Wenezuela w kryzysie: jak do tego doszło?
Setki tysięcy protestujących maszerować przeciwko prezydentowi Maduro
Demonstranci za flagą Wenezueli podczas antyrządowych protestów w stolicy Caracas
Juan Barreto/AFP/Getty Images
Oczekuje się, że setki tysięcy Wenezuelczyków weźmie udział w dzisiejszych protestach w całym kraju, próbując obalić rząd prezydenta Nicolasa Maduro.
Rozgniewani obywatele popierający lidera opozycji Juana Guaido przyłączyli się w ostatnich tygodniach do serii demonstracji ulicznych w co najmniej 60 dzielnicach robotniczych w stolicy Caracas i innych regionach.
A komentatorzy uważają, że członkowie najbiedniejszych części społeczeństwa wenezuelskiego mają połączyć siły z tradycyjną opozycyjną bazą klasy wyższej w dzisiejszych marszach, donosi Opiekun .
Te protesty są niezwykłe. Fakt, że ludzie wychodzą, by protestować ponad podziałami klasowymi, pokazuje jedno: jak powszechny jest dziś w Wenezueli poziom całkowitego obrzydzenia do Maduro, powiedział Geoff Ramsey, zastępca dyrektora Wenezueli w waszyngtońskim Biurze ds. Ameryki Łacińskiej.
Świeżo odnowiona wenezuelska opozycja staje przed kluczowym testem w swoich wysiłkach, by obalić socjalistycznego prezydenta, który został zaprzysiężony w tym miesiącu na nową sześcioletnią kadencję po wyborach, które zostały potępione na arenie międzynarodowej jako oszukańcze przejęcie władzy, mówi Washington Post .
Tylko wtedy, gdy protesty będą masowe i międzyklasowe, mogą zdemoralizować i powstrzymać ludzi w wojsku i partii rządzącej, powiedział gazecie David Smilde, ekspert z Wenezueli i profesor socjologii z Uniwersytetu Tulane z siedzibą w Nowym Orleanie.
Jakakolwiek zmiana rządu będzie opierać się na zmianie lojalności w siłach zbrojnych, mówi Reuters . Poparli Maduro podczas dwóch fal protestów ulicznych i stałego demontażu instytucji demokratycznych, dodaje agencja informacyjna.
Guaido zadeklarował gotowość objęcia prezydentury do czasu, gdy będą mogły odbyć się otwarte wybory.
Lider opozycji – szef Zgromadzenia Narodowego Wenezueli, które w 2017 roku zostało pozbawione władzy ustawodawczej przez Maduro – wyraził poparcie dla protestujących. Wszyscy jesteśmy tutaj na tej samej łodzi: bez prądu, bez wody, bez leków, bez gazu iz niepewną przyszłością, napisał na Twitterze. Wszyscy jesteśmy pogrążeni w tym kryzysie, z wyjątkiem uzurpatora.
W ostatnich latach ponad milion Wenezuelczyków opuściło kraj w poszukiwaniu lepszego życia, po tym, jak upadek niegdyś prężnego przemysłu naftowego spowodował poważne niedobory żywności i innych niezbędnych zasobów.
Maduro kontynuuje ogromne programy opieki społecznej i politykę kontroli cen Hugo Chaveza, który przed śmiercią w 2013 roku kierował kraj w stronę socjalizmu, mówi CNN .
Przez prawie dekadę złego zarządzania Wenezuela roztrwoniła swoje ogromne bogactwo ropy, pozostawiając swoją gospodarkę w strzępach, a Amerykę Łacińską wstrząsa bezprecedensowym masowym exodusem migrantów w poszukiwaniu żywności i leków, kontynuuje portal informacyjny.
Chociaż nierówności, korupcja i polityczne pozbawienie praw wyborczych nie są niczym niezwykłym w różnych republikach Ameryki Południowej, przyprawiający o zawrót głowy spadek Wenezueli do upadłego państwa przyćmiewa wszystko, co widziano od dziesięcioleci, mówi Niezależny .
Jak to się stało?
Złoty wiek
Jeszcze w 1970 roku Wenezuela była najbogatszym krajem Ameryki Łacińskiej. Jej produkt krajowy brutto (PKB) był wyższy niż w Hiszpanii, Grecji i Izraelu.
Większość bogactwa Wenezueli pochodziła z jej dużych rezerw ropy naftowej, ale na początku lat 80. obawy, że krajowi mogą wyczerpywać się największe zasoby, skłoniły polityków do ograniczenia produkcji ropy. Mniej więcej w tym samym czasie globalny nadmiar ropy spowodował spadek cen ropy.
Połączenie niższej produkcji ropy i niższych cen ropy doprowadziło gospodarkę kraju do upadku. Od 1980 do 1990 PKB na mieszkańca Wenezueli spadł o 46% .
Potem przyszedł legendarny przywódca Hugo Chavez, który przekształcił polityczny i gospodarczy krajobraz Wenezueli, nacjonalizując przemysł i przeznaczając ogromne sumy rządowych pieniędzy na programy społeczne.
Pod jego rządami, w latach 1999-2013, stopa bezrobocia w Wenezueli spadła o połowę, dochód na mieszkańca wzrósł ponad dwukrotnie, wskaźnik ubóstwa spadł o ponad połowę, poprawiła się edukacja, a wskaźniki śmiertelności niemowląt spadły. Vox .
Dla biednych wszystko się poprawiło pod jego rządami, powiedziała obywatelka Caracas Carmen Ruiz Nowojorczyk . Wiele chałup w El Calvario otrzymało nowe dachy. Moja mama, która zawsze miała inteligencję, w końcu nauczyła się czytać po siedemdziesiątce.
Spadek terminala
Chavez zmarł na raka w wieku 58 lat w 2013 roku, na samym początku swojej trzeciej kadencji, a jego starannie wybrany następca, Nicolas Maduro, nie zrobił wrażenia.
Chavez był niemal nie do zaklasyfikowania i bezprecedensowo dobrym politykiem, powiedział Voxowi George Ciccariello-Maher, uczony z Wenezueli na Uniwersytecie Drexel. Miał te niesamowite zdolności i zdolności, których nikt nie mógł się spodziewać.
Oprócz bycia kiepskim politykiem, Maduro przez większość czasu urzędowania brakowało mu innego wyjątkowego atutu Chaveza – pieniędzy na ropę, dodaje serwis informacyjny. Zależność Wenezueli od rezerw ropy naftowej, które stanowią około 95% jej przychodów z eksportu, oznacza, że spadek światowych cen ropy od 2014 r. miał niszczący wpływ na poziom życia.
Recesja i niebotyczna inflacja sprawiły, że wielu Wenezuelczyków nie stać na podstawowe potrzeby, a nawet ci, którzy mają pieniądze, borykają się z brakiem wszystkiego, od żywności po lekarstwa.
Stan zdrowia publicznego w Wenezueli gwałtownie się pogarsza. Rząd publikuje niewiele statystyk, ale szacuje się, że jeden na trzech pacjentów przyjętych dziś do szpitala publicznego tam umiera, mówi The New Yorker.
Transport publiczny w mniejszych miastach poza rządowym centrum Caracas również jest zawodny. AFP Alex Vasquez odwiedził niedawno jedno z takich miast, San Juan de los Morros w środkowej Wenezueli, i rozmawiał z miejscowymi. Vasquez szybko odkrył, że stało się miastem, w którym nic nie działa.
Wysyłają (bieżącą) wodę raz w miesiącu. Przez resztę czasu musimy go kupić, powiedział mu nauczyciel. Zdarzało się, że przez 24 godziny nie mieliśmy prądu.
Maduro często obwinia za takie niepowodzenia sabotaż opozycji, ale rząd pozostawił ludności dwie opcje: opuścić kraj lub polegać na zasiłkach, powiedział Vasquez socjolog Francisco Coello.
Niedożywiona i niewykształcona populacja zapewnia utrzymanie reżimu u władzy, podsumowuje Coello.
