W1A: Twenty Twelve sequel „idzie do żyły szyjnej” w BBC

Hugh Bonneville powraca, by zrobić parodię: czy BBC strzeliło sobie w stopę, czy też autoparodia to sprytny ruch?

SEQUEL parodii igrzysk olimpijskich Dwadzieścia dwanaście ma wyemitować w BBC w przyszłym tygodniu – ale tym razem wyśmiewa kierownictwo korporacji.

Ian Fletcher, grany przez Hugh Bonneville, powraca wraz ze swoim składanym składanym rowerem w nowej serii o nazwie W1A . W pierwszym odcinku odkrywamy, że Fletcher wykonał tak świetną robotę organizując londyńskie igrzyska olimpijskie, że został poszukiwany do roli „szefa wartości” BBC.

Po raz kolejny spotyka się z Siobhan Sharpe, graną przez Jessicę Hynes, która została mianowana „guru marki”, z jej nieustannym buzzspeakerem, podczas gdy Sarah Parish gra Annę Rampton, zastraszającą „szefę produkcji”.

W1A został napisany i wyreżyserowany przez Johna Mortona, człowieka stojącego za zdobywcą nagrody Bafta Dwadzieścia dwanaście i został zamówiony przez BBC. Został również nakręcony w siedzibie BBC, nosi nazwę kodu pocztowego Broadcasting House i opiera się w większości na dowcipach o pozornie fikcyjnych menedżerach BBC.

Czy to więc nieroztropne posunięcie korporacji, czy też element natchnionej samoświadomości, pyta Benji Wilson w Niedzielne czasy ?

Po spędzeniu dnia z obsadą Wilson mówi, że był zdezorientowany. „Albo byłem świadkiem triumfu korporacji” szlachetność zobowiązuje , BBC jest tak pewna siebie i wszechstronna, że jest gotowa zapłacić za serial, który idzie za jego szyję; albo był to już ogarnięty kulturowy monolit strzelający sobie w stopę. Wciąż nie jestem pewien.'

Jak zauważa Wilson, medialne szychy nie słyną z samooceny, ale mimo to dochodzi do wniosku, że uruchomienie /W1A/ może być postrzegane jako genialny podstęp. „Innymi słowy, pozwalając sobie wyglądać głupio, kierownictwo BBC jest w rzeczywistości dość sprytne”, mówi.

Christopher Stevens z Codzienna poczta Zgadza się, że prawdziwi dyrektorzy BBC mogą „być bardziej niż trochę zaniepokojeni satyrą rozgrywającą się w ich własnych biurach”. Ale scenarzysta Morton upiera się, że najwyższe kierownictwo pozostawiło aktorów, aby się tym zajęli, i że starsi menedżerowie nawet nie prosili o obejrzenie scenariusza, nie mówiąc już o domaganiu się cięć lub przeróbek.

James Rampton w Niezależny mówi, że „jest z pewnością śmiałe, aby BBC dało się w ten sposób wyśmiewać”.

Zauważa jednak, że twórcy programów są nieugięci, że W1A nie ma na celu „całkowitego ataku” na BBC, utrzymując, że postacie mogą istnieć w każdej mega-biurokracji.

Bonneville sugeruje, że BBC nie jest tylko robotą wyburzeniową, ale może czerpać korzyści z serialu. 'Tak jak Dwadzieścia dwanaście nie był satyrycznym pojęciem olimpiady, więc W1A nie jest satyrycznym wyobrażeniem o BBC” – mówi. „To silna organizacja, która w ten sposób pozwala ludziom wydobyć z siebie mickey”.