Hotel India: nowa generacja wymaga nowego rodzaju luksusu?
Dzwoniąc do boyów hotelowych, pokojówek, a nawet gości w hotelu Taj Mahal Palace w Bombaju
BBC
W poprzedniej pracy od czasu do czasu recenzowałem hotele i często były to drogie, przeznaczone dla bogatych ludzi podróżujących do biednych krajów.
Hotel India (BBC2) przygląda się jednemu z takich obiektów, pałacowi Taj Mahal w Bombaju i postaciom, które spotykają się w jego wysokich murach.
Hotele takie jak ten mogą działać na dwa sposoby. Te przeznaczone do podróży służbowych dążą do podwyższonego internacjonalizmu, uzbrojone w marmur, stal i połysk wydajności, która zaprzecza wszelkim powiązaniom z kulturą i obyczajami kraju goszczącego. Jeden lub dwa produkty śniadaniowe mogą unieść brew, ale niewiele więcej może niepokoić gościa myślami o świecie zewnętrznym.
Są też te przeznaczone dla plutokratycznych podróżników, które fetyszyzują historię, kulturę i związek z miejscem, a ich autentyczność podkreślają ciemne drewno i skóra. Jeśli nie jest inspirowany klasycznie lub lokalnie, nie znajdziesz go w menu.
Wygląda na to, że pałac Taj Mahal przenosi się z drugiego obozu do pierwszego. Nadszedł czas na od dawna służących boyów hotelowych i pokojówki oraz ich równie długo przebywających gości. Poświęciwszy swoje życie zapewnianiu lub pogoni za gościnnością, stare pokolenie musi teraz ustąpić miejsca bardziej przemijającej klasie pracowników i podróżnych, która zapewnia i wymaga bardziej ujednoliconego standardu usług.
„Myślę, że w przyszłości nie będzie luksusu, jakiego ludzie w Indiach oczekiwali od hoteli pięciogwiazdkowych”, mówi dyrektor generalny hotelu. „Nie wrócisz i nie zobaczysz 50 pracowników, którzy byli tu przez ostatnie 30 lat. To się nie wydarzy.'
Każde dziennikarstwo podróżnicze to wojna z frazesami, a Hotel India nie wychodzi z pola bitwy bez szwanku. Taj to „miraż w środku miasta”. Jej ogrody, oaza spokoju otoczona zgiełkiem riksz i biedą, otoczone są serenadą ścieżki dźwiękowej sitarów. Słowa „kraina kontrastów”, choć w rzeczywistości nie są wypowiedziane, są mocno zasugerowane.
W rzeczywistości program walczy ze stereotypami na dwóch frontach, drugim jest reality show naklejany na ścianę. W tym gatunku nawet najbardziej monotonne zadania muszą być wzmocnione dramatem. Tylko głupiec postawiłby na to, żeby znaleźć scenę, w której szef jednym okiem w kamerę każe podwładnemu powtórzyć proste, służalcze zadanie – i tym razem zrobić to porządnie.
Pomijając te wpadki, Hotel India był wyrafinowanym przykładem swojej rasy. W najlepszym razie nie zmuszał poddanych do z góry przyjętej narracji, ale pozwalał im na wyeksponowanie ich czasami nieoczekiwanych myśli.
Kiedy kamery wypuściły się wśród ulicznych ludzi, którzy mieszkają w odległości plucia od hotelowego ogrodzenia, odkryli dziwną symbiotyczną relację między najbogatszymi i najbiedniejszymi w mieście.
— Gdyby nie było Taj, co byśmy zrobili? — powiedziała jedna kobieta, zacierając palce i kciuk. „Ludzie z całego świata przyjeżdżają go zobaczyć i dzięki temu zarabiamy pieniądze na zakup żywności. Gdyby nie oni, umarlibyśmy z głodu.
Jest jednak zdezorientowana tendencją ogarniętych poczuciem winy gości do rozdawania puszystych butów spa. Nigdy nie nosilibyśmy tych białych pantofli na ulicy, mówi, uśmiechając się pobłażliwie na tę myśl. Tylko się ubrudzili.
Jeśli nastrojowa muzyka za murami hotelu jest nieco Dickensowska, to w środku więcej zawdzięcza Wesowi Andersonowi. Maria, jeden z długoterminowych gości, mogła zameldować się bezpośrednio z Grand Budapeszt Hotel i jego obsadę starszych ekscentryków.
Starannie zachowana 83-letnia Amerykanka, lato spędza w Grecji, a zimy w Taj. „Jestem bardzo szczęśliwa”, mówi, wycierając pudrem swoje pozbawione zmarszczek policzki.
Stwierdzenie to jest jak odruch, uznanie zazdrości, którą często musi wywoływać jej styl życia. Ale potem jej głos się zmienia.
– Robi się trochę… – mówi i urywa. Potem: „Czas się ciągnie. Nie mam wielu przyjaciół.
Wkrótce w jej przybranym domu pojawi się jedna mniej znajoma twarz. Przejście na emeryturę po 42 latach służby pana Chaskara, kamerdynera hotelowego, uderzyło w kolejną żałobną nutę.
„Jestem bliżej mojego hotelu niż mojej rodziny”, powiedział, sprzątając czyjąś popołudniową herbatę, na tle jasnego okna, a za nim wspaniałej panoramy kolonialnego Bombaju.
Gdyby Hotel India był fikcją, ta dwójka znalazłaby razem szczęście u schyłku życia. Ale przy całym kunsztownym montażu i zdjęciach program tkwi w prozaicznej rzeczywistości.
Odcinek z przyszłotygodniowego dotyczy ryczącego handlu konwencjami biznesowymi hotelu, w tym właśnie leży jego przyszłość. Maria i pan Chaskar ześlizgują się w jej przeszłość.
Hotel India będzie kontynuowany w środę o 20:00 na BBC2
Holden Frith tweetuje na twitter.com/holdenfrith
