Pięć powodów, dla których torysi wygrali wybory
Od Brexitu po Borisa Johnsona, kluczowe czynniki stojące za zwycięstwem konserwatysty
Obrazy Getty
Partia Konserwatywna Borisa Johnsona zdobyła 364 mandaty w największej wygranej torysów od zwycięstwa Margaret Thatcher w 1987 roku.
Radosny Johnson mówi, że jego rząd otrzymał nowy, potężny mandat – do załatwić Brexit , zjednoczyć ten kraj i iść naprzód.
Jednak niewiele osób spodziewało się, że konserwatyści dostarczą tak ogromną większość. Więc co kryje się za historycznym wynikiem?
Brexit
Chociaż nie był to jedyny problem, jaki pojawił się na stole, Brexit zdominował dyskurs wyborczy.
Opiekun donosi, że wielokrotnie powtarzany komunikat Johnsona dotyczący „zrobienia Brexitu” wydaje się rezonować z publicznym znużeniem brakiem rozwiązania w związku z opuszczeniem UE przez Wielką Brytanię.
Przez całą kampanię podkreślał, że szybko rozwiąże tę kwestię dzięki umowie „gotowej do pieczenia”, mimo że Wielka Brytania czeka na lata negocjacji handlowych i niepewności pod koniec przyszłego roku, kiedy zakończy się okres przejściowy. dodaje gazeta.
Jeremy Corbyn
Nie da się tego obejść – przywódca Partii Pracy jest jednym z najbardziej niepopularnych polityków, jaki kiedykolwiek kierował główną partią w Wielkiej Brytanii, a to drogo kosztowało Partię Pracy.
Corbyn był prześladowany przez oskarżenia o antysemityzm w swojej partii od przejęcia sterów we wrześniu 2015 roku, a także był przedstawiany przez przeciwników jako starzejący się marksista z nieprzyjemnymi skojarzeniami z Hamasem i IRA, mówi singapurski serwis informacyjny. Czasy cieśnin .
DO YouGov sondaż dla The Sunday Times pod koniec listopada wykazał, że o wiele więcej wyborców ufa Johnsonowi niż Corbynowi, a tylko 21% respondentów deklaruje, że ma zaufanie do lidera Partii Pracy.
–––––––––––––––––––––––––––––––– Aby zapoznać się z najważniejszymi artykułami z całego świata — oraz zwięzłym, odświeżającym i zrównoważonym podejściem do programu wiadomości na dany tydzień — wypróbuj magazyn Tydzień . Rozpocznij subskrypcję próbną już dziś ––––––––––––––––––––––––––––––––
Manifest niskiego ryzyka
Jak zauważa The Guardian, konserwatyści postąpili bezpiecznie ze swoim manifestem wyborczym, w którym brakowało przyciągających wzrok ofert politycznych, poza niewielką obniżką podatków na ubezpieczenie społeczne i bardzo skromnym wzrostem wydatków publicznych.
Wygląda na to, że torysi wyciągnęli wnioski po katastrofalnym manifeście Theresy May z 2017 r., który zawierał niepopularny pakiet reform opieki społecznej, który Partia Pracy nazwała podatkiem od śmierci.
Tym razem partia omijała wszelkie kontrowersyjne obietnice, mówi gazeta. Manifest był tak ostrożny, że zawierał nawet obietnice, że nic nie zrobi, na przykład zobowiązanie, że nie będzie wracać do polowań na lisy.
Błędne informacje w Internecie
Platformy mediów społecznościowych były kluczowym polem bitwy w kampanii wyborczej, ponieważ partie bombardowały wyborców wiadomościami – wiele z nich wprowadzało w błąd, a konserwatyści byli w szczególności krytykowani za stosowanie podstępnych taktyk, mówi The Strait Times.
Według analizy przeprowadzonej przez witrynę sprawdzającą fakty Wstępny szkic , prawie 90% z ponad 6700 reklam na Facebooku wyemitowanych przez konserwatystów w pierwszym tygodniu grudnia zawierało lub odnosiło się do mylących stwierdzeń.
Strategia kampanii
Libańskie Dems, Konserwatyści, Partia Brexit, Partia Zielonych i Plaid Cymru stosowali taktyczne strategie głosowania, odrzucając kandydatów lub celowo celując w określone miejsca, przy czym tylko Partia Pracy odmówiła zaangażowania.
Zamiast tego Partia Pracy po prostu skupiła się na rozpowszechnianiu swojego przesłania w każdym zakątku kraju. Opiekun donosi, że wiece odbywały się w bezpiecznych Birmingham i Bristol, ale także w marginalnych miejscach, takich jak Telford i Middlesbrough South i East Cleveland.
Tymczasem oddolny ruch poparcia Momentum, który był potężną siłą kampanii w 2017 roku, skoncentrował swoje wysiłki tylko na ultramarginalnych mandatach i tych, które miały kandydata zgodnego z jego polityką, mówi gazeta, która argumentuje, że to rozproszone podejście mogło pozostawić niektóre miejsca są zagrożone.
Rezultatem było całkowite zburzenie tak zwanego czerwonego muru Partii Pracy – dużej kolekcji siedzeń w przemysłowych sercach Midlands i północnej Anglii.
