Pocieszające słowa: Bella Freud o potędze języka
Brytyjska projektantka umieściła słowo pisane w sercu swoich kreacji
Słowa mają dla Belli Freud ogromne znaczenie. Brytyjska projektantka jest najbardziej znana ze swoich dopasowanych dzianin, które w każdym sezonie noszą nową frazę lub stwierdzenie. Może to być pojedyncze słowo – „Och!”, „Lata” lub „Przyszłość” – lub coś bardziej melodyjnego i retro: „You Gotta Get Outta There Girlfriend” jest wyhaftowane na swetrze z merynosów ściegiem łańcuszkowym, który naśladuje jej pismo odręczne. Freud z wielką przyjemnością rysuje jej słowa ręcznie. Mój zespół wie, co należy posprzątać [kiedy listy są przenoszone z papieru na ekran w celu produkcji], mówi, kiedy spotykamy się w jej biurze, przerobionym magazynie w Kensal Rise w północno-zachodnim Londynie. Mogą uporządkować małe kropki lub zabłąkane linie, ale chcę, żeby wyglądało, jakby pochodziło z mojej ręki, w przeciwnym razie to tylko czcionka.
Charakterystyczne dzianiny projektanta były noszone przez szereg wyznawców stylu louche, od Alexy Chung i Elizabeth Jagger po koleżankę projektantki mody Susie Cave i aktorkę Tildę Swinton. Jej popularny sweter „Je T’aime Jane”, wykonany na polecenie Jane Birkin, ma na plecach napis „Gainsbourg jest Bogiem”, na cześć byłego partnera syreny ekranu, francuskiej ikony muzyki Serge’a Gainsbourga. Ten przebój oparty był na projekcie krótkometrażowym wyreżyserowanym przez przyjaciela Freuda, Johna Malkovicha w 2002 roku; oryginał brzmiał „Ginsberg jest Bogiem” z przodu i „Godard jest psem” z tyłu. Gra słów doskonale pasuje do logo Freuda: głowa whippeta wyryta przez jej zmarłego ojca, malarza Luciana Freuda, kiedy wprowadzała markę w 1990 roku. Sweter był noszony przez jej przyjaciółkę Kate Moss w 2003 roku i pozostaje bestsellerem.
Miłość Freud do słów wynika z jej żartobliwego podejścia do mody, opartego na przekonaniu, że ubrania powinny cię uszczęśliwiać. Nazywam swetry „skoczkami ze słowem”, ponieważ „slogany” oznaczają kierunek, mówi. Mogą być niejednoznaczne lub znaczące – to zależy od użytkownika. Projektantka nie wydała jeszcze swetra z napisem „hojny”, choć jest to trafny opis jej etosu pracy i stanu posiadania. Zawsze dostosowuje się do swojego czasu i wydaje się, że nic jej nie zmienia; dziennikarze często wspominają o jej spokojnym usposobieniu. Mógłbym naprawdę wpaść w panikę, ale nauczyłem się, że trzeźwość jest dla mnie najlepsza, mówi Freud z uśmiechem. Wygląda na to, że płynnie prześlizgiwała się między swoimi artystycznymi wysiłkami, od dziennikarstwa i tworzenia filmów, po doradztwo w zakresie marki, a ostatnio za aranżację wnętrz dla prywatnego klubu członków londyńskiego Laylow.
W 2014 roku rozszerzyła swoją tytułową etykietę o zapach, wprowadzając gamę perfum i świec wzorowanych na jej zabawnych mottach i insygniach. Myślę, że zawsze byłem zainteresowany nauką, ujawnia Freud. Kiedy byłem młody, dużo czytałem i badałem rzeczy, o których mówił mój ojciec. Zawsze dobrze jest, gdy ktoś Ci coś mówi, a Ty to robisz. Freud była jednym z pierwszych projektantów, którzy promowali swoją modową dyrektywę poprzez eksperymentalne kino. W tej chwili pracuję nad serią filmową, mówi podekscytowana. To kulminacja wielu badań, ale proces jest ekscytujący. Zawsze lubiłem połączenie między modą a filmem, ale tak naprawdę liczy się historia. W filmie takim jak Piękno dnia [naładowany erotycznie klasyk z 1967 roku w reżyserii Luisa Buñuela, z udziałem Catherine Deneuve], nie skupiasz się od razu na modzie, ale ubrania nabierają znaczenia, które przenika. Więc kojarzysz lśniący czarny mac z uwodzeniem i destrukcją, która się rozwija.
Projektantka, która wygląda na znacznie młodszą niż 57 lat, zawsze emanowała chłodnym, pewnym siebie stylem; bez wysiłku ułożone razem, ale niewypowiedzianie szykowne. Dziś ma na sobie luźny granatowy dres z dzianiny ze swojej męskiej kolekcji AW18. Kiedy byłam młoda, byłam bardzo krytyczna wobec swojego ciała, ale teraz czuję się znacznie bardziej zadowolona, mówi. Zauważyłem, że niektórzy ludzie, kiedy czują się niepewnie, noszą bardzo mało. Bywam odwrotnie, ale też nie chcę być niewidzialny, więc to kwestia negocjacji. Freud spędziła swoje wczesne lata w Maroku ze swoją siostrą Esther i matką Bernadine Coverley, które rozstały się z ojcem, gdy była jeszcze dwudziestolatką; jej rodzice pozostali przyjaciółmi na całe życie.
Na początku lat 70. trio wróciło do Wielkiej Brytanii, do sennego Tunbridge Wells, któremu brakowało energii i werwy, których pragnęła młoda Bella. W wieku 16 lat opuściła dom i przeniosła się do Londynu, gdzie dostała sobotnią pracę w sklepie Seditionaries Vivienne Westwood na King's Road. Po ukończeniu studiów modowych w Rzymie Bella została asystentką projektantów Westwood. Pamiętam, jak Vivienne powiedziała coś w stylu: „Nie ma nic gorszego niż wygoda”, co naprawdę dało mi do myślenia. Dyskomfort też nie o to chodzi. Ważne jest znalezienie ubrań lub stylu, który zwiększy Twoją pewność siebie; to daje modus operandi i atrakcyjność. Jeśli czujesz się niespokojny lub niepewny, możesz założyć świetny strój i działa; troszczy się o ciebie. Ludzie mówią, że ubrania nie mają znaczenia, ale tak właśnie jest, właśnie ze względu na te cechy.
Sweter Freuda „1970” jest odą do dekady, kiedy stałam się czujna na świat, a punk rock, glam z lat 70. i hipisowski „pokój i miłość” nadal kształtują jej estetykę. Jej stale rozwijające się portfolio – w SS19 jest więcej sukienek, płaszczy i dopasowanych garniturów niż kiedykolwiek wcześniej – przywołuje romantyczny nastrój mody, który emanuje współczesnym stylem i fantazją. W tym sezonie zwróciła się do nastrojowej francuskiej piosenkarki i pin-up z lat 60. Françoise Hardy oraz efektownych dziewczyn motocyklistów z lat 70. Były takie piękne, te dziewczyny, takie naturalne, mówi Freud. Wywołują dobre odczucia dotyczące stylu i komfortu we własnej skórze.
Mówimy więcej o rzeczach, które kocha: bladoniebieski (kolor, który nosił David Bowie); zawsze tak urocza, ale patrycjuszowska garderoba Lady Penelope z Thunderbirds; jasnopomarańczowy materiał Casentino, który Freud zamienił kiedyś w płaszcz i elegancki strój, który kupiła późnomodowa nestorka Isabella Blow i jej ukochany Border Terrier Joey, który od czasu do czasu wychyla głowę przez drzwi ze zdezorientowanym wyrazem uwielbienia i złamanego serca.
Jest też jej nowy cyfrowy „mini pamiętnik” – sekcja na jej stronie internetowej poświęcona jej różnym rytuałom przejścia jako projektantki i przyjaźniom, które nawiązała po drodze. Strona nazywa się „Happening”, co jest słowem, które uwielbiam. To miejsce, w którym mogę podzielić się niektórymi wspomnieniami. Moda jako biznes jest często przedstawiana w bardzo cienki i dwuwymiarowy sposób: każdy jest albo suką, płatkiem, królową, albo ofiarą. Może być rzezimieszkiem, ale jest to także miejsce zbudowane na niesamowitej lojalności i przyjaźni; ludzie używają dowcipnego, wspaniałego języka, a ten element jest często pomijany. Mam nadzieję, że mogę podzielić się trochę humorem.
