeiDou.
Z perspektywy Chin nie ma innego wyjścia, jak zbudować własny ambitny program kosmiczny: obawy związane z kradzieżą technologii oznaczają, że od 2011 roku Kongres USA zakazuje jej naukowcom współpracy z NASA i wyklucza takie projekty jak Międzynarodowa Stacja Kosmiczna. A w dzisiejszym świecie sieci technologia kosmiczna ma kluczowe znaczenie nie tylko na przykład dla systemu finansowego, ale także dla bezpieczeństwa narodowego.
Rakieta nośna Long March-2F przenosi statek kosmiczny Shenzhou-12 na pierwszą chińską misję załogową na nową stację kosmiczną
STR / China News Service (CNS) / AFP za pośrednictwem Getty Images
Czy Chiny chcą zmilitaryzować przestrzeń kosmiczną?
Kosmos jest już areną rywalizacji wielkich mocarstw, ogłosił niedawno Lloyd J. Austin III, nowy sekretarz obrony USA. Sieci satelitarne są wykorzystywane do podtrzymania działania wojskowych systemów informacyjnych; zarówno Stany Zjednoczone, jak i Chiny są w stanie zniszczyć satelity wroga w przypadku konfliktu. Sytuację komplikuje fakt, że większość technologii kosmicznych ma podwójne zastosowanie: można je wykorzystać do wykonywania zadań cywilnych lub wojskowych.
Zrozumienie celów Chin utrudnia nieprzejrzysty aparat polityczny tego kraju oraz strategia rozwoju fuzji wojskowej i cywilnej prezydenta Xi, która celowo zaciera granice między rozwojem technologii wojskowych i cywilnych we wszystkim, od półprzewodników i 5G po lotnictwo i sztuczną inteligencję.
Co jeszcze planują Chiny?
Chiny chcą wysłać drugi lądownik na Marsa do 2028 r. i ostatecznie sprowadzić próbki z Czerwonej Planety. Ta kolejna faza eksploracji Marsa może stać się prawdziwym wyścigiem z NASA i Europejską Agencją Kosmiczną, które wspólnie pracują nad własną ambitną misją zwrotu próbek. Przyszłe misje mogą również obejmować misję zwrotu próbki z asteroidy, przelot komety i orbitujące obserwatoria Wenus i Jowisza.
Chiny również kontynuują opracowywanie nowych statków kosmicznych. Krążą plotki, że pracuje nad samolotem kosmicznym wielokrotnego użytku. A chińska administracja kosmiczna podobno chce pokonać NASA w wyścigu o zabranie astronautów na Marsa.
Lądowanie na czerwonej planecie
Ilustracja koncepcyjna przedstawiająca łazik Perseverance z NASA lądujący na Marsie
NASA za pośrednictwem Getty Images
W ciągu kilku miesięcy chińska misja na Marsa, Tianwen (co oznacza niebiańskie pytania), osiągnęła oszałamiające trzy osiągnięcia: weszła na orbitę w lutym, wylądowała na powierzchni czerwonej planety (w Utopia Planitia) 14 maja i kilka dni później wysłał swój łazik Zhurong (nazwany na cześć chińskiego boga ognia) tocząc się po skalistym podłożu.
Dotarcie na Marsa jest trudne, ale lądowanie jest znacznie trudniejsze: NASA nazywa zejście przez jego supercienką atmosferę siedmioma minutami terroru. Związek Radziecki wylądował na Marsie w 1971 roku, ale przestał się komunikować wkrótce po tym, jak dotarł na powierzchnię. Tylko Stany Zjednoczone wcześniej zdołały z powodzeniem lądować na Marsie – najnowszym był łazik Perseverance w lutym.
Zhurong waży około 240 kg, ćwierć masy NASA Perseverance, ale jest podobny do łazików Spirit i Opportunity, które wylądowały na Marsie w 2004 roku. ). Jej instrumenty, w tym kamery, radar do penetracji ziemi i detektor pola magnetycznego, będą badać powierzchnię planety, topografię, atmosferę i geologię, a w szczególności rozkład lodu – który może być przydatnym źródłem informacji dla ludzkich odwiedzających.
