Dlaczego Mo Farah może nie wygrać SPOTY – i dlaczego nie powinien się tym przejmować
Bohater olimpijski wyklucza się z konkursu o nagrodę BBC po roku bezprecedensowych sukcesów sportowych
Daniel Berehulak/Getty Images
Po oszałamiającym sukcesie zespołu GB na igrzyskach olimpijskich w Rio 2016, boisko sportowej osobowości roku (SPOTY) nagle wygląda na bardzo zatłoczone.
Wyczyny olimpijczyków, takich jak Mo Farah, Laura Trott i Jason Kenny, sprawiają, że wybór zwycięzcy corocznego gongu jest trudną rozrywką.
Jednak sprawa Farah stała się celebrą po tym, jak sportowiec, który po raz drugi wygrał 5000 mi 10 000 m w Rio, powiedział, że nawet nie spodziewał się zbliżyć się do tytułu, mimo że był drugim faworytem za Andym Murrayem.
„Nigdy nie byłem w pierwszej trójce Osobowości Sportowej i nie będę ponownie w pierwszej trójce. Musisz tylko zaakceptować to, co to jest – powiedział Słońce , wydaje się, że przeoczył swoje trzecie miejsce w 2011 roku.
„To, co mnie motywuje, to zdobywanie medali i po prostu chodzenie tam i cieszenie się tym” – dodał. „Publiczność staje za mną i za każdym razem, gdy startuję w Wielkiej Brytanii, daje mi ogromne wsparcie”.
Po tych komentarzach jego szanse stały się przedmiotem wielu dyskusji.
– Czy pesymistyczne przewidywania Farah potwierdzą się w grudniu? pyta Simon Briggs w Codzienny Telegraf . „Jego dwa złote medale w Rio były momentami nie do opisania. Ale waluta jest w fazie hiperinflacji.
To prawie za dużo, zgadza się Tom Fordyce z BBC . „Taka jest bezprecedensowa natura tak wielu z nich, zaledwie dramatyczne ledwo się zwracają. Adam Peaty został pierwszym Brytyjczykiem, który zdobył złoto w pływaniu od 28 lat, ale kiedy Max Whitlock i para Jacka Laughera i Chrisa Mearsa przełamują hoodoo, które trwają 130 lat wstecz, porównanie jest niesprawiedliwe”.
Sprawa Peaty'ego to podsumowuje. Przed igrzyskami miał około 33-1, aby zdobyć nagrodę, ale po zdobyciu złotego medalu szanse spadły do 8-1, Metr zgłoszone. Dwa tygodnie później z Ladbrokes strzelił 66:1 - dwa razy więcej niż zanim został mistrzem olimpijskim.
Jednak jako pływak Peaty nie było powszechnie znanym nazwiskiem. To nie to samo w przypadku Faraha i istnieje oczywisty, niepokojący, podtekst w debacie o jego szansach.
„W stawkach niedocenianych Farah czuje się jak brytyjska odpowiedź na Serenę Williams – która konsekwentnie zarabiała około połowę mniej pieniędzy na reklamach, co blondynka i ujmująca Maria Szarapowa, mimo że prowadziła w serii head-to-head z 19 zwycięstwami do dwa. W obu przypadkach może występować element uprzedzeń” – mówi Briggs z Telegraph.
„Nie chodzi tylko o kolor skóry, ponieważ sportowcy o innym kolorze skóry (Linford Christie, Kelly Holmes, Lewis Hamilton) zdobyli już wcześniej osobowość sportową. Chodzi o znajomość i identyfikację”.
Farah, pobożny muzułmanin i członek prywatnej rodziny, urodził się w Mogadiszu w Somalii i przyjechał do Wielkiej Brytanii w wieku ośmiu lat. „Jest skrojony z innego materiału do tradycyjnej brytyjskiej bazy sportowej sprinterów z śródmiejskich społeczności”, mówi Briggs, a jego biegi długodystansowe nie do końca współgrają z dumnym brytyjskim dziedzictwem biegania na średnich dystansach.
Nad jego karierą wisi również cień jego trenera, Alberto Salazara, który jest przedmiotem śledztwa prowadzonego przez amerykańską agencję antydopingową, chociaż nic nie wskazuje na to, by Farah kiedykolwiek był zamieszany w doping.
Ale jest nadzieja dla Farah, mówi Briggs. Poprzedni zwycięzcy SPOTY Lewis Hamilton, David Beckham, Joe Calzaghe i obecny posiadacz Andy Murray byli postaciami dzielącymi fanów sportu, zanim zdobyli naród.
A jeśli biegacz zostanie ponownie przeoczony, nie powinien się martwić, mówi Dan Jones w Londyn Wieczorny Standard . Tytuł SPOTY to tylko jeden z wyróżnień, które jak konfetti zostaną rzucone w tym roku na bohaterów Team GB.
Ale to tylko „dodatki”, mówi Jones. „Bo bez względu na to, jakie girlandy są zawieszone na szyi, przypięte do piersi lub odciśnięte po ich imionach, nic nie będzie — ani nie powinno — znaczyć więcej niż to, co już osiągnęli”.
