52 pomysły, które zmieniły świat - 31. Więzienie
Od brutalnych warunków średniowiecznych więzień do nowoczesnego skupienia się na „rehabilitacji, a nie więzieniu” w Skandynawii
Stanowe więzienie Illinois na zdjęciu w 1925 r.
Aktualna agencja prasowa/Getty Images
W tej serii The Week przygląda się pomysłom i innowacjom, które na stałe zmieniły sposób, w jaki postrzegamy świat. W tym tygodniu w centrum uwagi znajduje się więzienie:
Więzienie w 60 sekund
Oscar Wilde pierwszy raz zobaczył wnętrze więzienia 13 lat, zanim napisał Głębokie , jego słynny list z 55 000 słów do kochanka, lorda Alfreda Douglasa, z jego celi w Reading Gaol.
Widząc stan więźniów w więzieniu w Lincoln w stanie Nebraska w 1882 r., Wilde napisał konfrontacji z biednymi, dziwnymi typami ludzkości w pasiastych sukienkach, robiących cegły na słońcu. Wszystkie twarze były złośliwe, co mnie pocieszyło, bo nie chciałbym widzieć przestępcy o szlachetnej twarzy.
Do czasu jego własnego uwięzienia za nieprzyzwoitość poglądy Wilde'a na osoby przebywające w więzieniu złagodniały. Recenzja tomiku poezji skomponowanej za kratami przez antyimperialistę Wilfreda Blunta, Wilde napisał że niesprawiedliwe uwięzienie za szczytny cel wzmacnia i pogłębia naturę.
Zmieniający się stosunek Wilde'a do populacji więziennej odzwierciedlał zmianę ogólnego postrzegania przestępczości. Więzienia Wielkiej Brytanii Wilde'a były dalekie od nastawionych na resocjalizację systemów karnych XXI wieku.
Więzienia, które często są zarządzane przez rządy, są zazwyczaj bezpiecznymi obiektami (choć nie zawsze), które ograniczają ruchy i interakcje społeczne więźniów. Pojęcie to zrodziło się z barbarzyńskich początków średniowiecznej izby tortur, ale w XVIII wieku przesunęło się w kierunku więzienia z pracą, według Liga Howarda na rzecz reformy karnej .
Zmieniło się to ponownie, gdy więzienia zaczęły bardziej interesować się koncepcją resocjalizacji. Tym razem więzienia poszły w kierunku nowoczesnych mechanizmów wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, co francuski filozof Michael Foucault określił nie jako fizyczne pozbawienie wolności, ale ekonomia zawieszonych praw mające na celu przekształcenie indywidualnych zachowań.
Jak to się rozwinęło?
Najwcześniejsze opisy uwięzienia ściśle korespondowały z rozpowszechnianiem się słowa pisanego i sformalizowaniem wczesnych kodeksów prawnych. Jednak najwcześniejsze dokumenty prawne – na przykład babiloński Kodeks Hammurabiego datowany na około 1750 pne – skupił się na zemście ze strony ofiary, a nie na karze państwowej, jak to teraz uznajemy.
Platon zaczął rozwijać pomysły dotyczące rehabilitacji i in Prawa Platona rozważył rolę prawa w czynieniu obywatelami cnotliwymi. Platon rozwodził się nad sugestią, że niesprawiedliwość jest chorobą duszy, którą można wyleczyć karą.
Grecja Platona miała więzienia – zwane zniszczenie , czyli miejsce kajdan – służyły one jednak bardziej do przetrzymywania więźniów skazanych na śmierć. Starożytni Rzymianie również wykorzystywali więzienie w tym samym celu, aw 640 pne wzniesiono Więzienie Mamertyńskie, znane jako Tullianum.
Na miejscu więzienia stoi 400-letni kościół rzymskokatolicki San Giuseppe dei Falegnami, ale w tamtym czasie był to obskurne szeregi lochów w kanałach pod Rzymem.
W średniowieczu warunki więzienne nie uległy poprawie. W całej Europie łamaczom zasad wciąż narzucano brutalne kary, a zamki, fortece i piwnice budynków publicznych przeznaczano na mieszkania dla więźniów.
Jak pisze historyk Patricia Turning w Zbrodnia i kara w średniowieczu i wczesnej epoce nowożytnej , w XIII wieku prawo do więzienia przestępców… dało pewną legitymację administracji politycznej, od króla, przez hrabiów regionalnych, po rady miejskie.
Aż do końca XVII i na początku XVIII wieku wymiar sprawiedliwości obejmował głównie performatywne pokazy przemocy wobec przestępców. Powszechne były publiczne egzekucje i tortury, Krwawy kod nałożenie kary śmierci za setki często drobnych wykroczeń w Wielkiej Brytanii.
W XVIII wieku nastąpiło odejście od publicznych egzekucji, gdy publiczne postrzeganie przemocy zaczęło się zmieniać. Liga Howarda zauważa, że w tym okresie rozwinął się bardziej złożony system karny, w tym powszechne wprowadzenie domów poprawczych. Pierwszym z nich w Wielkiej Brytanii było więzienie Bridewell – kompleks w Londynie, który pierwotnie został zbudowany jako Pałac Bridewell, rezydencja Henryka VIII.
To, do czego dokładnie służyły więzienia w tym czasie, dzieliło się między dwa poglądy filozoficzne. w Od Newgate do Dannemora: The Rise of the Penitentiary w Nowym Jorku David Lewis zauważa, że oświeceniowe idee utylitaryzmu i racjonalizmu zderzyły się, prowadząc do dyskusji, czy więzienia powinny być środkiem odstraszającym, czy miejscem reformy moralnej (wczesny opis resocjalizacji).
Ten podział został ucieleśniony przez dwóch ówczesnych reformatorów więziennictwa: Johna Howarda – od którego pochodzi nazwa Howard League – i Jeremy'ego Benthama. Bentham, utylitarysta, uważał, że więzień powinien cierpieć z powodu surowego reżimu, podczas gdy Howard opowiadał się za rehabilitacją więźniów, aby można było ich ponownie wprowadzić do społeczeństwa.
Bentham zaprojektował następnie panoptikon (na zdjęciu poniżej), w którym więźniowie byli cały czas obserwowani. Ponad 200 lat później Foucault wykorzystał projekt panoptikonu Benthama jako metaforę nowoczesnego społeczeństwa dyscyplinarnego, w którym akty przemocy zostały zastąpione próbami przekształcenia zachowań jednostek.
Pierwszym więzieniem stanowym w Anglii był Więzienie Millbank , założona w 1816 roku na miejscu obecnej Tate Gallery w Londynie, mogąca pomieścić prawie 1000 więźniów. W 1842 r. otwarto Pentonville Prison w Londynie, zapoczątkowując tendencję do ciągłego wzrostu liczby skazanych i stosowania więzienia jako podstawowej formy kary za przestępstwa.
W 1786 r. stan Pensylwania w USA uchwalił prawo, które zmusiło wszystkich skazanych, którzy nie zostali skazani na śmierć być umieszczonym w niewoli karnej do wykonywania projektów robót publicznych, takich jak budowa dróg, fortów i kopalń. To zainspirowało powstanie tak zwanych gangów łańcuchowych.
W tym czasie w Pensylwanii pojęcie reformacji moralnej nabrało charakteru religijnego. Według książki z 2004 roku Głosy z więzienia na temat historii życia czarnoskórych więźniów płci męskiej w Stanach Zjednoczonych, w 1790 r. więzienie przy Walnut Street w Pensylwanii zaczęło zamykać więźniów w odosobnionych celach, aby zastanowić się nad swoimi grzechami, czemu towarzyszyła wyłącznie literatura religijna.
W XIX wieku więzienia jako środek rehabilitacji stawały się coraz bardziej powszechne, chociaż metody reformowania osób za kratami wciąż były surowe. Mary Bosworth pisze w: Federalny system więziennictwa USA że system Auburn opracowany w Nowym Jorku zamykał więźniów w oddzielnych celach i zabraniał im mówienia.
Po raz pierwszy wprowadzony w więzieniu stanowym Auburn, system był wzorowany na surowej klasie szkolnej, w której uczniowie byli kształtowani i kształtowani przez swoich nauczycieli. Metoda stała się sławna i wspomina o niej w swojej książce francuski dyplomata Alexis de Tocqueville Demokracja w Ameryce , na podstawie wizyty w USA.
Na początku XX wieku w brytyjskim systemie więziennym rozpoczęły się poważne reformy, prowadzone przez liberalnego sekretarza spraw wewnętrznych Winstona Churchilla, który sam został uwięziony podczas wojny burskiej. Powiedział : Z pewnością nienawidziłem swojej niewoli bardziej niż kiedykolwiek nienawidziłem żadnego innego okresu w moim życiu... Patrząc wstecz na tamte czasy, zawsze czułem największą litość dla więźniów i jeńców.
Jego biograf, Paul Addison, dodał później, że Churchill był przyjacielem więźnia bardziej niż jakikolwiek inny sekretarz spraw wewnętrznych XX wieku.
Reformy Churchilla - choć wtedy byli niepopularni - miał na celu uczynienie więzienia bardziej znośnym i bardziej prawdopodobnym do resocjalizacji więźniów. Polityka ta pozostawiła w Wielkiej Brytanii jeden z najbardziej liberalnych systemów więziennych w świecie zachodnim, ale w połowie XX wieku skandynawski system karny znacznie go prześcignął.
Szwecja była pierwszym krajem, który całym sercem przyjął ideę rehabilitacja nie więzienie . W 1965 r. wprowadził kodeks karny, który kładł nacisk na kary skracające czas więzienia. Niezwykle postępowe posunięcie obejmowało skoncentrowanie się na wyrokach warunkowych, zawieszeniu w zawieszeniu dla osób, które po raz pierwszy wykroczyły oraz na szerszym stosowaniu grzywien.
Wpłynęło to na zmianę więzień w całej Europie, z Francja i Holandia na wzór Szwecji w wyniku czego nastąpił gwałtowny spadek liczby więzień.
W 2014 r. Szwecja była w stanie zamknąć cztery z 56 więzień, ponieważ tylko 4500 osób z łącznej populacji 9,5 mln było przetrzymywanych w więzieniach. W tym czasie szwedzki polityk Nils Oberg powiedział: Opiekun to więzienie nie jest karane w Szwecji. Sprawiamy, że ludzie są w lepszej formie.
W tym samym roku Juliet Lyon, dyrektor Prison Reform Trust, powiedziała, że ówczesny brytyjski sekretarz sprawiedliwości Chris Grayling wprowadza środki, które wzmożony nacisk polityczny na karę zamiast na rzeczywistą rehabilitację .
Ta przerażająca odpowiedź sugerowała, że pomimo tego, że Wielka Brytania przewodziła światu w liberalizacji więzień na początku XX wieku, na przełomie XXI wieku została w tyle. Liczba zgonów w dziesięciu najgorszych więzieniach w Anglii i Walii wynosi rosnący z roku na rok , gdzie istotną rolę odgrywa niedobór personelu, zażywanie narkotyków, rozpadająca się infrastruktura i przeludnienie.
Jak zmienił świat?
Więcej niż 11 milionów ludzi jest obecnie przetrzymywanych w więzieniach na całym świecie - począwszy od więzienia w liberalnym systemie karnym Skandynawii, po ukryte miejsca przetrzymywania w Chinach i Korei Północnej, z których wielu nigdy nie wraca.
Koncepcja uwięzienia ludzi zapoczątkowała rodzaj wymiaru sprawiedliwości, który mniej skupiał się na brutalnej karze zaaprobowanej w brytyjskim Krwawym Kodeksie, a później umożliwił rehabilitację, która stała się istotną częścią nowoczesnych systemów sądownictwa karnego.
Tak jak złagodził stosunek Oscara Wilde'a do przestępców, tak samo zmieniło się nastawienie społeczeństwa, z ankietowanie w USA – w którym mieszka 22% światowej populacji więziennej – pokazuje, że 40% osób uważa, że rehabilitacja jest najważniejszą funkcją systemu więziennego.
W tym samym sondażu 53% opowiedziało się za zniesieniem odosobnienia, co jest jaskrawym porównaniem do bezkompromisowych zasad systemu Auburn czy autorytaryzmu panoptikonu Jeremy'ego Benthama.
