Wewnątrz wyjątkowego atelier torebek Chanel

Gdzie akcesoria wybiegowe i charakterystyczne pikowane torebki powstają z pasją i precyzją

Godzinę jazdy na północ od Paryża znajduje się Les Ateliers de Verneuil-en-Halatte, niepozorny budynek, który wygląda, jakby został zrzucony z nieba jak gigantyczny blok Tetris. Ale nakazowo przemysłowa powierzchowność strony przeczy magii, która dzieje się w środku: to tutaj niesamowite torby kolekcjonerskie Chanel są wytwarzane w wyspecjalizowanych warsztatach.

Każdego sezonu elementy wybiegów i prototypy są przechowywane w rozległych archiwach. Klasyczne torebki marki z łańcuszkiem – Boy, pikowane torebki 2.55 i 11.12, a także zupełnie nowa Gabrielle – są tutaj w każdym możliwym smaku: ozdobione jedwabnymi kwiatami, pomponami lub zawieszkami; ozdobiony lustrzanymi klejnotami i koralikami; ozdobiony srebrnymi ćwiekami i/lub perłami; obszyty szelami, piórami, krzyżującymi się wstążkami lub haftowaną koronką. Istnieją hybrydy skóry i dżinsu, różowego zamszu w kolorze flaminga, perskiego tweedu w niebieskim kolorze i rubinowego aksamitu; torby wykonane z delikatnych skór, które zostały poddane obróbce lub przerobione, niektóre wycięte laserowo lub z nadrukowanymi cyfrowo wzorami, inne ze słynnym logo w delikatnym wełnianym pyle.

Wśród bardziej zabawnych atrakcji jest specjalna edycja Boya SS17, pokryta kryształowymi gwiazdami, które świecą dzięki technologii LED. Ale archiwum jest także domem dla nowych stylów torebek, od jumbo totes i mikrotorebek – noszonych na kostkach dla SS08 – po przeboje, takie jak słynna maison SS13 gigantyczna torba „hula-hoop”. Według dyrektora generalnego Ateliers Verneuil, Rodolphe Maucolina, ta zabawna, ponadgabarytowa kreacja składająca się z dwóch połączonych obręczy podtrzymujących białą pikowaną torbę w kształcie półksiężyca jest najbardziej skomplikowanym dziełem, jakie kiedykolwiek wyprodukował warsztat.

Pracownie są odpowiedzialne nie tylko za kreatywny rozwój wszystkich toreb wybiegowych Chanel i akcesoriów skórzanych, ale także ich produkcję na skalę przemysłową dla globalnej sieci butików maison. Tutaj powstają również niesezonowe torby, w tym kultowa czarna 2.55, a także bardziej rzadkie akcesoria, takie jak pikowane skórzane torby golfowe i kierownice do luksusowych rowerów Chanel.

Co ciekawe, wszystkie elementy wybiegu powstają w ciągu zaledwie trzech do czterech tygodni, a czasami są dostarczane na pokaz zaledwie 24 godziny przed ich wielkim ujawnieniem; proces ten ma miejsce sześć razy w roku w przypadku dwóch kolekcji ready-to-wear i dwóch couture, a także Cruise i pre-Fall.

Gdy podstawowy zespół składający się z 30 „projektantów” otrzyma szkice Karla Lagerfelda z jego studia Chanel w Paryżu, musi działać szybko, aby rozszyfrować dokładne wymiary każdej torby i skorzystać z pomocy wewnętrznych modelarzy w celu skonstruowania prototypów z klejonego skóry zwanej salpa, które są następnie odsyłane do Paryża w celu skomentowania. Następnie zespół musi określić komponenty, takie jak zamki, łańcuszki, zawieszki i zapięcia w odniesieniu do proponowanego materiału, czy to tkaniny, skóry, dżinsu czy PCV. Ta niewielka grupa musi również współpracować z garbarniami, aby znaleźć rozwiązania często skomplikowanych pomysłów, aby uhonorować rysunki pana Lagerfelda. „Nie możemy odmówić pracowni” – mówi Maucolin, który jest oczami i uszami pracowni.

Maucolin nadzoruje wszystkie aspekty produkcji, która rozpoczyna życie na wybiegu i przechodzi w to, co nazywa „artisanat industriel”: produkcję przez wysoko wykwalifikowaną siłę roboczą, której rzemiosło jest wykonywane ręcznie, ale wspomagane przez wyrafinowane maszyny. „Chanel to marka modowa; to nasze DNA” – mówi. „Ponad 80 procent naszej produkcji to nowe torby – oczywiście klasyczne torby, które produkujemy, ale zawsze w tym samym czasie, co kolekcje sezonowe”.

Ateliers Verneuil są częścią programu Chanel „Paraffection” („dla miłości”), inicjatywy mającej na celu promowanie i zachowanie savoir faire domów rzemieślniczych poprzez przejęcie firm Métiers D'Art produkujących wyroby couture dla Chanel i innych prestiżowych domów . „Ważna jest współpraca z innymi markami, ponieważ ich sposoby pracy pomogą rozwinąć nasze własne know-how” – mówi Maucolin. „Dzisiaj jesteśmy pierwszą firmą zajmującą się galanterią skórzaną w branży haute couture. Współpracujemy z młodymi projektantami i produkujemy torby dla wielu marek haute couture”. (Niestety klauzule poufności zabraniają mu ich ujawniania.)

Każda torba Chanel jest montowana przez zespół czterech rzemieślników, przy średnio 200 operacjach; tegoroczna torebka Gabrielle idzie dalej z około 300. Zaprojektowana przez Lagerfelda i nazwana na cześć wizjonerskiego założyciela maison – lepiej znanego jako „Coco” – Gabrielle jest pierwszą torebką, która dołączyła do klasycznej linii Chanel od pięciu lat. To także prawdziwie nowoczesny dodatek, nie tylko dlatego, że jego sztywna podstawa została zainspirowana kształtem gogli VR. To także pierwsza torebka Chanel, która łączy w sobie różne kolory łańcuszków: srebrny, złoty, a czasem metalowo-czarny ruten. Bardziej zabawny i wszechstronny niż jakikolwiek dotychczasowy klasyk Chanel, można go nosić na wiele sposobów, zgodnie z proroczym przekonaniem Coco, że „elegancja w ubraniu to swoboda ruchów”.

Praca w Ateliers Verneuil rzadko zwalnia: sierpień to spokojniejszy miesiąc dla warsztatów, ale poza tym jest to firma w ciągłych zmianach. „W produkcji trzeba być centem pour cent”, mówi Maucolin z porozumiewawczym uśmiechem.

Gdy torby wybiegowe zostaną zatwierdzone do produkcji na dużą skalę, wszystkie działy muszą współpracować, aby dostarczyć kolekcję na czas do butików. Oznacza to zakup, koordynację i testowanie około 17 000 komponentów na kolekcję. Każdy kawałek skóry i tkaniny jest badany; każda śruba, kołek i zawieszka musi przejść rygorystyczną kontrolę jakości. Skóra może być idealna [po wstępnych testach], ale kiedy wszystko jest złożone, ta kombinacja elementów może powodować problemy, mówi Maucolin, gdy wchodzimy do laboratorium testowego, gdzie niebieska torba Boy z cielęcej skóry jest zamknięta w bursztynowym oświetleniu. komora jak jakiś egzotyczny okaz z zoo. „Tam jest 65°C i 95% wilgotności. Więc to jest jak wrzucanie worka do dżungli!

Torba Chanel musi przecież nosić się tak samo dobrze w klimacie tropikalnym, jak kołysząc się na ramieniu mieszkańca miasta w Europie. W innym miejscu w pomieszczeniu testowym pracownicy wykonują testy ścierania na próbkach nowej skóry; jedna z kobiet przeprowadza test „selltape” na guzikach, aby upewnić się, że nie tracą żadnego metalicznego połysku. „Wszystko musi być idealne”, mówi Maucolin. „Pracownia jest w ciągłym ruchu. To jest jak serce, wiesz; czasami bije bardzo szybko”.

W czterech warsztatach szwalniczo-montażowych panuje spokój. Jeden obszar poświęcony jest robieniu rubans en cuir – skórzanych pasków wkładanych ręcznie do słynnych łańcuszków – i jest stół, na którym składa się „la patte” (zakładka podtrzymująca zapięcie 2.55 i 11.12). „Samo ręczne wykonanie tej części jest szalone”, wyjaśnia Maucolin, biorąc pudełko z wielokolorowymi skórzanymi wypustkami. „Gabrielle Chanel stworzyła swoje torby jak gotowe do noszenia. To znaczy, że pracujesz nad obszarem, a następnie odwracasz go na lewą stronę, aby nie widzieć zszytych części. Nadal to robimy.

Torebka Chanel składa się z aż 50 elementów geometrycznych, co wymaga wielu ukrytych przeszyć. Cyfrowo sterowane maszyny do szycia łączą niektóre sekcje skórzane z pianką, aby stworzyć charakterystyczne pikowanie lub matelassage, ale to głównie kobiecej siły roboczej pracowni szwalniczych jest montaż paneli zgodnie z wymagającymi wymiarami. „Pracują z dokładnością do milimetra – czasami poniżej milimetra” – mówi Maucolin.

Dobrym przykładem jest prostokątne metalowe zapięcie Chłopca, które musi znajdować się dokładnie na ostatniej linii ściegu przedniej klapy torebki, a jej górne rogi stykają się z diamentowym szpicem pikowanej skóry. Elementy, które nie spełniają tego standardu, są niszczone, chociaż zdarza się to rzadko, mówi Maucolin: Nauka pełnego montażu torebki Chanel zajmuje od czterech do pięciu lat. Tutaj to najbardziej skomplikowana praca.

Tak tragicznego końca oszczędziły uszkodzone torby Chanel otrzymane od klientów do naprawy. Są one odnawiane w „La Clinique”, gdzie „chirurdzy” uzupełniają brakujące części metalowe i skórzane. Najtrudniejsza jak dotąd ofiara zespołu była wynikiem ambitnego projektu rzemieślniczego. „Młody syn słynnego piłkarza wyciął logo CC z torby Cambon swojej matki” – śmieje się jeden z mechaników. „Musieliśmy całkowicie wymienić panele przednie i boczne oraz oczywiście dodać nowe logo”.

Następna w kolejce jest przetarta i wyblakła torebka na ramię, pięknie noszona przez prawie dwie dekady. Złącza, które utrzymują łańcuch na miejscu, prawie się rozpadły i ku zaskoczeniu warsztatów, w instrukcji odnotowuje się pragnienie klienta, aby po prostu wymienić te małe części, aby ukochaną torbę można było ponownie nosić z dumą, zadrapaniami i wszystkim .

„To jeden ze sposobów ubierania się w historię” – mówi mój przewodnik, być może nieświadomy, że powtarza odczucia samej Gabrielle Chanel, która stwierdziła, że „Moda zanika. Tylko styl pozostaje ten sam”.