Azura Selous: pełne gwiazd safari w Tanzanii
Lwy, lamparty i zachwycające nocne niebo w parku zwierzyny wielkości Szwajcarii
W ciągu godziny od wylądowania w południowej Tanzanii spotkałem nie mniej niż sześć zwierząt, które, gdybym miała pół szansy, zjadłyby mnie na lunch.
Goście zwykle otrzymują bardziej stopniowe zapoznanie się z Azura Selous, ale Joseph Kayoka, nasz przewodnik, miał ochotę wejść do buszu. W pobliżu pasa startowego zauważono lamparta i jeśli teraz przegapimy naszą szansę, moglibyśmy spędzić następne cztery dni próbując (i prawdopodobnie bezskutecznie) go wytropić.
Nieuchwytny lampart jest prawdopodobnie odpowiedzialny za więcej rozczarowanych safari niż jakiekolwiek inne zwierzę. Nawet w małych, ogrodzonych parkach mają tendencję do ześlizgiwania się w zarośla na długo, zanim ludzkie oczy zdołają je dostrzec. Tutaj, w Selous, otwartym rezerwacie zwierzyny wielkości Szwajcarii, większość z nich przeżyje całe życie niezauważona przez odwiedzających.
Joseph znalazł jednak uprzejmy wyjątek: czterolatek drzemiący na długim skrawku trawy, który uniósł głowę do kamery, gdy się zbliżyliśmy. Jego oczy, miękkie i uduchowione, lśniły jasnoniebieskim blaskiem w półmroku. Cztery lwy, które minęliśmy w drodze powrotnej do leśniczówki, i dwumetrowy krokodyl, którego zauważyliśmy zaraz potem, były niemalże nieprzyjemnym punktem kulminacyjnym.
To był doskonały początek safari, ale tak naprawdę zwodniczy. W ciągu następnych trzech dni nadejdą chwile, kiedy Selous zmusza nas – a raczej Józefa – do ciężkiej pracy, zanim oddamy swoją nagrodę.
Nazwany na cześć Fredericka Courteney Selous, brytyjskiego żołnierza i pioniera ochrony przyrody, park jest jednym z najstarszych i największych w Afryce. Jego 20 000 mil kwadratowych łąk, lasów, piaszczystych wzgórz i bagnistych dolin zapewnia niezwykle różnorodne siedliska – i miejsce ostatniego spoczynku dla Selousa, który zginął tam w potyczce z wojskami niemieckimi podczas I wojny światowej.
Przemierzają tu oszałamiającą różnorodność terenu, część podręcznikową Afrykę - drzewa akacjowe i złote równiny - inne przypominają włoskie gaje oliwne, a nawet angielskie lasy. Wielkie bestie to bonus, ale krajobraz Tanzanii sam w sobie jest atrakcyjny, gdy zwierzęta nie są chętne do współpracy.
W rzeczywistości poranek spędzony na bezowocnej pogoni za słoniem był dla Josepha nie tyle porażką, ile okazją do zademonstrowania pełnego zakresu swoich technik śledzenia. Od czasu do czasu wyskakiwał z otwartego Land Rovera, by zbadać odcisk stopy lub kupę łajna, oceniając ich świeżość.
Najbardziej obiecujący trop był najmniej oczywisty: smukła winorośl pnącej begonii zalegająca w gęstej roślinności. Nigdy bym tego nie zauważył, gdyby Joseph nie skoczył po zroszonej trawie, by zbadać postrzępiony koniec. Jak powiedział, żuł go słoń. Zjechał z toru i skierował się na zachód: w chłodną godzinę lub dwie po świcie słonie lubią spacerować, gdy słońce za nimi ogrzewa, ogrzewając sobie uszy.
Kiedy wspinaliśmy się na faliste wzgórza i skaliste wychodnie, przecinaliśmy strumienie i przepychaliśmy się przez gęste zarośla, czułem się, jakbyśmy wśliznęli się na niezbadane terytorium, nowy raj złocony przez poranne światło.
Wkrótce gęsty skrawek lasu zablokował naszą trasę na zachód, ale Joseph wjechał między drzewa, zatrzymując się od czasu do czasu, by odciąć gałęzie maczetą i ułatwić samochód przez niewiarygodnie małe szczeliny. Zatoczyliśmy się po stromym zboczu, nasze przybycie podniosło rój ważek z bagnistego lasu. Unosili się przez chwilę, migocząca chmura szmaragdu wyłoniła się w promieniach złotego słońca, a potem zniknęli.
I wciąż nie było słoni. Mogą to być największe zwierzęta lądowe na świecie, ważące sześć ton, ale nigdzie nie mogliśmy ich znaleźć.
Umiejętności i cierpliwość Józefa opłaciły się następnego ranka, gdy jechał wyschniętym korytem rzeki porośniętym dzikim jaśminem. Zatrzymał się nagle i wskazał komicznie wysoko na brzegu nad nami słoń, który stał nieruchomo, otoczony listowiem, mając nadzieję, że go nie zauważyliśmy.
Wyjechaliśmy z koryta rzeki, okrążyliśmy wstęgę drzew i znaleźliśmy go po drugiej stronie, przeżuwającego kęs liści. Nie był jednak w nastroju do przyjmowania gości. Gdy trzepotał uszami i kołysał się w przód iw tył, ogłosiliśmy naszą misję śledzenia słoni sukcesem i wycofaliśmy się.
Spotkanie było nadal w centrum uwagi następnego ranka, kiedy wyruszyliśmy na piechotę, bez ochrony 4x4. Piesze safari, powiedział Joseph, przybliżyłoby nas do flory i fauny Selous. To też oczywiście zbliżyłoby to do nas.
Istnieją naturalne znaki ostrzegawcze, na które należy zwrócić uwagę. Na przykład kupka żyrafy ujawni nie tylko płeć swojego twórcy (produkt samca jest skierowany na jeden koniec, samica z dołeczkami na obu), ale także potencjalnie lokalizację drapieżników. Zgrabna sterta odchodów wskazuje na żyrafę w czasie wolnym; rozproszony ślad zdradza zwierzę w locie. Podążaj za okruchami chleba, a możesz stanąć twarzą w twarz z tym, przed czym uciekał.
W towarzystwie Josepha, uzbrojonego w 20-letnie doświadczenie jako przewodnik, oraz tropiciela, uzbrojonego w karabin i o imieniu Goodluck, byliśmy w dobrych rękach. Ale mimo to poczułem dreszczyk emocji, gdy skrzyżowaliśmy ścieżki z hieną, a potem, pod drzewem, znalazłem świeżą kość impali, upuszczoną przez lamparta z jego grzędy w baldachimie powyżej.
Nawet przyziemność może być niezwykła. W pewnym momencie Joseph wskazał na nieokreślony ślad w kurzu, mniej więcej wielkości 50 pensów. Kiedy nadejdą deszcze, powiedział, ten ślad impali wypełni się wodą, przyciągając ptaki, które będą się kąpać i pluskać, powiększając kąpiel błotną. Przyjdą kolejne deszcze, a potem małe ssaki będą się z niego piły, mieszając ziemię, powiększając dziurę jeszcze bardziej. Wiele lat od teraz hipopotamy mogą się tarzać w tym małym, zakurzonym odcisku kopyt.
Dobre safari powinno zmienić sposób, w jaki patrzysz na świat, i to była nasza druga zmiana perspektywy w ciągu 12 godzin. Poprzedniego wieczoru siedzieliśmy przy ognisku, gdy niebo pociemniało i pojawiły się gwiazdy, i słuchaliśmy poszerzającego umysł wykładu na temat Układu Słonecznego i tego, co znajduje się poza nim. Tak daleko od najbliższego źródła światła lub zanieczyszczenia powietrza, nocne niebo jest tutaj niesamowicie ciemne, a my odliczyliśmy spadające gwiazdy, satelity i planety – Wenus, Jowisz i Mars są widoczne gołym okiem – gdy kontemplowaliśmy nasze miejsce we wszechświecie. Następnie zjedliśmy kolację na leśnej polanie, otoczeni lampami naftowymi, aby odpędzić dzikie zwierzęta.
To jedno z niewielu miejsc na Ziemi, które zawsze należały do nich. W całej Afryce ziemia wykorzystywana do upraw dochodowych i bydła jest stopniowo zamieniana z powrotem w dzikie tereny, ale Selous nigdy nie była uprawiana, ogrodzona ani osiedlana. W rzeczywistości w okolicy nie ma prawie żadnych śladów bytowania ludzi z jakiejkolwiek epoki – tylko garść szklanych paciorków znalezionych na brzegu rzeki Ruaha kilka mil w górę rzeki. Uważa się, że zostały one pozostawione przez myśliwych-zbieraczy przechodzących przez ten obszar około 1000 lat temu.
Myśl ta grała mi w głowie, gdy pewnego popołudnia stałem nad tą samą rzeką, rzekomo łowiąc ryby, ale w rzeczywistości po prostu obserwując przepływającą wodę. Co by się tu zmieniło w ciągu tysiąclecia, odkąd ci mężczyźni i kobiety przepłynęli obok? Pewnie nie aż tak dużo. Wtedy też byłyby hipopotamy wygrzewające się w złotym wieczornym świetle, orły krążące w termice, przeszukujące krzaki w poszukiwaniu zdobyczy, a gdzieś tam lwy i lamparty czekające na swoją szansę, gdy pojawią się gwiazdy.
Zostałem wciągnięty z powrotem w teraźniejszość przez ostre szarpnięcie linki. Wycofałem się mocno, a wędka drgnęła i ukłoniła się pod obciążeniem.
Coś złapałem, krzyknąłem do strażnika.
Czy to Afryka? odpowiedział. Bez wątpienia było to pytanie, które zadał niezliczonym gościom, których hak zaczepił się o kamień na dnie rzeki.
Potem linka poluzowała się, a wędka odskoczyła. Ryba uwolniła się, ale strażnik nie mylił się całkowicie. Złapałem Afrykę - a raczej złapało mnie.
Azura Selous: co musisz wiedzieć
Gdzie to jest?
Na spokojniejszym zachodnim krańcu rezerwatu, Selous Azura znajduje się około 130 mil na południowy zachód od Dar es Salaam, w środkowej południowej Tanzanii. Dostęp drogowy jest niepraktyczny pomimo stosunkowo niewielkiej odległości od miasta, ale Selous Azura może zarezerwować loty lekkim samolotem na pas startowy Sumbazi, kilka minut jazdy od domku.
Krajobraz
Selous oferuje ogromną różnorodność siedlisk, od gęstych lasów po zielone, faliste wzgórza i łąki usiane akacją, przypominające Serengeti. Przecinają ją sezonowe rzeki, które wypełniają się po ulewnych deszczach. Rzeka Ruaha, obok Azury Selous, ma stały przepływ.
Gra
Rozmiar i różnorodność Selous przyciągnęła dużą różnorodność zwierząt, z których część zobaczysz (i usłyszysz) w zaciszu swojej willi. Hipopotamy podskakują i chrząkają w rzece - i nocą przemierzają obóz w poszukiwaniu trawy. Można zobaczyć małpy Vervet skaczące od skały do skały wzdłuż brzegu rzeki, a impala zniknie z twojej ścieżki, gdy będziesz wchodzić na lunch.
Na dyskach do gier zobaczysz większe bestie. Z dwoma dumami w okolicy, lwy są częstym widokiem, podobnie jak żyrafa, zebra, słoń i antylopy wszelkich kształtów i rozmiarów. Hiena i lampart są bardziej nieuchwytne, ale nierzadkie. W pobliżu schroniska co jakiś czas rozstawia swoje legowisko dzikie psy: jeśli Twoja wizyta zbiegnie się z ich wizytą, będziesz miał szczęście spędzić trochę czasu z tymi rzadkimi drapieżnikami.
Zakwaterowanie i wyżywienie
Azura Selous składa się z 12 przestronnych willi rozmieszczonych wzdłuż rzeki, a także restauracji z muru pruskiego, salonu i basenu. Wille są częściowo ceglane, częściowo płócienne, a wszystkie mają łazienkę z prysznicem wewnętrznym i zewnętrznym, a także tarasy słoneczne i małe baseny. Namioty są klimatyzowane w godzinach popołudniowych i wieczornych.
Jedzenie jest pyszne i umiejętnie przyrządzone - i bardziej wierne swojej lokalizacji niż w wielu innych schroniskach, które skłaniają się ku nietypowym europejskim klasykom lub dużym kawałkom czerwonego mięsa. Jest tu mnóstwo ryb, krewetek i sałatek, wszystko podawane z charakterystycznym afrykańskim akcentem - jednej nocy na przykład zjedliśmy okonia nilowego, słodką i mięsistą rybę słodkowodną, z salsą z mango i czerwoną papryką.
Posiłki serwowane są a la carte przy prywatnych stołach - w buszu na śniadanie i w różnych punktach wokół głównej loży na większość lunchów i kolacji.
Kiedy iść
Azura Selous jest otwarta od czerwca do marca, zamykana na dwa miesiące w porze deszczowej, kiedy tory przez park stają się nieprzejezdne. Park jest najbardziej fotogeniczny (i najchłodniejszy) w czerwcu i lipcu, po tym, jak deszcze zmyły kurz z powietrza i pokryły krajobraz zielonym dywanem - ale zwierzęta są łatwiejsze do znalezienia, gdy pora sucha się kończy i gromadzą się wokół źródła wody.
Cena i rezerwacja
Azura Selous oferuje pobyty od 530 GBP za osobę za noc, z wyłączeniem opłat parkowych, opłaty turystycznej i ubezpieczenia medycznego. Goście mogą otrzymać cztery noce w cenie trzech do 6 stycznia 2019 r. Aby uzyskać więcej informacji lub zarezerwować, odwiedź azura-retreats.com .
Loty z różnych lotnisk w Wielkiej Brytanii do Dar es Salaam są dostępne od około 400 funtów w obie strony. Transfer lekkim samolotem do Selous Azura kosztuje około 335 funtów w obie strony.
