Co to jest luzowanie ilościowe?
Bank Anglii rozszerza program kryzysowy do 300 miliardów funtów w obliczu chaosu związanego z koronawirusem
AFP/Getty
Bank Anglii rozszerzył swój program luzowania ilościowego związanego z koronawirusem (QE) o 100 miliardów funtów, podnosząc całkowitą kwotę od marca do 300 miliardów funtów.
Posunięcie to ma na celu olejenie kół rynków finansowych i utrzymanie niskich kosztów kredytu i zostało ogłoszone po posiedzeniu komitetu ds. ustalania stóp procentowych Banku, Sky News mówi.
Z protokołu posiedzenia wynika, że jeden z członków ośmioosobowego komitetu polityki pieniężnej (MPC), główny ekonomista Andy Haldane, głosował przeciwko rozszerzeniu celu QE.
Opiekun donosi, że Haldane był jedynym głosem sprzeciwu i argumentował, że ożywienie popytu i produkcji nastąpiło wcześniej i znacznie szybciej niż oczekiwała RPP.
W protokole podkreślono również ryzyko pogorszenia sytuacji w postaci głębszego kryzysu zatrudnienia spowodowanego wyższym i trwalszym bezrobociem, mówi Sky News. Oczekuje się, że utrata miejsc pracy będzie przyspieszać w miarę upływu roku, a wsparcie rządowe dla pracowników korzystających z urlopu zostanie zmniejszone.
Andrew Bailey, gubernator Banku, powiedział: Ponieważ ma miejsce częściowe zniesienie środków, widzimy oznaki powrotu pewnej aktywności. Nie chcemy dać się tym zbytnio ponieść. Postawmy sprawę jasno, wciąż żyjemy w bardzo niezwykłych czasach.
Co to jest luzowanie ilościowe?
QE to sposób pompowania pieniędzy w gospodarkę w celu zwiększenia płynności przedsiębiorstw i zwiększenia wydatków konsumentów. Czasami nazywa się to „drukowaniem pieniędzy”.
Nazywa się to tak, ponieważ nowe pieniądze są właśnie takie: zupełnie nowe. Tworzą go banki centralne. Ale jest to również myląca nazwa, ponieważ tworzone pieniądze są elektroniczne, a nie banknoty.
Mówiąc prościej, konwencjonalny proces tej niekonwencjonalnej polityki polega na tym, że bank centralny dodaje pieniądze do własnego bilansu, które następnie wykorzystuje do kupowania aktywów finansowych, takich jak obligacje rządowe, od banków i innych instytucji finansowych.
Kupując te obligacje masowo, podnosi ceny i obniża rentowność. Ponieważ rentowność jest zasadniczo stopą procentową netto, obniża to szersze koszty finansowania zewnętrznego.
W zasadzie instytucje finansowe, które kupiły obligacje w ramach QE, wykorzystałyby nowe pieniądze do zastąpienia ich innymi inwestycjami – i mamy nadzieję, że zdecydują się na aktywa o wyższej rentowności, które mają bardziej bezpośredni związek z „realną gospodarką”.
W zasadzie powinno to oznaczać większe pożyczanie przedsiębiorstwom i ludziom, a tym samym stymulowanie gospodarki.
–––––––––––––––––––––––––––––––– Aby zapoznać się z najważniejszymi artykułami z całego świata — oraz zwięzłym, odświeżającym i zrównoważonym podejściem do programu wiadomości na dany tydzień — wypróbuj magazyn Tydzień . Rozpocznij subskrypcję próbną już dziś ––––––––––––––––––––––––––––––––
Jakie są jego wady?
Są jednak problemy z QE. Obniżając stopy procentowe – a zwłaszcza w przypadku aktywów takich jak obligacje rządowe lub loszki – wprowadza to zakłócenia na rynku.
Na przykład fundusze emerytalne są uzależnione od zysków z bezpieczniejszych loszek, a zatem łączny efekt luźnej polityki pieniężnej spowodował zmniejszenie prognoz długoterminowych zwrotów – i w ten sposób poszerzenie niedoboru między prognozowanymi aktywami a pasywami.
To stawia powierników emerytalnych przed dylematem: naciskać na więcej gotówki od sponsorujących pracodawców lub inwestować w bardziej ryzykowne aktywa, które mogą prowadzić do strat.
Inwestorzy indywidualni stanęli przed tymi samymi wyzwaniami i odpowiedzieli na to, przeznaczając więcej pieniędzy na pracę na rynkach i w nieruchomościach. Rezultatem są bańki spekulacyjne i rekordowo wysokie wyceny, które wydają się oderwane od rzeczywistości gospodarczej.
A zatem wyraźnie QE nie może trwać wiecznie. Jednak czas jest najważniejszy, a zbyt wczesny ruch może spowodować presję na niestabilne firmy i gospodarstwa domowe poprzez podniesienie oprocentowania kredytów hipotecznych i pożyczek.
W najgorszym przypadku efektem domina może być stłumienie ożywienia gospodarczego.
Wraz z poluzowaniem polityki w Stanach Zjednoczonych pojawia się dodatkowy problem, ponieważ niższe stopy procentowe mają wpływ na dewaluację dolara i zachęcają do ogromnych inwestycji gospodarek wschodzących w aktywa amerykańskie.
Istnieją obawy, że po wycofaniu QE zaciągnięte długi staną się nieopłacalne, a co za tym idzie, będą miały negatywne globalne konsekwencje. Przejawiło się to w „napadzie złości” w 2013 r., kiedy to pierwsze oznaki „zawężania się” bonga doprowadziły do masowej wyprzedaży obligacji na całym świecie.
