Kim są „oprawcy Assada” na procesie w Niemczech?
Dwóch syryjskich mężczyzn oskarżonych o zbrodnie przeciwko ludzkości podczas wojny domowej
Pozwany Eyad al-Gharib w sądzie w Koblencji w czwartek
THOMAS LOHNES/AFP przez Getty Images
Dwóch syryjskich mężczyzn oskarżonych o pracę dla opresyjnego reżimu Baszara al-Assada stanęło przed sądem w Niemczech oskarżonych o zbrodnie wojenne.
Anwar Raslan i Eyad al-Gharib zdezerterowali w 2012 roku i ubiegali się o azyl polityczny w Niemczech, co zwykle jest zarezerwowane dla ofiar ucisku, a nie dla tych, którzy go stosują.
Jednakże, New York Times donosi, że Niemcy podjęły rzadki krok, by postawić mężczyzn przed sądem, w sprawie, która według działaczy jest pierwszym, ograniczonym krokiem w kierunku sprawiedliwości.
Co rzekomo zrobili?
Obaj mężczyźni byli członkami notorycznie okrutnej syryjskiej służby wywiadowczej, która aresztowała, torturowała i zabijała protestujących i działaczy opozycji, mówi Opiekun .
Raslan, lat 57, jest oskarżony o zbrodnie przeciwko ludzkości, 58 morderstw, gwałt i napaść na tle seksualnym podczas pracy w Oddziale 251, syryjskiej jednostce wywiadowczej z własnym więzieniem w Damaszku.
Jako były pułkownik w Generalnej Dyrekcji Wywiadu Syrii, gazeta twierdzi, że rzekomo nadzorował torturowanie co najmniej 4000 osób w cieszącym się złą sławą areszcie al-Khatib w Damaszku między kwietniem 2011 a wrześniem 2012 roku.
Dokumenty dostarczone do sądu zawierają dowody na to, że Raslan dowodził, podczas gdy więźniowie byli wieszani za nadgarstki, rażeni prądem, bici do utraty przytomności i poddawani metodzie zwanej dulab lub koło, gdzie ofiary były wciskane w oponę pojazdu, a następnie wciągane i bite.
Te brutalne akty przemocy psychicznej i fizycznej miały na celu wymuszenie zeznań i informacji o opozycji, Czasy raporty.
Uważa się, że Raslan zdezerterował z reżimu Assada w 2012 roku po tym, jak siły syryjskiego prezydenta dokonały masakry w jego rodzinnym mieście. W 2014 r. ubiegał się o azyl w Niemczech, nie zmieniając nazwiska ani nie ukrywając tożsamości, i został zidentyfikowany przez innych uchodźców, w tym zwolenników opozycji i wybitnego prawnika zajmującego się prawami człowieka.
Zwrócił na siebie uwagę niemieckich władz w lutym 2015 r., kiedy wszedł na berliński posterunek policji, aby poprosić o ochronę syryjskich i rosyjskich oficerów wywiadu, o których powiedział, że go śledzili.
Wydaje się, że sądzi, że nic w tym nie jest, powiedział w rozmowie z Suddeutsche Zeitung Christian Ritscher, śledczy z niemieckiego prokuratora generalnego w Karlsruhe.
42-letni Eyad al-Gharib był urzędnikiem niższego szczebla i jest oskarżony o 30 przypadków pomocy w torturach i morderstwach.
Kiedy w 2018 r. rozmawiali z nim niemieccy urzędnicy na temat jego wniosku o azyl, Gharib przyznał się do złapania protestujących i przewiezienia ich do Oddziału 251. Twierdził, że zdezerterował w 2012 r. po tym, jak trzech jego kolegów zginęło w walkach wokół Damaszku i dlatego, że został poproszony o zabić cywilów.
Jego wiedza na temat syryjskich procesów wywiadowczych doprowadziła do tego, że został wezwany na dalsze przesłuchanie, początkowo jako świadek, zanim został ponownie sklasyfikowany jako podejrzany.
Reklasyfikacja nastąpiła po Gharibie, który ujawnił niezwykle szczegółową wiedzę na temat metod tortur, w tym używania kotłów do palenia pleców ofiar i łamania nóg zatrzymanym żelaznymi prętami, aby uniemożliwić im udział w przyszłych demonstracjach, mówi Guardian.
Co się później stanie?
Raslan i Gharib stanęli w czwartek przed sądem okręgowym w Koblencji w zachodnich Niemczech, stając przed pierwszym procesem w sprawie zbrodni wojennych związanych z torturami państwowymi w Syrii od początku konfliktu dziewięć lat temu.
W 2002 roku Niemcy wprowadziły zasadę jurysdykcji uniwersalnej dla zbrodni przeciwko ludzkości, co oznacza, że poważne zbrodnie, które miały miejsce na całym świecie, mogą być sądzone w Niemczech.
Niemiecka federalna jednostka ds. zbrodni wojennych otrzymała ponad 2800 informacji o zbrodniach rzekomo popełnionych za reżimu Baszara al-Assada od dużej liczby uchodźców syryjskich, którzy przybyli do kraju w latach 2015-2017.
Proces jest kamieniem milowym, mówi The Times, ponieważ Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) w Hadze nie może działać, ponieważ Syria nie jest sygnatariuszem, a Chiny i Rosja zawetowały próby ONZ, aby pozwolić MTK lub specjalnemu trybunałowi działać.
Wolfgang Kaleck, założyciel Europejskiego Centrum Praw Konstytucyjnych i Praw Człowieka, berlińskiej grupy prawnej wspierającej powodów, powiedział, że proces był kluczowy dla tych, którzy przeżyli traumę z rąk syryjskiego reżimu.
Ten proces jest pierwszą okazją, w której nie tylko publicznie, ale przed sądem wypowiadają się o tym, co się z nimi stało i co nadal dzieje się w Syrii. Ale proces jest również ważny dla krewnych osób, które zmarły w areszcie lub „zaginęły”, a także dla wszystkich tych, którzy nadal przebywają w więzieniu – powiedział Kaleck.
Berlińska grupa wspiera 16 syryjskich kobiet i mężczyzn w procesie w Koblencji, z których część jest powodami, a część świadkami. Jednym z nich jest Nouran al-Ghamian, studentka polityki, który został aresztowany podczas demonstracji i przewieziony do więzienia al-Khatib w Damaszku w 2011 roku.
W korytarzach leżały ciała pokryte krwawiącymi ranami tortur. Codziennie wywożono zwłoki ludzi, którzy zginęli na torturach lub udusili się w przepełnionych celach. To nie było więzienie. To trumna, w której ludzie są codziennie torturowani i umierają – powiedziała niemieckiej telewizji publicznej ARD.
Michael Bocker, prawnik Raslana, powiedział, że w najbliższych dniach złoży pisemne oświadczenie, chociaż w czwartek milczał w sądzie. Adwokat Ghariba próbował zakwestionować, czy wcześniejsze zeznania jego klienta złożone w niemieckiej policji, w których przyznał się do winy, powinny zostać wysłuchane w procesie.
Z siedzibą w Wielkiej Brytanii Syryjskie Obserwatorium Praw Człowieka mówi, że co najmniej 60 000 osób zostało zabitych w wyniku tortur lub przerażających warunków w więzieniach reżimu Assada, według Timesa.
Human Rights Watch powiedział w oświadczeniu: Sprawa w Koblencji powinna służyć jako surowe ostrzeżenie dla tych, którzy obecnie dopuszczają się nadużyć w Syrii, że nikt nie jest poza zasięgiem sprawiedliwości.
