Trwały urok architektury Art Deco
Jak transformacja niektórych skarbów architektury XX wieku ma uwieść nowe pokolenie londyńczyków?
Pięć mil od centrum Londynu, obok grzmiącej dwujezdniowej drogi, znajduje się kultowa budowla, która mówi o spokojniejszej epoce, kiedy nawet fabryka odkurzaczy gwarantowała wspaniałą fasadę.
Budynek Hoovera, jeden z najwspanialszych zabytków w stylu Art Deco w stolicy, był postrzegany przez Londyńczyków od czasu jego budowy w latach 30. XX wieku. Podczas II wojny światowej, kiedy był używany do produkcji części lotniczych, został zakamuflowany, aby ukryć go przed bombami wroga, a w latach 80. nie tylko otrzymał oznaczenie II stopnia, ale także został uwieczniony w piosence pop.
Teraz, kupiony od dużej sieci supermarketów, ma otrzymać zupełnie nowe życie. W tym miesiącu rozpocznie się budowa 66 bardzo pożądanych mieszkań.
Termin „Art Deco” powstał w 1925 r. po wystawie Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes, czyli Wystawie Światowej, która odbyła się w Paryżu. Wieści o powstającym ruchu szybko rozeszły się po Europie i Stanach Zjednoczonych, gdzie podchwycili go architekci i projektanci, którzy chcieli wykorzystać szansę uwolnienia swojej wyobraźni. Obejmując zarówno nieskrępowaną kreatywność, jak i odkrycia dnia, charakteryzował się silnymi geometrycznymi kształtami, jasnymi kolorami i motywami inspirowanymi wszystkim, od azteckiego designu po dekadencką epokę jazzu.
W Wielkiej Brytanii triumfy archeologiczne okazały się owocnym źródłem inspiracji. Otoczona dwoma wysokimi na 8,5 metra posągami kociej bogini Bastet, dawna Fabryka Papierosów Carreras, naprzeciwko stacji metra Mornington Crescent w Camden, jest prawdopodobnie najlepszym zachowanym przykładem londyńskiej fazy odrodzenia Egiptu w stylu Art Deco. Zaprojektowany i zbudowany w 1926 roku, zaledwie kilka lat po sensacyjnym odkryciu grobowca Tutanchamona przez Howarda Cartera, teraz za egzotyczną fasadą z ekstrawaganckimi kolumnami mieści najnowocześniejszą przestrzeń biurową.
Wśród innych dobrze zachowanych budynków w stylu art deco w stolicy znajdują się pięciogwiazdkowe hotele Claridge's i The Athenaeum, a także kilka stacji metra – zwłaszcza przypominające UFO Southgate i Arnos Grove – zaprojektowane przez architekta Charlesa Holdena, który preferował ten styl. I oczywiście żadna wycieczka po brytyjskim Art Deco nie byłaby kompletna bez wzmianki o znaczących architektonicznie kinach Odeonu. Najwcześniejsze przykłady, które zostały otwarte w całym kraju w latach 30. XX wieku, były dziełem architekta Harry'ego Weedona, który wybrał charakterystyczny styl morski. Jednak od rozkwitu ruchu minęło prawie sto lat i przez lata wiele z nich popadło w ruinę. Kilka wczesnych domów kinowych zostało porzuconych na pastwę losu, podczas gdy inne zamieniono najpierw na sale bingo, a potem – gdy bingo, podobnie jak srebrny ekran, wypadło z łask – kościoły.
Imponujący 55 Broadway w dzielnicy St James's, wpisany na listę klasy I – kolejne arcydzieło Holdena i niegdyś najwyższy budynek w stolicy – przez prawie 90 lat był siedzibą londyńskiego metra, które teraz opuściło go, by zrobić miejsce dla luksusowych apartamentów. Taka modernizacja może nie zawsze jest popularna, ale jest kluczem do utrzymania brytyjskich klejnotów architektonicznych – w rzeczywistości przebudowa Budynku Hoovera ma poparcie angielskiego dziedzictwa. Z wyczuciem zachowa wiele skarbów Art Deco budynku, takich jak balustrady z kutego żelaza, marmurowe posadzki i okna Crittall (ostatnie jest synonimem stylu przeszklenia, który zmienił oblicze brytyjskich budynków od lat 30. do 60. XX wieku), wprowadzając jednocześnie niezbędne nowe funkcje, takie jak podwójne szyby i system wentylacji. Co najważniejsze, honorując emocjonalną inwestycję tych z nas, którzy przejeżdżają A40, jego lśniąca obudowa ze Snowcrete, ozdobiona wzorami z glazurowanej ceramiki, zostanie zachowana i utrzymana.
Po drugiej stronie Tamizy, po wielu latach kłótni, Battersea Power Station przechodzi równie ambitną przebudowę. Ten przemysłowy gigant – jeden z największych ceglanych budynków na świecie – został zaprojektowany w latach 30. XX wieku przez Sir Gilesa Gilberta Scotta. Jego wielkość i surowa fasada przeczą bogatym akcentom w stylu Art Deco, w tym drzwiom z brązu, włoskiemu marmurowi i polerowanym parkietowi. Uśpiony od 1983 roku, obecnie przechodzi jeden z największych programów rewitalizacji w Wielkiej Brytanii – na kwotę 8 miliardów funtów. Słynne kominy są przywracane do dawnej świetności, a około 42 akrów okolicznych terenów przemysłowych jest przekształcanych w wielofunkcyjną zabudowę, która będzie obejmować rezydencje, sklepy i hotel. Projekt łączy kilka największych nazwisk współczesnej architektury, takich jak Frank Gehry i Norman Foster, z odważnymi pomysłami, takimi jak proponowany szklany „podniebny basen” zawieszony między dwiema wieżami mieszkalnymi.
Projekty regeneracyjne w każdym zakresie muszą mieć na uwadze zachowanie delikatnej równowagi między oryginalnym urokiem a nowoczesną wrażliwością. Na taką skalę demonstrują tę samą monumentalną ambicję, co pierwsi pionierzy, a tym samym oddają hołd odważnemu i pięknemu duchowi Art Deco.
idmproperties.com/property/the-hoover-building ; batterseapowerstation.co.uk
