Ness Knight: Explorer nadzwyczajny podbija Pacyfik
Poszukiwaczka przygód chce być pierwszą kobietą, która wiosłuje samotnie z USA do Sydney po nauce życiowych lekcji w boliwijskiej dżungli
Często jestem pytany o to, czym właściwie się zajmuję. Kiedy odpowiadam, że jestem odkrywcą, zwykle spotykam się z pustym wyrazem twarzy. Praca w większości nie istnieje. W formularzach online opcja rozwijana zawodu nie zawiera dokładnej listy odkrywców ani poszukiwaczy przygód, więc oficjalnie moja nazwa zawodowa brzmi po prostu „inna”. Przypuszczam, że najwłaściwszym opisem jest to, że specjalizuję się w zarabianiu na życie, ciągnąc ze sobą wszystko, czego potrzebuję, aby przeżyć ze sobą w odległych zakątkach naszej planety i opowiadając historię tych doświadczeń.
Moim pierwszym smakiem prawdziwej dziczy i dzikiej przyrody oraz, jak sądzę, tym, co sprawiło, że zakochałem się w prawdziwych wyprawach, była podróż, którą odbyłem prawie dziesięć lat temu w głąb dżungli Boliwii, rehabilitując oceloty i pumy. To tutaj poznałem największego nauczyciela przywództwa w moim życiu, ocelota Milly. Byłem przez nią atakowany każdego dnia, dopóki nie przestałem ćwiczyć szeroko zakrojonych badań, które przeprowadziłem, i zacząłem słuchać tego, co sama próbowała mi powiedzieć. Nauczyła mnie, że dobrzy liderzy to nie ci, którzy wiedzą wszystko pod słońcem, ale ci, którzy potrafią znaleźć zasoby i słuchać otoczenia i otoczenia.
To był w zeszłym roku, kiedy jeździłem samotnie rowerem przez północną pustynię Namibii, w którym spotkałem najbardziej przerażający dzień w mojej wyprawie. Złe nastawienie spowodowane utratą odrobiny biltong, mojej cennej codziennej nagrody w postaci jedzenia, spowodowało, że podjąłem lekkomyślną i niebezpieczną decyzję podczas trekkingu przez terytorium lwów dotknięte suszą, fizycznie wyczerpane i odwodnione: aby kontynuować w godzinach szczytu dzień w 50°C upale. Skończyło się na tym, że zemdlałem 200 metrów od świeżego zabitego lwa, na szczęście wkrótce został znaleziony przez mojego strażnika lwów, który był zwiadem 5 km dalej. To nauczyło ważnej lekcji; że możesz być osobą niezwykle silną fizycznie, ale jeśli nie zadbasz o swoją siłę psychiczną, bez wątpienia zachwiejesz.
Pod wystarczającą presją nawet najmniejsze punkty tarcia mogą łatwo stać się głównymi katalizatorami frustracji i ostatecznie złych decyzji.
Moją następną przygodą będzie wiosłowanie samotnie, non-stop i bez asysty przez 7 000 mil morskich Pacyfiku od San Francisco do Sydney. Ponieważ będę całkowicie zdany na łaskę prądów oceanicznych i systemów pogodowych, może to skończyć się na około 9000 mil morskich, w ciągu sześciu miesięcy na samym morzu. Wyruszam z zamiarem pobicia trzech rekordów świata – pierwszej kobiety w historii, która wiosłowała solo i non stop, najszybszej przeprawy i najmłodszej osoby, która osiągnęła ten wiosłowanie solo. Mentalnie muszę być przygotowany na wszystkie możliwe wyzwania, jakie mogę napotkać, i wielokrotnie wizualizować i ćwiczyć moje reakcje na te scenariusze przed rzędem, aby stały się automatyczne. Ta wizualizacja będzie jednym z kluczowych elementów sukcesu tej wyprawy.
Zwykłe szkolenie w zakresie normalnego wiosłowania na płaskiej wodzie rzecznej nie ogranicza go w świecie wiosłowania w oceanie, ponieważ gdy jesteś na otwartym morzu, jest to nieprzewidywalne i często trudne. W takich warunkach masz zwykle tylko jedno wiosło w wodzie i używasz o wiele więcej układów mięśniowych. Moim planem jest dużo wiosłowania w pomieszczeniu, aby przyzwyczaić się do godzin spędzonych na robieniu tego samego, w tej samej pozycji iz tym samym ogólnym ruchem. Poza tym będę pracował nad trzema podstawowymi obszarami sprawności: zwiększeniem masy mięśniowej, poprawą siły rdzenia i rozwinięciem dobrego poziomu elastyczności, aby zapobiec kontuzjom. Z psychologicznego punktu widzenia będę współpracował z najlepszymi psychologami sportowymi w Wielkiej Brytanii, budując i testując strategie, które pomogą mi dobrze radzić sobie, gdy pod ogromną presją staję twarzą w twarz z nieoczekiwanymi fizycznymi i psychicznymi wyzwaniami.
Ponieważ zamierzam całkowicie przekształcić moje ciało z podstawowej sprawności w szczytową wydajność sportową, w laboratorium uniwersyteckim zostaną opracowane statystyki, aby śledzić te zmiany na określonych etapach; fitness na poziomie podstawowym, kolejny przed wyjazdem, kiedy jestem na najwyższym poziomie wydajności i wreszcie po ukończeniu. W tym momencie będę dość szkieletowa z bardzo małą masą. Aby wytrzymać podróż, przytyję trochę tkanki tłuszczowej (która zostanie dość szybko zużyta ze względu na długie godziny wiosłowania dzień w dzień), na tym etapie moje ciało przestawi się na wykorzystywanie masy mięśniowej jako energii. Bardzo rzadko jesteśmy w stanie zrozumieć i zbadać ten poziom ekstremalnej wytrzymałości przez tak długi okres czasu, więc ważne jest, aby śledzić wpływ, jaki będzie to miało na moje ciało, ponieważ jest prawdopodobne, że nawet gęstość moich kości dramatycznie spadnie. Zaoferuje fascynujący wgląd w nasze mechanizmy przetrwania.
Mamy nadzieję zorganizować telefon ze środka Pacyfiku do astronautów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Pomysł polegałby na tym, aby transmitować to na żywo do świata, w szczególności do szkół, i wykorzystać je, aby zachęcić więcej dzieci do przedmiotów STEM [nauka, technologia, inżynieria i matematyka]. Mogę być odkrywcą i publiczną twarzą tej ekspedycji, ale wszystko, co robię, opiera się na umysłach i wysiłkach ludzi, którzy pracowali nad wszystkimi tymi tematami. Obejmuje to inżynierię łodzi, kampanie wokół świadomości oceanu, a nawet moje odżywianie, gdzie pracuję z ekspertami, aby spróbować obniżyć spożycie cukru i węglowodanów oraz zwiększyć spożycie dobrych tłuszczów, aby uzyskać większą wydajność przez długie okresy wytrzymałości.
Przez lata nauczyłem się, że skupiając się bardziej na współpracy i skupiając jedne z najlepszych umysłów na świecie, jesteś w stanie budować projekty, które znacznie przewyższają wpływ tych, które jesteś w stanie osiągnąć sam. Kluczowa jest również dynamika zespołu – potrzebujesz partnerów lub ludzi, którzy mają trzy kluczowe cechy; muszą być podobnie myślący i wkupić się w twój pomysł, być ekspertami w swojej dziedzinie, ale także być pokorni, ponieważ nie ma miejsca na ego, gdy pracujesz nad projektami, które próbują przesuwać granice tego, co uważamy za możliwe z ludzkiego punktu widzenia. Wspaniale jest móc robić rzeczy samemu i mieć poczucie spełnienia, ale aby przenieść każdy projekt lub pomysł na wyższy poziom, musimy nauczyć się współpracować.
Z wypraw w ekstremalne i odległe środowiska można się wiele nauczyć, zarówno z sukcesów, jak i wielu porażek. Podczas mojej podróży zdałem sobie sprawę, że w dzisiejszym społeczeństwie panuje niesamowity brak tolerancji dla niepowodzeń. Myślę, że to nie jest dobra rzecz. Jeśli nie wychodzisz na zewnątrz i nie ponosisz porażki – i wielokrotnie zawodzisz – prawdopodobnie siedzisz w swojej strefie komfortu i nie wprowadzasz innowacji. Jak możemy kiedykolwiek postępować w ten sposób? Mówiąc prościej, brak tolerancji na niepowodzenie hamuje innowacyjność. Nieustannie staram się szukać skalkulowanego ryzyka, ponieważ ryzyko jest dobre i produktywne, jeśli jest zrobione we właściwy sposób. Uczymy się tyle samo z rzeczy, które przychodzą nie tak, jak uczymy się z rzeczy, które idą dobrze.
NESS KNIGHT wyruszy w kwietniu 2018 r. samotnym, nieprzerwanym rejsem przez Pacyfik z Ameryki Północnej do Sydney w Australii; nessknight.com
