Najlepsze autobiografie na Boże Narodzenie 2019
Od komików i dokumentalistów po niewolnika, który stał się mówcą
John Phillips/Getty Images
David Cameron na krótko postawił się ponownie w centrum uwagi w tym roku, wydając swoją autobiografię Do rejestru , który zawierał kilka uderzających przyznań i rozczarowujących przeoczeń - kogokolwiek przechwalać?
Po odejściu z brytyjskiej polityki po nieudanej próbie przekonania opinii publicznej do poparcia Remain w referendum UE w 2016 roku, były premier spotkał się z krytyką za opuszczenie kraju ze swoim problemem.
Książka odpowiada na zarzuty , a Cameron przyznaje, że ma wiele żalu . Od czasu głosowania po oczekiwania, które pozwoliłem zbudować w związku z renegocjacjami, jest wiele rzeczy, które zrobiłbym inaczej, mówi.
ten BBC mówi, że książka zawiera również inne szczere rewelacje na temat jego poglądów na małżeństwa homoseksualne, zażywanie narkotyków w Eton College i żenujące pierwsze spotkanie z członkami rodziny królewskiej w jego autobiografii.
Autobiografia może być jedną z najbardziej wnikliwych i potężnych form literackich. Zrobiona kiepsko, jak narzekał Roald Dahl, jest tylko książką, którą człowiek pisze o swoim życiu i zwykle jest pełna wszelkiego rodzaju nudnych szczegółów.
autobiografia Dahla, Chłopiec: Opowieści z dzieciństwa nie jest wyrafinowany ani elegancki mówi Opiekun , ale jest to autobiografia Dahla, która sprawia, że każdy, kto kręci nosem na to, jest właściwym durniem.
Gotta Get Theroux This: My Life and Strange Times in Television autorstwa Louisa Theroux
Ta autobiografia z 2019 roku to zabawna, szczera i szczera relacja z życia i czasu Louisa Theroux w telewizji. Skarb narodowy zabiera czytelników w podróż od jego niezręcznej społecznie młodości do jego sukcesu zawodowego, nominowanego do nagrody Emmy, nagrodzonego BAFTA.
Podczas gdy Theroux pojawia się w swoich filmach dokumentalnych, na ekranie widzimy jego osobę, która przeprowadza wywiad telewizyjny, a nie samego człowieka. Ta książka zmienia to, umieszczając prawdziwego Theroux w centrum historii, w tym, co Telegraph Magazine nazywa absorbującym i zaskakująco szczerym opisem jego życia i pracy.
Jego deprecjonujący, chętny do zadowolenia i przeszyty poczuciem oszołomienia, mówi The Guardian - dokładnie to, czego można się spodziewać.
Oparte na prawdziwej historii Norma Macdonalda
Komik i były stand-up Sobotnia noc na żywo komiks spędził dwa lata na farmie w północnej Kanadzie, składając biografię pełną oburzających opowieści o jego życiu i pracy komediowej.
Stand-up to nędzny biznes, złożony z nędznych facetów takich jak ja, którzy przemierzają kraj, zatrzymują się w nędznych hotelach i opowiadają dowcipy, których już nie uważają za zabawne, pisze MacDonald we wstępie.
Aktor, hazardzista, gawędziarz i… SNL weteran z pewnością miał życie pełne różnorodnych doświadczeń, a czytelnicy mogą chcieć podejść do jego pamiętników, rozumiejąc, że jego historie często opierają się na ponurych fundamentach: gwałt w więzieniu; transakcje narkotykowe poszły bardzo źle; młody chłopiec, którego umierającym pragnieniem jest zabicie foczki.
Nurkowy dzwon i motyl, Jean-Dominic Bauby (1997)
Skrajne przeciwności, czy to produkt choroby, śmierci czy żalu, są jednym z najżyźniejszych pożywek dla pamiętników i autobiograficznych utworów. Niewielu jednak tak wymownie wyjaśniało tak ekstremalne okoliczności, jak francuski autor Jean-Dominique Bauby w Nurkowy dzwon i motyl ( Nurkowy dzwon i motyl ), opublikowany w 1997 roku.
W 1995 roku, w wieku 43 lat, Bauby, ówczesny redaktor magazynu o modzie Elle, doznał udaru mózgu, w wyniku którego zapadł w śpiączkę. Kiedy się obudził, odkrył, że całe jego ciało jest sparaliżowane, z wyjątkiem jednej powieki – stan znany jako zespół zamknięcia.
Co ciekawe, Bauby połączył siły z grupą oddanych opiekunów i personelu medycznego i przebijając się przez alfabet, wymyślił metodę komunikacji ze światem zewnętrznym i ostatecznie wykorzystał tę technikę do napisania pamiętnika.
Nurkowy dzwon to tragiczna historia, ale głęboka introspekcja Bauby'ego – który przez cały czas odnosi się do siebie jako martwego i żywego – oferuje czytelnikom afirmujące życie, oczyszczające doświadczenie, które Dobre czytanie opisuje jako małą książkę złożoną z wielu wielkich cudów.
Rok magicznego myślenia, Joan Didion (2003)
W 2003 roku córka pisarki i dziennikarki Joan Didion, Quintana, została hospitalizowana z powodu zapalenia płuc, które przekształciło się w ciężki wstrząs septyczny. Kilka dni później, gdy Quintana była jeszcze w śpiączce w szpitalu, jej prawie 40-letni mąż zmarł nagle na atak serca przy stole.
Choć często jest to trudna lektura, próby powiązania swojego życia przez Didion w rok po śmierci męża, przy jednoczesnej trosce o Quintanę, są potężnym, delikatnym i często ironicznie humorystycznym spojrzeniem na ludzką reakcję na ogromny żal.
Opisany przez Reader's Digest jako oszałamiający pamiętnik, który ilustruje, dlaczego twój mózg potrzebuje, abyś czytał każdego dnia, Rok Magicznego Myślenia zdobył Didion National Book Award 2005 za literaturę faktu oraz Nagrodę Pulitzera za biografię lub autobiografię.
Z Egiptu, Andre Aciman (1995)
Pisarz Andre Aciman urodził się i wychował w Aleksandrii w rodzinie sefardyjskich Żydów, którzy przybyli z Włoch do Turcji, a następnie osiedlili się w Egipcie.
Jego ojciec był właścicielem przędzalni wełny, a jego rodzice byli bardzo bogaci, podobnie jak reszta egzotycznego klanu, który z nimi mieszkał. Zmuszeni byli ukrywać swoje żydowskie korzenie, gdy do władzy doszedł Gamal Abdel Nasser, zapoczątkowując czas wysokiego arabskiego nacjonalizmu, intensywnego antysemityzmu i ostatecznie wojny.
Po ucieczce do Paryża i pozostawieniu za sobą znacznej części swojej niezwykłej historii i kultury w regionie, pamiętniki Aciman są wspaniałym kawałkiem – co prawda dość niezwykłego – życia, bogatego w ludzki smutek i humor związany z przemijaniem wspomnień i fazami życia.
Wszyscy, podobnie jak autor tej książki, spoglądają wstecz na lata spędzone w Aleksandrii z melancholijną świadomością, że przeszłości nie da się odzyskać, pisał New York Times po jego opublikowaniu w 1995 roku. Tygodnik Wydawców opisuje go jako cudowną pamiątkę miejsca, czasu i ludzi, którzy zniknęli.
Narracja o życiu Fredericka Douglassa, amerykańskiego niewolnika, autorstwa Fredericka Douglassa (1845)
Jeśli jest jeden Afroamerykanin, który może najmocniej pretendować do bycia ojcem chrzestnym literatury wywodzącej się z doświadczeń czarnoskórych Amerykanów, to musi to być Frederick Douglass, pisze. Opiekun . Dla niektórych krytyków pozostaje najbardziej wpływowym Afroamerykaninem XIX wieku.
Mniej wyczerpująca historia życia niezwykłego niewolnika, który stał się mówcą, którego prace miały duży wpływ na ruch abolicyjny w USA, Narracja o życiu to brutalny, ale pełen nadziei wgląd w okres amerykańskiej historii, który w tamtych czasach rzadko – jeśli w ogóle – był opowiadany z jego strony podziału.
Narracja jest zarówno fascynującym, bezcennym dokumentem historycznym, jak i przełomowym momentem w czarnej amerykańskiej kulturze literackiej, która pozostaje równie szokująca i niezbędna do dziś, jak w 1845 roku.
Doświadczenie Martina Amisa (2000)
Po części pamiętnik i po części portret ojca Martina Amisa, Kingsleya, Doświadczenie opowiada historię dzieciństwa autora, niekiedy przybierając formę listu do rodziny i najbliższych przyjaciół. Książka wzruszająca, kapryśna i często dość dziwna, Doświadczenie spotkał się z entuzjastycznymi recenzjami po wydaniu w 2000 roku.
The Daily Telegraph opisał ten osobliwy pamiętnik jako jedną z 20 najlepszych biografii i autobiografii wszechczasów na liście z 2014 roku.
Jest to, jak pisze gazeta, najlepsza książka Martina Amisa, w której zostawia on za sobą walkę o efekt, przestaje próbować powiedzieć coś poważnego, a czyniąc to tworzy coś skutecznego i poważnego o jego wczesnych latach życia, relacjach z ojcem, śmierć kuzyna, jego różne artystyczne rywalizacje i oczywiście te zęby.
Udawajmy, że to się nigdy nie zdarzyło (przeważnie prawdziwe wspomnienia), Jenny Lawson (2012)
Jeśli w jakimkolwiek momencie swojego życia zmagałeś się z lękiem lub czułeś się jak odmieńca, zechcesz dodać do swojej listy lektur to dowcipne, buntownicze pamiętnik z 2012 roku. Reader's Digest .
Udawajmy, że to się nigdy nie wydarzyło Jenny Lawson, blogerki, która spędziła dziesięć lat w Houston Chronicle, zanim stworzyła własną stronę TheBloggess.com – z krótkim okresem recenzowania pornografii w firmie produkującej seks-zabawki, mówi The Washington Post.
Rozproszona żywym, kolorowym językiem, ta całkowicie XXI-wieczna autobiografia jest pomysłową i nieco fantastyczną opowieścią o niezwykłym życiu Lawsona, w tym o zmaganiach z ciężkimi zaburzeniami lękowymi i poronieniami. Jakoś udaje się rozbawić czytelników przez cały czas.
Urodzony na stojąco, Steve Martin (2007)
Komik Steve Martin był przez okres lat 70. i wczesnych 80. najsłynniejszym na świecie komikiem stand-upowym. Jednak jego trajektoria była dziwna – jego przełom i dojście do sławy były tak nagłe, jak jego decyzja o zaprzestaniu występów w 1981 roku i nie powrocie na boisko przez 35 lat.
Jako taki, pamiętnik komika Urodzony na stojąco , wydana w 2007 roku, to intrygujące spojrzenie w umysł niezwykle prywatnego człowieka.
Urodzony na stojąco jest pełen ciężko wywalczonych prawd osobistych, lekko porzuconych komicznych akcentów i wnikliwych obserwacji na temat lat 70., mówi Czasopismo , nazywając ją jedną z najlepszych książek 2007 roku. Poruszająco opowiada też o swoim trudnym dzieciństwie, tym bardziej, że jego osobiste rewelacje docierają do nas niesplamione żadnym przejawem ekshibicjonizmu.
Kolega komik Jerry Seinfeld również pochwalił książkę, nazywając ją jedną z najlepszych książek o komedii i byciu komikiem, jaki kiedykolwiek napisano.
Dziennik młodej dziewczyny Anne Frank (1947)
Znany również jako Dziennik Anny Frank , dziennik żydowskiej nastolatki opisuje dwa lata ukrywania się jej rodziny podczas II wojny światowej. Frank, która zmarła w obozie koncentracyjnym dwa lata przed wydaniem książki, była nękana przez niemiecką okupację w jej holenderskim domu.
Na swoje 13. urodziny dostała pamiętnik w czerwono-białą kratę, w którym zaczęła pisać jak osobista przyjaciółka: Mam nadzieję, że będę mogła Ci zwierzyć się ze wszystkiego, bo nigdy nie mogłam się zwierzyć. każdemu i mam nadzieję, że będziecie wspaniałym źródłem pocieszenia i wsparcia.
Jej wpisy opisywały antysemityzm, z jakim zmagała się jej rodzina, ale zawierały także typowe zadumy nastolatków.
Z czasem Anna Frank stała się uniwersalnym symbolem nadziei i pragnienia wolności – mówi Żydowska Agencja Telegraficzna .
Książka zdobyła nagrodę Pulitzera, stała się podstawą programów szkolnych i była nawet wykorzystywana przez prokuratorów do skazywania nazistowskich oficerów, którzy deportowali Żydów z Holandii do obozów koncentracyjnych, mówi agencja informacyjna.
Kiedy oddech staje się powietrzem, Paul Kalanithi (2016)
Napisany przez Paula Kalanithi podczas ostatecznie tragicznej walki z przerzutowym rakiem płuc w stadium IV, Kiedy oddech staje się powietrzem, był monumentalnym sukcesem krytycznym, gdy został pośmiertnie opublikowany przez Random House w styczniu 2016 roku.
W czterogwiazdkowej recenzji dla USA dziś , recenzent Matt McCarthy nazwał tę książkę historią tak niezwykłą, tak oszałamiającą i tak poruszającą, że musiałem zrobić dziesiątki przerw, żeby się na tyle nabrać, żeby przez nią przejść.
ten New York Times Dodaje, że Kalanithi napisał swoją własną książkę z wielką determinacją, ale też z wielkim trudem, do tego stopnia, że podczas chemioterapii zaczął nosić srebrzone rękawiczki, by używać gładzika.
Ale trudność nie pokazuje: dr Kalanithi wie, jak sprawić, by akapit się rozleciał, dodaje gazeta.
