2021 filmów roku: Ona, Zaginiony Leonardo, Nasze damy i nie tylko
Spojrzenie na nowe premiery filmowe
Się
W porównaniu do wcześniejszych filmów Phyllidy Lloyd – takich jak Och mamo! – ta historia o irlandzkim sprzątaczu to dyskretna sprawa – powiedziała Charlotte O’Sullivan w londyńskim Evening Standard. Ale nie daj się zwieść: Jej przeznaczeniem są wielkie rzeczy. Sandra (Clare Dunne) zbiera się na odwagę, by opuścić brutalnego męża, ale odkrywa, że ona i jej dwie córki będą musiały czekać latami na dom komunalny; w międzyczasie utknęli w hotelu na lotnisku, gdzie są traktowani jak obywatele drugiej kategorii, nie wolno im nawet korzystać z frontowego wejścia. Rozwiązaniem dla Sandry jest zbudowanie własnego domu, a z pomocą lekarza (Harriet Walter) i budowniczego-nonsensu (Conleth Hill) zabiera się do pracy. Na początek wszystko jest bardzo obiecujące – ale kiedy pojawiają się niepowodzenia, są one strasznie prawdopodobne. Rezultatem jest czarująca, radykalna bajka, która jest zarówno uniwersalna, jak i na wskroś irlandzka.
Zaginiony Leonardo
Na początku tego sensacyjnego filmu dokumentalnego jest jeden z tych Whoa! chwile, powiedział Owen Gleiberman w Różnorodność . Jest rok 2005: kierując się przeczuciem, dwaj handlarze dziełami sztuki wydali 1175 dolarów na brudny stary obraz Chrystusa na aukcji w Nowym Orleanie i zabrali go do szanowanego konserwatora dzieł sztuki. Podczas pracy uświadamia sobie, że usta pasują do ust Mona Lisy – i deklaruje, że patrzy na zaginionego Leonarda da Vinci. Uwierzytelniony przez różnych ekspertów, ostatecznie sprzedaje się za rekordową kwotę 450 milionów dolarów. Reżyser Andreas Koefoed krótko pozwala nam cieszyć się tym marzeniem o odkrytym na nowo arcydziele – zanim sprowadzi sceptyków i zaprosi nas do zastanowienia się, czy ten obraz naprawdę może być męskim obrazem Mona Lisa. Łącząc żywe poczucie zabawy z powagą celu, obnaża chciwość i sprzedajność świata sztuki i pokazuje, jak pieniężna wartość obrazu może stać się ogonem machającym psem o jego (rzeczywistej) wartości.
Gniazdo
Nieszczery uśmiech sprzedawcy Jude'a Lawa jest dobrze wykorzystany w tym niepokojącym dramacie, filmie o dysfunkcji rodziny z elementami stylistycznymi horroru, powiedziała Wendy Ide w Obserwator . Law gra przystojnego, zuchwałego chłopca z City, Rory'ego, który postanowił przenieść swoją amerykańską żonę Allison (Carrie Coon) i ich dwoje dzieci z Nowego Jorku do XVII-wiecznej rezydencji w Surrey. Jest rok 1986 i mając w przeszłości szczęście zawodowe, Rory jest zdeterminowany, aby doprowadzić do wielkiego bogactwa i społecznej chwały z deregulacją brytyjskich rynków finansowych. Ale wkrótce rozpoznajemy w nim niezbyt mądrego frajera i musimy patrzeć, jak odbijają się czeki, rachunki nie są opłacane, a Allison stopniowo zaczyna zdawać sobie sprawę z pełnego zakresu jego kłamstw i pustych obietnic.
cukierkowy facet
Kontynuacja horroru Bernarda Rose z 1992 roku o tym samym tytule, cukierkowy facet to jeden z najbardziej oryginalnych, najpiękniejszych i najbardziej brutalnie satyrycznych filmów roku – powiedziała Charlotte O’Sullivan w Londyn Wieczorny Standard . Candyman to duch czarnoskórego artysty, który został zlinczowany w XIX wieku za miłość do białej kobiety, i który powraca na swoje stare chicagowskie miejsce – teraz szybko gentryfikujące się osiedle – by zabić każdego, kto pięć razy wymówi jego imię w Lustro. W tej filmowej wersji społecznie świadomy młody artysta Anthony (Yahya Abdul-Mateen II) w swoim najnowszym dziele zgłębia miejską legendę, w tym lustro zatytułowane Say My Name. Właściciel białej galerii i snobistyczny krytyk sztuki nierozsądnie postępują zgodnie z instrukcją i wkrótce ciała piętrzą się.
Świnia
Ten pomysłowy film zaczyna wyglądać jak tradycyjny thriller o zemście, choć z niespodzianką, powiedziała Clarisse Loughrey w Niezależny . Rob (Nicolas Cage) jest byłym kucharzem z Portland w stanie Oregon, którego prywatny smutek zmusił do skulenia się w leśnej chatce, mając za towarzystwo tylko świnię truflową. Jego jedynym gościem jest Amir (Alex Wolff), który sprzedaje znalezione trufle w ekskluzywnych restauracjach. Kiedy Rob zostaje napadnięty, a jego świnia skradziona, postanawia odzyskać zwierzę – i nic nie stanie mu na drodze. Dawne role Cage'a i jego pojawienie się tutaj – broda górala, potargane włosy, rozczochrane ubranie – każą spodziewać się popadnięcia w szaleństwo; ale to, co naprawdę wnosi Cage do tej roli, to poczucie głębokiego związku z jedzeniem.
Kurier
W tym thrillerze z czasów zimnej wojny Benedict Cumberbatch błyszczy, opowiadając o emocjonalnych więzach, jakie mogą powstać w brutalnym świecie szpiegostwa, powiedział Tom Shone w Czasy niedzielne . Gra Greville Wynne, sprzedawcę wybranego w prawdziwym życiu przez MI6 do skontaktowania się z Olegiem Pieńkowskim, oficerem sowieckiego wywiadu, który był tak zaniepokojony nuklearną przewagą Chruszczowa, że ujawnił informacje, które później przypisuje się unikaniu wojny podczas kryzysu kubańskiego. Wynne został zwerbowany ze względu na swoją czystą pospolitość i mocną głowę do alkoholu, a Cumberbatch emanuje bezpretensjonalną sympatią, która należycie oczarowuje Pieńkowskiego (Merab Ninidze). Pijąc, zwiedzając i uczestnicząc w balecie podczas podróży Wynne'a do Moskwy, rozwijają poczucie wzajemnej osobistej lojalności, które podtrzyma ich, gdy misja Wynne'a pójdzie nie tak.
Zola
Pierwsza w historii kinowa adaptacja wątku na Twitterze, ten komediowy thriller to podmuch – zuchwała, agresywnie efektowna przejażdżka na ciemną stronę, powiedziała Wendy Ide w Obserwator . Chcielibyście usłyszeć historię o tym, dlaczego ja i ta suka tutaj wypadliśmy? rozpoczął ekscytującą tancerkę A'Ziah Zola King, 148-tweetowaną relację z podróży po Florydzie w 2015 roku, która poszła strasznie nie tak. W filmie Zola (Taylour Paige) zostaje namówiona przez niedawno poznaną kobietę – koleżankę tancerkę Stefani (Riley Keough) – by pojechała do Tampy na weekend lukratywnego tańca na rurze. Podróż tam z chudym chłopakiem Stefani (Nicholas Braun) i alfonsem znanym jako X (Colman Domingo) jest fajna – ale wtedy X staje się nieprzyjemny. To, czego jesteśmy świadkami, to handel seksualny pod innym imieniem – a bystry rozum Zoli jest jej jedyną nadzieją na wyjście bez szwanku.
Nie zmącona woda
Pierwszy film Toma McCarthy'ego od czasu nagrodzonego Oscarem Reflektor to rodzaj średniobudżetowego filmu dla dorosłych, którego Hollywood podobno już nie robi, powiedział Ian Freer w Imperium . W większości zabawny, choć zbyt długi, mieszanka thrillera i dramatu o związkach, w którym występuje Matt Damon jako Bill Baker, wiertacz naftowy, który odzyskuje alkoholowego i samozwańczego pieprzenia z Oklahomy, która teraz dryfuje w Marsylii, gdzie jego córka, Allison (Abigail Breslin) przebywa w więzieniu za morderstwo swojej dziewczyny. Allison twierdzi, że jest niewinna, a Bill jest zdeterminowany, aby oczyścić jej imię. W obliczu nieprzeniknionych barier kulturowych pomaga mu zaprzyjaźniona z nim aktorka Virginie ( Zadzwoń do mojego agenta! Camille Cottin). Istnieje prawdziwa chemia między tą dziwną parą – elegancką, liberalną francuską tespą i bogobojnym, kochającym broń Amerykaninem – a milczącym Billem odkrywa czułość i inny sposób życia.
Otchłań
Polityka i poezja spotykają się w tym ekscentrycznym filmie o uchodźcach żyjących w stanie zawieszenia, powiedział Alex Godfrey in Imperium . Mieszkając razem na ponurej, nienazwanej szkockiej wyspie (film kręcono na North i South Uist), czworo osób ubiegających się o azyl musi czekać, aż ich wnioski są rozpatrywane w bolesnym powolnym procesie. Pozbawieni możliwości pracy, nie mają nic do roboty, tylko uczęszczają na śmieszne zajęcia uświadamiające kulturę i przyglądają się, jak nastolatki jedzą pączki w ponurym lokalnym miasteczku. Omar (Amir El-Masry) to syryjski muzyk, który czuje się tak utknął, że nie może się zmusić do grania na oud (bliskowschodnia lutnia). Jego afgański przyjaciel Farhad (Vikash Bhai) hoduje kurczaka o imieniu Freddie Mercury. A Wasef (Ola Orebiyi) jest nigeryjskim fanem piłki nożnej, którego plan gry w Chelsea wywołuje kpiny ze strony jego przyjaciela z Ghany, Abediego (Kwabena Ansah).
Stary
M. Night Shyamalan miał za sobą starą karierę rumową, powiedział Ed Potton w: Czasy , skacząc z przerażających triumfów ( Szósty zmysł ) do wadliwych, ale intrygujących osobliwości ( Wioska ) do skandalicznych indyków ( Pani w wodzie ). Stary należy do wadliwej, ale intrygującej grupy. Gael García Bernal i Vicky Krieps występują jako Guy i Prisca, para na wakacjach z dziećmi w nienazwanym tropikalnym kraju. Wysadzani na odległej, rzekomo tajnej plaży, są zaskoczeni obecnością innych gości, w tym Charlesa (Rufus Sewell), aroganckiego brytyjskiego chirurga i Mid-Sized Sedan (Aaron Pierre), słynnego amerykańskiego rapera. Ale znacznie bardziej złowieszcze są wydarzenia, które następują: wszystkie postacie starzeją się w szaleńczo przyspieszonym tempie i wydaje się, że nikt nie jest w stanie odejść. Z założeniem godnym wczesnego Star Trek i zespół odlany prosto z Agathy Christie, Stary to czysta hokum – ale pomysłowa i niezwykle zabawna, powiedział Peter Bradshaw w Opiekun .
Lato Duszy
Ten nowy film dokumentalny jest absolutną radością, odkrywając skarbnicę przyspieszających puls, zapierających dech w piersiach nagrań muzycznych na żywo, które pozostawały w dużej mierze niewidziane przez pół wieku, powiedział Mark Kermode w Obserwator . Harlem Cultural Festival to seria koncertów plenerowych, które odbyły się w Nowym Jorku w 1969 roku i które zostały nazwane Czarnym Woodstock. Koncerty sfilmował producent telewizyjny Hal Tulchin, który planował nakręcić z tego film telewizyjny. Ale został odrzucony przez wszystkie główne sieci, a jego nagrania leżały w piwnicy przez 50 lat. Reżyser Ahmir Questlove Thompson odkrył to i uczynił z niego debiutancki film, który przeplata muzykę i politykę w jednym z najlepszych filmów koncertowych wszechczasów.
Supernowa
Ten intymny film o miłości i śmiertelności jest prowadzony przez szczere role jego głównych bohaterów, Stanleya Tucciego i Colina Firtha, powiedział Peter Bradshaw w Opiekun . Tusker (Tucci) i Sam (Firth) to para, która jest razem od dziesięcioleci. Pierwszy jest powieściopisarzem, drugi pianistą klasycznym, ale ich kariery są wstrzymane, ponieważ u Tuskera zdiagnozowano wczesną demencję. Teraz wyruszają w podróż do Krainy Jezior. Planują odwiedzić siostrę Sama, ale jest to także szansa – być może ostatnia – na spędzenie razem trochę czasu, gdy Tusker wciąż ma się dobrze. Para tworzy słodką i sympatyczną, dziwną parę, a ich instynktem jest próba wesołego przejścia. Ale w końcu muszą zmierzyć się z rzeczywistością swojej sytuacji, a kiedy to zrobią, jest to bolesne w taki sposób, że żaden z ich wspólnych żartów lub wspólnej miłości nie może naprawdę znieczulić.
Luca
Najnowsza oferta Pixara, której akcja rozgrywa się we Włoszech, to wspaniała przypowieść o związku między dwoma młodymi potworami morskimi, powiedział Kevin Maher w Czasy . Bookish Luca (głos Jacoba Tremblaya) i śmiały Alberto (Jack Dylan Grazer) są merboyami, którzy odkrywają, że są w stanie przybrać ludzką postać, aby zbadać pobliską wioskę rybacką. Z pomocą energicznej nastolatka (Emma Berman) wyruszają na zwycięstwo w lokalnym triathlonie. Jednak mieszkańcy wioski nie znoszą potworów morskich, a ryzyko ich odkrycia tworzy ekscytujące napięcie. Niektórzy widzowie przeczytali tę historię jako alegorię o dorastaniu jako wesoły. Pixar twierdzi, że związek chłopców nie jest romantyczny, ale film porusza tematy przynależności i tożsamości, a jego łzawiący finał jest pokarmem duszy dla dzieci w każdym wieku.
Powód, dla którego skaczę
Świat pełen myśli, których nie można wyrazić, jest materią panicznych snów – a także tego poetyckiego i odkrywczego dokumentu, powiedział Danny Leigh w FT . Oparta na bestsellerowej książce Naoki Higashidy, 13-latka z autyzmem niewerbalnym, przedstawia młodych ludzi z czterech kontynentów o podobnych warunkach, wyjaśniając, jak zmagają się z budowaniem szerszej rzeczywistości z drobnych szczegółów, które mogą przytłaczać ich zmysły i trudności, jakie mają z oddzieleniem ostatnich wydarzeń od dawnych. Rezultat jest poruszający i pełen wyobraźni – młodzi ludzie czarują, miłość rodziców głęboka – choć żałuje się, że nie zostały uwzględnione alternatywne poglądy na ten bardzo kontrowersyjny temat.
Ojciec
Na podstawie sztuki napisanej przez jej reżysera Floriana Zellera i zakotwiczonej nagrodzonym Oscarem występem Anthony'ego Hopkinsa, Ojciec to film o demencji, który jest zarówno głęboko przerażający, jak i nieznośnie poruszający, powiedział Peter Bradshaw w Opiekun . Bez użycia oczywistych sztuczek z kamerą pierwszoosobową, umieszcza nas w głowie postaci Hopkinsa, łobuzersko przystojnego wdowca, który teraz cierpi na Alzheimera. Jego czuła i zirytowana córka (Olivia Colman) regularnie odwiedza go w jego eleganckim mieszkaniu w zachodnim Londynie. Podejrzewa, że zaraz go porzuci, wyprowadzając się za granicę, ale nie może zrozumieć, co się dzieje. Jego dezorientację wywołuje wykorzystanie w filmie przeskoków i pętli czasu, subtelne zmiany w scenografii, a także granie przez różnych aktorów tych samych postaci. To tak, jakby sama rzeczywistość go gasiła.
Na wyżynach
To luźniejszy, prostszy musical niż Hamilton, ale Na Wyżynach – Broadwayowy hit Lin-Manuela Mirandy z 2005 roku – emanuje tą samą energią, a ta filmowa wersja jest jak strzał w ramię z wakacji – powiedziała Helen O’Hara w Imperium . Umiejscowiona w dużej części latynoskiej dzielnicy Washington Heights na Manhattanie, zawiera przeplatające się wątki fabularne o wysiłkach ludzi, by radzić sobie na świecie. Nasz bohater (Anthony Ramos) to młody właściciel bodegi, który ma nadzieję wrócić na Dominikanę, aby otworzyć bar na plaży, ale jesteśmy też wtajemniczeni w marzenia jego dziewczyny (Melissa Barrera), hetero-studentki o imieniu Nina ( Leslie Grace) oraz wspierającą obsadę dziewczyn z salonów, małych kuzynów i opiekuńczych babć. Radosna, ekspansywna relacja z doświadczeń imigrantów, Na Wyżynach wygląda na film lata, powiedział Robbie Collin w „Daily Telegraph” .
Wymarzony koń
Dobry Brit-com powraca! powiedział Kevin Maher w Czasy . Podczas gdy ostatnie Brit-comy, takie jak Żony wojskowe oraz Przyjaciele Rybaka zostały zniszczone przez okropne skupienie się na Współczynnik X -jak celebrytka, Wymarzony koń to czystsza forma gatunku, nawiązująca do klasyków Ealinga, takich jak Piorun Titfield ze starannie wykalibrowanymi charakterami i często bezlitosną analizą polityki klasowej. Oparta na prawdziwej historii i osadzona w południowej Walii, Toni Collette gra Jan Vokes, barmankę w dawnej wiosce górniczej, która tworzy lokalny syndykat, aby kupić konia wyścigowego. Puste gniazdo żyjące w nędzy, inspiruje się księgowym Howardem (Damian Lewis), którego zamiłowanie do wyścigów zapewnia ucieczkę od miażdżącej nudy wokół niego. Ich zadziorny wałach, który uprawiał ziemię, Dream Alliance, rozbija padok nadętych właścicieli w Aintree i wygrywa Grand National Welsh.
Cruella
Ten pięknie zaskakujący prequel do… Sto dalmatyńczyków to bajeczny, kochany powietrzny pocałunek z filmu, powiedział Tom Shone w Czasy niedzielne . Akcja rozgrywa się w Londynie pod koniec lat 60. lub na początku lat 70. i wyobraża sobie, jak młoda Estella de Vil wyrosła na zaciekłą antybohaterkę powieści Dodie Smith. Przyjęta przez dwóch kieszonkowców (Paul Walter Hauser i Joel Fry) po śmierci matki, Estella (Emma Stone) zostaje przygotowana do wielkiego napadu, zanurzając się w świecie mody i zdobywa pracę u przerażającej projektantki zwanej baronową (Emma). Thompsona). Aby dokonać zbrodni, rozwija czarno-białą postać wampirzycy, tylko po to, by znaleźć przyklejoną maskę. Pełen przebojów retro pop i głęboko satysfakcjonujących zwrotów akcji, to całkowicie miażdżące doświadczenie.
Pierwsza krowa
Siła Zachodu, która odkrywa się na nowo, nigdy nie przestaje zadziwiać, powiedział Kevin Maher w In Czasy . Jego najnowszym wcieleniem jest czuły łamacz serc osadzony w lasach XIX-wiecznego Oregonu, z podróżującym kucharzem (John Magaro) i przedsiębiorczym chińskim imigrantem (Orion Lee) jako nieoczekiwanymi bohaterami. Para wpadła na pomysł, by sprzedawać pyszne ciastka jako rzadki przysmak dla lokalnych osadników i handlarzy futrami, wykorzystując mleko od pierwszej krowy sprowadzonej na terytorium. Ale krowa należy do potężnego lokalnego kupca (Toby Jones), a jej dojenie jest niebezpiecznym aktem kradzieży. Z tego specyficznego materiału reżyser Kelly Reichardt tworzy delikatną przypowieść o amerykańskim przeznaczeniu, ekologii i wartości przyjaźni.
Rzadkie bestie
„Pierwszy film Billie Piper jako scenarzysty i reżysera to osobliwy anty-romcom, ambitne, nerwowe dzieło, które czasami potyka się o własne stylistyczne pięty”, powiedział Mark Kermode w Obserwator . Piper występuje w roli Mandy, wściekłej, wrzącej samotnej matki, która zajmuje się zawodowo, ale nadal mieszka z własną matką (Kerry Fox). Jej syna (Toby Woolf) dręczą niespokojne tiki, a ojca (David Thewlis) pożera gorycz i żal. Na randce z zakręconymi palcami z zapiętym kolegą z pracy (Leo Bill) Mandy zauważa, że jest mizoginem, ale mimo to nawiązuje z nim niezwykle niezręczną relację. W ich słownych sparingach lecą śmiertelne iskry – scenariusz jest radośnie przeładowany – ale ostatecznie film skupia się na osobistej walce Mandy o zdefiniowanie, kim jest.
Słudzy
Ten głęboko niepokojący film, nakręcony w przejmującej monochromii i przesiąknięty chłodem politycznego strachu, opowiada o tajnej walce o władzę między Kościołem a państwem w komunistycznej Czechosłowacji, powiedział Peter Bradshaw w Opiekun . Dwóch młodych nastolatków, Juraj (Samuel Skyva) i Michal (Samuel Polakovic), przybywa na szkolenie do katolickiego seminarium w Bratysławie, by znaleźć się w surowym, nawiedzonym domu wstydu, cuchnącym paranoją, wyczerpaniem i samooskarżaniem . Dziekan (Vladimír Strnisko) należy do Pacem in Terris – organizacji duchowieństwa katolickiego sponsorowanej przez rzeczywisty reżim – ale młodzi księża-dysydenci potajemnie utrzymują kontakt z Watykanem. W ferment wkracza głęboko wrogi, szantażujący policjant dr Ivan (Vlad Ivanov).
kowboje
Od pierwszych zdjęć ojca i syna obozujących razem na pustyni Montana, kowboje sięga do klasycznych obrazów amerykańskiej męskości, powiedziała Clarisse Loughrey w Niezależny . Ale ten słodko zrealizowany film drogi wykorzystuje je do delikatnie wywrotowych celów. Wkrótce dowiadujemy się, że chłopiec, 11-letni Joe (Sasha Knight), jest trans i niedawno ujawnił się rodzicom. Jego matka, Sally (Jillian Bell), zafiksowana na myśl o posiadaniu małej córki, jest wrogo nastawiona i nie rozumie. Ale jego ojciec, były mąż Sally, Troy (Steve Zahn), chce chronić szczęście swojego dziecka i w chwili pełnej miłości desperacji postanawia uciec z Joe do Kanady. To właściwie porwanie. Sally dzwoni na policję, która szybko zakłada, że Troy o wielkim sercu – alkoholik, dwubiegunowy były skazany – jest brutalnym zagrożeniem i rozpoczyna się obława.
Nomadland
Chciałbym wam powiedzieć, że film, który zdobył Oscary za najlepszy obraz, najlepszą reżyserię i najlepszą aktorkę, jest przereklamowany – powiedział Tom Shone w Czasy niedzielne . Ale nie: ten melancholijny wiersz o niepokoju i stracie wydaje się idealnym podsumowaniem niepewnego roku. Frances McDormand występuje jako Fern, niedawno owdowiała kobieta po sześćdziesiątce, która po utracie pracy i domu w czasie recesji, jedzie na zachód w przerobionej furgonetce w poszukiwaniu pracy. Po drodze spotyka w Arizonie grupę nomadów, którzy uczą ją, jak przetrwać na drodze. Film Chloé Zhao oparty jest na książce Jessiki Bruder, a wiele osób, z którymi rozmawiał Bruder, wydaje się być sobą: opowiadane przez nich historie mają dosadną, szczegółową moc, ale wyłania się z nich wdzięk i stoicyzm.
Mitchellowie kontra Maszyny
Fabuła tego animowanego filmu jest nieskrępowana konwencjami, powiedział Ben Travis w In Imperium : innymi słowy, to orzechy. Mitchellowie to dysfunkcyjna rodzina nuklearna walcząca o połączenie w świecie nowoczesnych technologii. Gdy córka Katie (głos Abbi Jacobson) przygotowuje się do wyjazdu do szkoły filmowej, jej ojciec (Danny McBride) zdaje sobie sprawę, jak bardzo się oddalili. Jego rozwiązaniem jest przekształcenie jej podróży w rodzinną podróż, którą następnie wykolei robotyczna apokalipsa. Gdy reszta populacji świata jest zniewolona przez sztuczną inteligencję podobną do Alexy (Olivia Colman), ocalenie ludzkości zostało pozostawione Mitchellom. Łącząc dynamiczną grafikę ze scenariuszem, który jest zabawny jak diabli, nagradzani producenci Phil Lord i Christopher Miller pokazują, że wyprzedzają konkurencję o lata świetlne.
Czarny niedźwiedź
Czarny niedźwiedź to zawiły, kręty i nieustannie pomysłowy dramat, który gra na dziwaczności kręcenia filmów, powiedział Kevin Maher w Czasy . Cierpiąc na blokadę twórczą, scenarzystka i reżyserka Allison (Aubrey Plaza) zamieszkuje w ustroniu dla pisarzy w północnej części stanu Nowy Jork, gdzie angażuje się w okrutne i wzajemnie destrukcyjne zmagania jej właścicieli, męża i żony, Gabe (Christopher Abbott) i Blair (Sara Gadon). Sprawy schodzą w ciemność rodem z Polańskiego – i wtedy akcja się resetuje. Jesteśmy w tym samym miejscu, ale teraz jest ekipa filmowa, która kręci dramat, którego historia przypomina wydarzenia, które przed chwilą widzieliśmy – tyle że zmieniły się role bohaterów. W tej wersji Gabe jest scenarzystą i reżyserem, Allison jest jego żoną i gwiazdą filmu, a Blair jest jej współ-gwiazdą i prawdziwym rywalem o uczucia Gabe'a.
Pasażer na gapę na statku
Brazylijski muzyk i YouTuber Joe Penna zadebiutował jako reżyser w 2018 roku z Arktyczny , doskonała opowieść o przetrwaniu w dziczy – i Pasażer na gapę na statku , jego drugi film, jest równie zawiły i wciągający, powiedziała Charlotte O’Sullivan w Londyn Wieczorny Standard . W niedalekiej przyszłości trójka astronautów – wytrawna dowódczyni Marina (Toni Collette), optymistyczna medyczka Zoe (Anna Kendrick) i nerdy botanik David (Daniel Dae Kim) – wyrusza na misję na Marsa, gdzie zamierzają ułożyć grunt. pracować dla kolonii. Wszystko idzie dobrze, dopóki Marina nie znajduje przypadkowego pasażera na gapę, Michaela (Shamier Anderson), młodego inżyniera, który został ranny i stracił przytomność podczas przygotowań do startu. Okazuje się, że z powodu awarii tlenu wystarczy na przeżycie tylko trzech osób – co oznacza, że jeśli załoga nie znajdzie praktycznego rozwiązania, jeden z nich będzie musiał zostać złożony w ofierze albo wszyscy zginą.
Obiecująca młoda kobieta
Nominowany do Oscara debiut scenarzysty i reżysera Emeralda Fennell, Obiecująca młoda kobieta , to mroczny film z ery #MeToo, który kipi stylem i dowcipem, powiedział Kevin Maher w Czasy . W roli Carey Mulligan jako Cassie, kruchej baristki z kawiarni, która wciąż jest wściekła z powodu gwałtu i późniejszego samobójstwa swojej najlepszej przyjaciółki, Niny, kilka lat temu. Aby pomścić śmierć Niny, udaje zataczającą się pijaczkę w nocnych klubach, gdzie pozwala rzekomym miłym facetom zabrać ją do domu, a potem wyrywa się z odrętwienia, gdy nieuchronnie próbują wykorzystać jej stan. Są to ponure, ale zabawne sceny, z których wyniku – brutalnego lub innego – jesteśmy kusząco wykluczeni. W międzyczasie Cassie ściga osoby, które skrzywdziły Ninę, w tym dziekana uniwersytetu, który zignorował jej zgłoszenie o gwałcie, oraz prawnika, który naciskał na nią, by wycofała się z jej sprawy.
Dźwięk metalu
W tym przemyślanym, ponurym dramacie występuje Riz Ahmed jako Ruben Stone, heavymetalowy perkusista, który podczas trasy koncertowej w USA doświadcza nagłej utraty słuchu, powiedział Peter Bradshaw w Opiekun . Rekonwalescencyjny heroinista z poważnymi problemami w związku, ląduje w odległym odosobnieniu w Missouri, aby leczyć głuchoniemych uzależnionych. Jej kierownikiem jest siwiejący weterynarz z Wietnamu o imieniu Joe (Paul Raci), który uważa, że osoby niedosłyszące muszą znaleźć w sobie wystarczająco dużo spokoju, aby zaakceptować swój stan jako ważną alternatywną egzystencję. Ale Ruben jest zdeterminowany, aby przeprowadzić ryzykowną operację, która przywróciłaby mu część słuchu – nawet jeśli koszt może utrudnić mu wznowienie kariery, którą desperacko pragnie uratować.
Palm Springs
Palm Springs swoje podstawowe założenie zapożycza od dzień świstaka , ale ten romcom ma swój własny urok i dość trzeszczy od niespodzianek, powiedział Tom Shone w Czasy niedzielne . Podobnie jak postać Billa Murraya, Phil we wcześniejszym – i raczej bardziej rodzinnym – filmie Nyles (Andy Samberg) tkwi w pętli czasowej, wielokrotnie przeżywając ten sam dzień. Jest na weselu przyjaciela w tytułowym kurorcie i spróbował się zabić i przespać ze wszystkimi gośćmi, osiągnął już nihilistyczno-hedonistyczną fazę cyklu Murraya. Film rozstaje się ze swoim poprzednikiem, gdy inny gość – Sarah (Cristin Milioti) – wkracza w podstęp, powtarzając swój dzień razem z jego, głupim współspiskowcem, dzielącym boską władzę nad wydarzeniami.
Zagrozić
Ten cudownie wciągający i poruszający dramat rodzinny był nominowany do sześciu Oscarów i już ma wygląd uwielbianego klasyka, powiedział Peter Bradshaw w Opiekun . Akcja rozgrywa się w latach 80. XX wieku i jest inspirowana własnym dzieciństwem scenarzysty i reżysera Lee Isaaca Chunga. W filmie występuje Steven Yeun jako Jacob, koreański imigrant, który porzuca bezsensowną pracę w Kalifornii i przenosi się z rodziną do przyczepy mieszkalnej położonej na pięciu akrach Arkansas. Jego plan zakłada hodowlę koreańskich produktów i wychowanie córki Anne (Noel Cho) i syna Davida (Alan Kim) w rozkoszy edeńskiej. Ale jego żona, Monica (Yeri Han) jest sceptyczna, a gdy wybuchają tornada i pożary, a zbiory zawodzą, pomimo jego ciężkiej pracy, ich małżeństwo spada.
Amonit
Ten wciągający dramat o zakazanej miłości w Dorset z lat czterdziestych XIX wieku skupia dwóch znakomitych aktorów, powiedział Peter Bradshaw w: Opiekun . Kate Winslet gra Mary Anning, paleontolog, której niezwykłe znaleziska skamieniałości zostały chłodno przywłaszczone przez męski establishment naukowy, zmuszając ją do prowadzenia sklepu z osobliwościami w Lyme Regis; a Saoirse Ronan jest geolożką Charlotte Murchison, dżentelmenką, która została wysłana do Mary przez jej męża Rodericka (James McArdle) w nadziei, że morskie powietrze i zdrowe naukowe myśli wyleczą jej melancholię. W rzeczywistości problemem Charlotte jest jego beznamiętna nuda. Dołączając do Mary w smaganych wiatrem wyprawach na poszukiwanie skamielin, stopniowo ożywa i choć Mary jest twardą kobietą, która nosi wyraz nieustającej, ostrożnej urazy, ich przyjaźń ustępuje miejsca namiętności.
Naruszenie
Ten thriller o zemście o gwałcie, przepełniony wysysającymi krew strachami, ma mroczny nastrój, który nie jest łatwy do poruszenia lub opisania, powiedział Tomris Laffly w Różnorodność . Współautorka i współreżyserka Madeleine Sims-Fewer gra Miriam, młodą Londyńczyk, która odwiedza swoją siostrę Gretę (Anna Maguire) i jej męża Dylana (Jesse LaVercombe) w ich odległym domu w Quebecu. Własne małżeństwo Miriam z Calebem (Obi Abili) jest na skałach, a rywalizacja pozostawiona z dzieciństwa oddala ją również od Grety. Tylko Dylan oferuje jej ciepło i pewnej nocy Miriam całuje go nad jeziorem. Później wchodzi do jej pokoju i ją gwałci. Nie mogąc zwierzyć się Calebowi i pogardzana przez Gretę, Miriam bierze sprawy w swoje ręce. To, co następuje, to prawdopodobnie najbardziej brutalna gehenna kobieta-mężczyzna od czasu Przesłuchanie , powiedział Phil Hoad w Opiekun . Ale wydaje się też, że jest to coś ze starożytnego świata – pojedynczy, nikczemny akt odwetu, a nie fantazja.
Historie tworzenia
Ta biografia założyciela Creation Records to leniwy, sympatyczny opis przejścia Alana McGee od pozbawionego talentu muzycznego glaswega punka do samozwańczego prezydenta popu, powiedziała Cath Clarke w Opiekun . Wykrywanie pociągów absolwent Ewen Bremner wnosi do głównej roli tyle bezczelności klasy robotniczej, aby zrównoważyć tworzenie mitów i megalomanię. McGee założył swoją wytwórnię w Londynie w 1982 roku, zostawiając Glasgow i swojego brutalnego ojca i podpisując kontrakty z takimi firmami jak Primal Scream, The Jesus and Mary Chain i My Bloody Valentine. To życie pełne inspiracji chaosu, a film – zaadaptowany przez Irvine'a Welsha i Deana Cavanagha ze wspomnień McGee – przezabawnie umniejsza jego największe odkrycie, Oasis z 1993 roku. Poszedł na koncert tylko dlatego, że spóźnił się na pociąg. Ale tak narodził się Britpop.
Judasz i Czarny Mesjasz
Dwa występy podczas burzy stodoły stanowią podstawę tego zaciekle oglądanego thrillera o zabójstwie przez FBI przywódcy Czarnych Panter, Freda Hamptona w 1969 roku, powiedział Peter Bradshaw w Opiekun . Zastrzelony w wieku 21 lat, gdy leżał we śnie w łóżku, Hampton był charyzmatyczną postacią, a siłę jego retoryki i instynktownego przywództwa znakomicie oddaje Daniel Kaluuya. LaKeith Stanfield robi wrażenie podobnie jak William O’Neal, drobny kryminalista, którego Roy Mitchell z FBI (Jesse Plemons) zmusił do infiltracji Czarnych Panter. Awansowany przez szeregi, zaczyna lubić i podziwiać Hampton; ale jest także w niewoli Mitchella i FBI. Nie do końca zaprzecza, ale też nie do końca mierzy się z tym, co robi: jest Judaszem z tytułu filmu.
wiśnia
Po ugruntowaniu swojej reputacji dzięki superbohaterom, takim jak Avengers: Koniec gry , bracia Russo zwrócili się teraz ku bardziej dorosłym materiałom dzięki tej adaptacji autobiograficznej powieści byłego amerykańskiego żołnierza Nico Walkera, powiedział John Nugent w Imperium . Jej bohater, Cherry, jest cichym studentem college'u, który dołącza jako medyk, służy w wojnie w Iraku i wraca do USA z zespołem stresu pourazowego i rosnącym nałogiem narkotykowym, który ostatecznie finansuje poprzez napad z bronią w ręku. Dzięki epizodycznej strukturze film przypomina wiele filmów w jednym i trwa do Etap końcowy - zbliżają się dwie i pół godziny. Niektóre sekcje są rozmyte lub schematyczne, a całość sprawia wrażenie niespokojnego, niesprecyzowanego. Ale warto na to uważać Człowiek Pająk centralny występ aktora Toma Hollanda w wymagającej, złożonej roli.
Stany Zjednoczone kontra Billie Holiday
Billie Holiday zawsze była potworną rolą, powiedział Mark Kennedy w: Niezależny . Diana Ross i Audra McDonald poradziły sobie z tym; teraz bierze to piosenkarka Andra Day, w swoim debiucie aktorskim – i błyszczy. W niezwykłym przedstawieniu portretuje wspaniałą śpiewaczkę w ostatnich latach życia jako nawiedzoną i zmiażdżoną ikonę, uzależnioną, która ma straszne wybory u mężczyzn, ale ma głos anioła. Film cofa się i przesuwa w czasie, ale koncentruje się na wydarzeniach z 1947 roku, kiedy władze były tak zaniepokojone wpływem jej pieśni przeciw linczu Dziwny owoc , najwyraźniej spiskowali, aby ją uwięzić za posiadanie heroiny. Film Lee Danielsa jest nieostry i meandrujący, ale przeplatany jest scenami, które wydają się ciosem w brzuch.
Bardzo mi zależy
W tym wyjątkowo paskudnym, czarno-komicznym thrillerze Rosamund Pike daje nam swój najbardziej skandaliczny zwrot w stylu Hitchcocka od Zaginiona dziewczyna , powiedział Peter Bradshaw w Opiekun . Z socjopatą fryzurą, okularami przeciwsłonecznymi i modnymi strojami, emanuje czystą drapieżną niegodziwością jako Marla Grayson, bezwzględna oszustka, która z pomocą skorumpowanych lekarzy wkrada się w życie bogatych, ale samotnych starszych ludzi w Bostonie. Staje się ich prawnym opiekunem, powierza im domy opieki, a następnie odziera ich z dobytku. Pewnego dnia łowi coś, co uważa za wyjątkowo oswojoną rybę – słodką panią Peterson (wspaniałą Dianne Wiest). Ona należycie odwiedza dom starszej pani z uprzejmymi, smutnymi uśmiechami i łapie ją w pułapkę podczas sceny prawdziwego emocjonalnego horroru. Ale jest coś, o co się nie targowała – koneksje pani Peterson w rosyjskiej mafii.
Do Olivii
Trend biograficzny toczy się dalej, przeżuwając jednego autora dla dzieci – C.S. Lewisa, J.M. Barrie, A.A. Milne, JRR Tolkien, powiedział Tom Shone w Czasy niedzielne . Teraz przyszła kolej na Roalda Dahla – w filmie szczególnie słabym i wymyślnym. Na podstawie biografii pierwszej żony Dahla, amerykańskiej aktorki Patricii Neal autorstwa Stephena Michaela Shearera, Do Olivii rozgrywa się w latach poprzedzających pierwszy duży sukces autora, Charlie i fabryka czekolady , w 1964 roku. W domu w Buckinghamshire, Dahl (Hugh Bonneville) bawi się i bawi z trójką swoich dzieci, ale kłóci się strasznie z Nealem (Keeley Hawes), zanim wycofuje się do swojej szopy do pisania, żeby się napić. Śmierć ich siedmioletniej córki Olivii, cierpiącej na zapalenie mózgu związane z odrą, pogrąża Dahl w depresji, a coraz bardziej samotna Neal udaje się do Hollywood, aby zagrać nagrodzony Oscarem występ u boku Paula Newmana w filmie Skóra .
Martwe świnie
Chińsko-amerykańska reżyserka Cathy Yan wyrobiła sobie w zeszłym roku międzynarodową sławę dzięki przebojowi superbohatera Drapieżne ptaki . To był jej drugi film; teraz jej pierwsza, Martwe świnie , został wydany w Wielkiej Brytanii, powiedziała Ella Kemp in Imperium . Premiera odbyła się na festiwalu Sundance w 2018 roku i jest gazowaną satyrą społeczną inspirowaną prawdziwym wydarzeniem z 2013 roku, kiedy około 16 000 martwych świń spłynęło rzeką Huangpu przez Szanghaj, porzucone przez rolników w górę rzeki. Yan śledzi skutki tego dziwacznego wydarzenia poprzez powiązane życia pięciu postaci. Sercem sieci jest Candy Wang – właścicielka salonu kosmetycznego, która jest pod presją, by sprzedać stary drewniany dom swojej rodziny z powodu trudnej sytuacji finansowej jej brata hodowcy trzody chlewnej – oraz Sean, amerykański architekt, który ma szalenie ambitne plany dotyczące Strona.
Wiadomości ze świata
Tom Hanks jest najbardziej błyskotliwy i pomarszczony w tym staromodnym westernie, powiedział Robbie Collin w „Daily Telegraph” . Gra kapitana Jeffersona Kidda, weterana przegranej wojny secesyjnej, który teraz zarabia na życie podróżując po Teksasie, czytając wiadomości dla niepiśmiennych mas. Na szlaku spotyka porzuconą, niemą białą dziewczynę Johannę (Helena Zengel). Jej niemieccy rodzice zostali zabici lata wcześniej przez plemię Kiowa, które ją wychowało – aż sami zostali zabici przez białych osadników. W tym momencie Kidd postanawia zabrać ją w drogę, aby dostarczyć ją do najbliższych żyjących krewnych, ciotki i wujka na drugim końcu stanu.
Gdzie idziesz, Aido?
Film zapalający serbskiej reżyserki Jasmili Žbanic opowiada o masakrze w Srebrenicy w 1995 roku – najgorszym cywilnym okrucieństwie w Europie od zakończenia II wojny światowej, powiedział Kevin Maher w Czasy . Widzimy to oczami Aidy (Jasna Đuricic), lokalnej nauczycielki, która została tłumaczką, która gorączkowo biega między przedstawicielami 20 000 przerażonych bośniackich muzułmanów zgromadzonych w rzekomym bezpiecznym obszarze ONZ (nieużywana fabryka) i wokół niego oraz dowódcy holenderskich sił pokojowych ONZ – wypatroszonych tutaj jako słabych i pozbawionych kręgosłupa – podczas gdy przywódca bośniackich Serbów Ratko Mladić (Boris Isakovic) i jego paramilitarne zbiry czekają na zielone światło dla masowej eksterminacji.
Kopanie
Oparta na prawdziwej historii wykopalisk w Sutton Hoo i zaadaptowana z powieści Johna Prestona, Kopanie to poruszający i urzekający kawałek z epoki, który oferuje podwójną dawkę pocieszenia i ucieczki w odpowiednim czasie, powiedział Robbie Collin w „Daily Telegraph” . Latem 1939 roku, kiedy świat przygotowywał się do wojny, właścicielka ziemska z Suffolk Edith Pretty (Carey Mulligan) zatrudniła Basila Browna, miejscowego archeologa samouka (Ralph Fiennes, z szerokim akcentem suffolk) do zbadania tajemniczych trawiastych kopców na jej powierzchni. nieruchomość. Wykopaliska ujawniły, że są to anglosaskie miejsce pochówku z IX wieku, kryjące między innymi skarby statku o długości 89 stóp; i tak, jak tylko przyszłość narodu została przesłonięta przez cień, nagle snop światła został rzucony na jego odległą przeszłość. Na początku śledzimy relacje, które rozwijają się między Brown i Pretty. Jednak w miarę jak podekscytowanie znaleziskiem nasila się, a zawodowcy się do niego zbliżają, zakres filmu poszerza się, by skupić się w szczególności na romansie między zamężną archeolog Peggy Piggott (Lily James) a siostrzeńcem Pretty (Johnny Flynn), który czeka na wezwanie w górę.
Drodzy Towarzysze!
Masakra około 80 nieuzbrojonych demonstrantów w rosyjskim mieście Nowoczerkask w 1962 r. – zbrodnia utrzymywana w tajemnicy przez 30 lat – jest tematem tego pasjonującego dramatu weterana reżysera Andrieja Konczałowskiego, powiedział Kevin Maher w Czasy . Zdobywca Specjalnej Nagrody Jury na zeszłorocznym Festiwalu Filmowym w Wenecji, na początku uderza ironiczną, satyryczną nutą, z zabawnymi linijkami o sowieckiej nieudolności, gdy robotnicy w miejskiej elektrowni strajkują w związku z rosnącymi cenami żywności. Jednak późniejsza masakra jest przedstawiana bezlitośnie. Bohaterka filmu, lokalna członkini partii komunistycznej Lyuda Siomina (Julia Wysocka) ma opinię zwolennika tego rodzaju rozpraw. Ale kiedy jej nastoletnia córka Svetka – pracownica fabryki – znika, jest rozdarta między lojalnością wobec partii a osobistą udręką.
Jedna noc w Miami?
Nagrodzony Oscarem debiut reżyserski aktorki Reginy King zawiera zarówno wielkie idee, jak i burzliwe zwroty, powiedział Kevin Maher w Czasy . Film oparty na sztuce Kempa Powersa z 2013 roku wyobraża rozmowę, która mogła mieć miejsce podczas prawdziwego spotkania czterech czarnych amerykańskich ikon – Cassiusa Claya (Eli Goree), jakim był wtedy, Malcolma X (Kingsley Ben-Adir). ), Sam Cooke (Leslie Odom Jr) i gwiazda NFL Jim Brown (Aldis Hodge) – w Miami w nocy 25 lutego 1964, aby uczcić porażkę Claya z mistrzem świata w boksie Sonny Liston. Dialog jest dowcipny i płynny, ale stopniowo ich rozmowa sprowadza się do jednego ważnego tematu – co to znaczy być, według słów Claya, młodym, czarnym, prawym, nie przepraszającym, sławnym w białej Ameryce. Rezultatem jest aktualny i poważny komentarz na temat amerykańskiej polityki rasowej.
Biały Tygrys
Na podstawie zdobywcy nagrody Bookera w 2008 roku Aravinda Adigi, Biały Tygrys to mroczna, humorystyczna opowieść, której akcja toczy się w Indiach w okresie boomu gospodarczego późnych lat dwudziestych, powiedział Owen Gleiberman w Różnorodność . Jego bohaterem jest Balram Halwai (Adarsh Gourav), czarujący, ale biedny wieśniak, który stara się o pracę jako kierowca w Delhi u bezwzględnego właściciela ziemskiego, The Stork (Mahesh Manjrekar). Balram na początku jest wdzięczny i służalczy, podziwia uprzejmego syna Bociana (Rajkummar Rao) i jego wyrafinowaną, wychowaną w Nowym Jorku żonę (Priyanka Chopra Jonas). Ale zaczyna postrzegać swoją służalczą mentalność jako przekleństwo, gdy rodzina czyni go facetem, który upadł za wypadek, którego nie spowodował. Ucząc się naśladować ich bezwzględność i cynizm, odwraca sytuację, nabijając kieszenie i wkraczając na korupcyjną drogę do sukcesu.
Szynka na Rye
Debiutancki film scenarzysty i reżysera Tylera Taorminy to surrealistyczne, niepokojące podejście do hollywoodzkiego gatunku dojrzewania, powiedział Glenn Kenny w New York Times . Na przedmieściach jest wiosna, a nastolatki w słonecznych sukienkach, marynarkach i krawatach idą na tańce. Chłopcy rozmawiają, brutalnie, ale naiwnie, o seksie; dziewczyny o modzie i popularności. Taniec odbywa się w lokalnych delikatesach i ma dziwną, rytualną atmosferę. Dziewczyny ustawiają się w jednej linii, chłopcy w drugiej, zaczyna się muzyka i komunikując się gestami rąk, łączą się w pary. Scena rozwija się w senny punkt kulminacyjny – ale potem film zwraca się do tych, którzy zostali pominięci podczas tańca lub byli zbyt niespokojni, aby iść, a rzeczy stają się jeszcze dziwniejsze.
Dusza
Od pierwszego filmu – 1995 Zabawka – i dalej, Pixar nigdy nie wahał się rozwiązywać wielkich pytań. w Dusza , studio animacji przejmuje największe z nich wszystkich – sens życia, powiedziała Clarisse Loughrey w Niezależny , a robi to z całym pięknem, humorem i sercem, z których jest znana. Pierwszy film Pixara z afroamerykańskim bohaterem opowiada o nowojorskim pianiście jazzowym, Joe Gardnerze (Jamie Foxx), który zarabia na życie jako nauczyciel w szkole średniej, jednocześnie tęskniąc za sukcesem jako wykonawca. Chwilę po tym, jak został zarezerwowany na potencjalnie zmieniający życie koncert, wpada do włazu. Jego dusza kończy się w The Great Beyond, rozmytym pastelowym życiu pozagrobowym; ale taka jest jego desperacja, by zrealizować swoje marzenie, udaje mu się wślizgnąć z powrotem na Ziemię z inną duszą o imieniu 22 (uroczo irytująca Tina Fey), która nigdy wcześniej nie zajmowała fizycznego ciała.
