Co to jest umowa „zaufanie i zaopatrzenie” i jak ma działać?
Przeprowadzimy Cię przez tajniki balansowania Theresy May z DUP
Premier Theresa May wchodzi pod nr 10 po zwróceniu się do mediów po wyborach powszechnych
Leon Neal/Getty Images
Urzędnicy Partii Torysów wypracowują warunki współpracy z Demokratyczną Partią Unionistyczną, umowę określaną raczej jako układ „zaufanie i zaopatrzenie” niż formalna koalicja, BBC mówi.
Co to jest umowa „zaufanie i dostawa”?
To tam rząd mniejszościowy stara się zwiększyć swoje poparcie, łącząc ręce z inną partią lub partiami, ale w luźnym układzie, który jest daleki od solidnej koalicji. Mniejsza partia pozostaje poza rządem i niekoniecznie jest zaangażowana we wspieranie swojego partnera poza wąskim zakresem wyraźnych obietnic.
Umowa o zaufaniu i dostawach jest „jednym z najbardziej bezpośrednich uzgodnień, jakie rząd mniejszościowy może wykorzystać, aby utrzymać go przy władzy”, Strażnik mówi .
Kiedy mniejsza partia musiałaby wspierać rząd?
W pierwszej kolejności ta mniejsza partia zgadza się zagłosować za przemówieniem królowej, a może wstrzymać się od niego, co jest przedstawione przez jej większą partię.
Według Codzienne lustro , zdanie przemówienia odbierane jest jako „pierwszy test rządu mniejszościowego lub koalicyjnego” i jeśli zostanie odrzucone lub przejdzie z poprawkami, premier musi zrezygnować.
Zakładając, że tak się nie stanie, mniejsza partia zazwyczaj popiera rząd w przypadku wotum zaufania, a także w głosowaniu nad budżetami i wydatkami rządowymi.
„W obszarach nieobjętych umową rząd nadal musi budować koalicję dla poszczególnych kwestii, aby uzyskać interesy za pośrednictwem parlamentu”, mówi Instytut Rządu think tank, dlatego te ustalenia mogą być trudne i wyczerpujące dla głównej partii.
Co w zamian otrzymuje młodszy partner?
Chociaż mniejsza partia zwykle nie zajmuje żadnych stanowisk ministerialnych, może wywalczyć ustępstwa w polityce, których w przeciwnym razie nie będzie można nawet usłyszeć.
Poza polityką, częstym problemem w zaufaniu i rządzie dostawczym są prawa mniejszej partii do dostępu do służby cywilnej – brak dostępu podczas paktu Lib-Lab z 1977 r. był głównym problemem związanym z upadkiem porozumienia.
W Nowej Zelandii, gdzie od czasu wprowadzenia reprezentacji proporcjonalnej w 1996 roku pojawiły się porozumienia dotyczące zaufania i dostaw, partia wspierająca wydaje się tracić mandaty w kolejnych wyborach, być może dlatego, że jest im trudno pokazać, w jaki sposób wpłynęła na politykę rządu (jak Nick Clegg odkryty na swój koszt w wyborach 2015 r. – i to była pełnoprawna koalicja).
„Nie ma w tym wiele dla partii juniorów – a kiedy już uzgodnione części ich manifestu zostaną zgłoszone, nie ma zachęty, by kontynuować układ” – mówi Mirror.
W obecnej sytuacji Codzienny Telegraf mówi, że DUP chce, aby torysi rozwodnili swoje plany opieki społecznej, zwłaszcza emerytów, zwiększyli finansowanie policji i zablokowali ściganie żołnierzy i funkcjonariuszy policji zaangażowanych w kłopoty.
ten Niezależny ostrzega również, że układ może zagrozić procesowi pokojowemu w Irlandii Północnej. Zgodnie z warunkami porozumienia wielkopiątkowego rząd Wielkiej Brytanii musi wykazać „rygorystyczną bezstronność”, ale nie jest jasne, jak to mogłoby działać, gdyby torysi byli podpierani przez DUP.
Jak może być neutralny, jeśli jest wspierany przez jedną konkretną partię, która może wyciągnąć wtyczkę na dowolnym etapie? powiedział Jonathan Powell, główny negocjator Irlandii Północnej za Tony'ego Blaira.
Do tego dochodzą poglądy społeczne DUP, w tym sprzeciw wobec aborcji i małżeństw osób tej samej płci, oraz sceptycyzm wobec zmian klimatycznych.
Liderzy partii twierdzą, że z majem realizują tylko program gospodarczy, a nie społeczny. Jednak wielu torysów obawia się, że po latach repozycjonowania się jako społecznie liberalni, porozumienie może cofnąć zegar na ich marce.
Czy to może działać?
Nowa Zelandia jest prawdopodobnie najbardziej funkcjonalnym modelem: obecnie ma zaufanie i zaopatrzenie między Partią Narodową a mniejszą partią Maorysów.
Jednak ostatnia umowa o zaufaniu i dostawach w Wielkiej Brytanii, pakt Lib-Lab między Jimem Callaghanem i Davidem Steelem, trwała tylko 18 miesięcy, donosi Guardian, nie jest to świetny przewodnik dla obecnej administracji.
Tymczasem w Szkocji w 2007 roku Zieloni zgodzili się na współpracę z SNP, ale ponieważ nie byli zobowiązani do poparcia pierwszego ministra Alexa Salmonda w głosowaniu nad wotum nieufności, umowa nie doszła do porozumienia o zaufaniu i dostawach.
A co z ustawą o parlamentach na czas określony?
Ustawa z 2011 r. utrudniła ogłoszenie przedterminowych wyborów. Albo rząd musi stracić wotum nieufności – od którego teoretycznie Theresa May zostanie odizolowana dzięki poparciu DUP – albo dwie trzecie posłów musi głosować za.
